แสงแดดอ่อนๆในยามเช้าต้องประกายกับผืนน้ำในสระสีฟ้าสวย ฉันอยู่ในชุดว่ายน้ำและแม่เองก็ด้วย เสื้อว่ายน้ำของแม่เป็นเสื้อมือสองที่ซื้อมาในราคา 50 บาท มันเป็นสายเส้นสะบัดสีดำ...

รถไฟฟ้าหรือน้องน้ำส้มพาฉันกับแม่ตะลอนไปสารพัดที่อีกเช่นเคย วันนี้ฉันขับรถด้วยตัวเองได้มากขึ้น คือขับโดยไม่ต้องมีแม่คอยคุมคันบังคับให้ได้มากแล้ว ฉันเริ่มปรับระดับความเร...

มอเตอร์ไซค์สามล้อสีส้มดำวิ่งด้วยความเร็วประมาณ 20 กิโลเมตร ฉันขับชิดซ้ายและหัวใจก็พลางเต้นตึกตักๆในขณะที่มือทั้งสองข้างก็จับคันบังคับไว้แน่นจนเรียกได้ว่าเกร็งไม้เกร็งม...

แก้มกลมๆของฉันแนบแผ่นหลังอุ่นๆและผมหางม้าที่ถูกเก็บม้วนหนีบไว้ของแม่ ปลายผมสัมผัสเข้าที่หน้าของฉันผ่านพร้อมๆกับสายลมขณะที่รถมอเตอร์ไซค์แล่นไปตามถนน แม่ขับไปช้าๆด้วยควา...

Blue Beautiful I still remember after watching the animation “Inside Out”, I wanted to be “Joy”, one of the main characters with the yellow dress and blue hair that ...

วันนี้ฉันได้เข้าไปส่องดูชีวิตของรุ่นน้องที่มีความสามารถทางด้านการร้องเพลงสูงมากคนหนึ่ง เราเจอกันครั้งแรกเมื่อราวๆ 7 ปีที่แล้ว ก่อนที่ฉันจะได้ย้ายเข้าเรียนที่คณะดนตรีที...

ขาที่ยืนเขย่งเกือบไม่ถึงพื้น ทุลักทุเลเกือบหัวทิ่มคมำหลายต่อหลายครั้ง “ปั่นตามฉันมา!” ทีน่าเอ่ยขึ้นครั้งแรกของตัวฉันกับจักรยานเสือหมอบ ทีน่าจัดแจงเตรียมกางเกงสำหรั...

*บทนี้มีเรื่องของความรุนแรงและประเด็นการฆ่าตัวตายนะคะ “ฉันไม่ไหวแล้ว ฉันอยู่ต่อไปไม่ไหวแล้ว” ฉันกรีดร้องก่อนที่ทีน่าจะเข้ามาจับเข้าที่หน้าและตวาดใส่ฉัน “เธอเป็นบ้าอะ...

“ไปตีแบดกันไหม?” ทอม หรือ พี่ชายของฉันกลับจากเชียงรายมาหาแฟนสาวที่กำลังเรียนอยู่กรุงเทพโทรมาชวนให้ฉันไปร่วมเล่นกีฬากลุ่มที่ฉันเองก็ไม่ค่อยจะถนัดนัก  แต่ฉันเองก็อยากที...

“ใช่ชื่อ ลลิตา รึเปล่า?” เพื่อร่วมห้องเรียนพิเศษถามฉัน ทำเอาหัวใจฉันตกวูบไป ลลิตา คือชื่อภาษาไทยของฉัน ชื่อจริงที่ฉันอยากที่จะลืมมันไป...  “ใช่ค่ะ ชื่อภาษาไทยเราเอง ...

“นี่เป็นร้านที่พ่อและแม่หนูมาซื้อขนมแต่งงานกัน” อาอี๊จูบอกฉัน ขนมแต่งงานตามธรรมเนียมยกน้ำชาของคนจีน ขนมถั่ว ขนมเปี๊ยะฟัก และขนมอื่นๆเล็กๆน้อยๆ  อาอี๊จูเป็นพี่สาวของแ...

“ผ้าอนามัยผู้หญิงเค้าใช้ด้วยกันได้ด้วยหรอ?” เสียงทุ้มถามขึ้น “แบบมันไม่มีไซส์ S M L อะไรแบบนี้หรอ?” ฉันแทบจะสำลักน้ำที่กำลังดื่มอยู่! พี่กานต์ แฟนของพี่เรนถามขึ้นหล...

เรามองไม่เห็นสายลม... แล้วรู้ได้อย่างไรหละว่ามันมีจริง? ก็เพราะว่าสัมผัสและรู้สึกมันได้หนะสิ “เทอร์รี่... แม่จะขอให้หนูไปอยู่ดูแลบ้านให้แม่ประมาณสองเดือนเลย พอไหวไหมล...

“สุดท้ายแล้ว เราทุกคนก็เหมือนกันอย่างแตกต่าง... ก็แค่นั้นเอง...” “นอนไม่หลับหรอ?” “อืม” ฉันตอบกลับเสียงนั้น... คุ้นจัง... พลางมือก็เข้าสัมผัสที่หัวของฉัน ทีน่า... ...

มีคนกล่าวเอาไว้ว่า... “จงเติบโตขึ้นและเป็นคนที่เราต้องการในวัยเด็ก”  “มันมีประจำเดือนแล้ว!” เสียงหัวเราะแสบแก้วหูระคนความเย้นหยันดังขึ้นซ้ำแล้วซ้ำอีกหลายต่อหลายครั้ง ...

“ฉันหวังว่าคุณจะรักไดโนเสาร์มากขึ้น บางคนที่อาจคิดว่าตัวเองเป็นไดโนเสาร์หรืออาจจะมีไดโนเสาร์อยู่ภายในตัวซ่อนอยู่ในบางเวลา...  ข้อความวีแชทจากเพื่อนชาวจีนเด้งขึ้นมาในยา...

“ตัวรี่! ตื่น!” เสียงเล็กๆพร้อมนิ้วจิ้มเข้าที่แก้มของฉัน  “หืม?...” ฉันงัวเงียพลางมองหาต้นเสียงแต่ก็ต้องพบกับความว่างเปล่า ใช่สิ... เมื่อวานนี้... ที่โรงพยาบาล... “...

เฮ้อ... ถอนหายใจอะไรกันเยอะแยะ... เฮ้อ...  ... “งื้อ!” จู่ๆก็มีมือมาบีบจมูกฉัน  “ทีน่า!!!” ก็ถอนหายใจอะไรกันเล่า... “อยากรู้ไปทำไมกัน?” ฉันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆพล...

“ไม่มีดอกไม้ ไม่มีช็อกโกแลตหรือสติ๊กเกอร์รูปหัวใจสีแดงอะไรให้ฉันเลยจริงๆหรอ?” ฉันถามคนตรงหน้าที่ยื่นจานที่ใส่ขนมปังโฮลวีทปิ้งที่ขอบมันเกรียมจนเกือบไหม้สองแผ่นมาให้ฉัน ...

“อาม่าแต๊ะเอียกลับให้พวกลื้อนะ พวกลื้อเอาเก็บไว้เรียนหนังสือนะ!” “พวกอีเรียนจบกันแล้วม่า” แม่พูด “จบแล้วหรอ? แล้วทำงานอะไรกัน?” อว่า!!! ลื้อเป็นคุณครูแล้วหรอ! เก่งจ...