ความผิด 
มันเป็นเพราะผมเอง
ผมมันไม่พอกับสิ่งที่มี ขอโทษ...




อยากจะขอโทษ แต่มันคงไม่ทันแล้ว กับคำพูดนี้

ไม่ชัดเจน ,
ผมถามกับหัวใจที่เต้นเป็นจังหวะอยู่ตอนนี้
ยังไง? รู้สึกยังไงกันแน่



" ไม่รู้ " 
ผมไม่สามารถจะรู้ความรู้สึกต่างๆ ในตัวผมได้เลย
หรือเป็นเพราะว่า
ผมไม่อยากรับรู้กับมันกันแน่
    


กลายเป็นตัวผมเองที่ตั้งใจจะไม่รับรู้กับมันตั้งแต่แรก

จะรอจนถึงตอนไหน
ตอนไหนกันถึงจะอยากรับรู้




จะรอจนเขาออกไปจากชีวิตเลยรึไง
 


จนในที่สุด




เขาได้จากไปจริงๆ
จากไปแบบไร้การจากลาแต่เพียงใด
ไม่มี ไม่มีเลยสักคำ



ตามหา ,
ผมไม่รู้จะตามหาเขาจากที่ใด
โลกนี้มันชั่งกว้างใหญ่เหลือเกิน



ทำไมนะ ,
ทำไม ทำไมตอนที่เขาอยู่
จึงไม่รู้จักรักษาไว้ ให้ดี



ภาวนา ,
ผมได้แต่เพียงภาวนา
ภาวนาให้เขานั้นกินอิ่มนอนหลับ
ภาวนาขอให้อย่าปวดร้าว อย่ามีแผลใดๆ
ภาวนาขอให้พระเจ้าเมตตาและภาวนาให้เขาเจอแต่สิ่งดีๆ


อย่าให้พระเจ้ามอบสิ่งร้ายๆ ไม่ดีต่อตัวเขาเลยนะ

ขอให้โชคดีนะคนดีของผม .