; ฉันที่กำลังสูญเสียความเป็นตัวเองในวัย17ปี
ฝนตกหนัก รู้สึกโดดเดี่ยวถึงแม้จะมีผู้คนรายล้อมมากมาย มองไปจนสุดสายตา ก็ไม่พบจุดสิ้นสุดของความทุกข์ใจนี้ ดั่งหนทางที่ไร้ซึ่งทางออก และฉันก็ติดอยู่ในนี้ตลอดกาล

แต่แล้วก็เหมือนมีชายใจดีผู้หนึ่งมาเจอฉันที่กำลังหลงทาง , จากที่เคยโดดเดี่ยว ฉันกลับสุขใจ

เธอเปลี่ยนจากฤดูฝน ให้เป็นฤดูใบไม้ผลิ

เพราะเธอคือผู้ที่ทำให้ฝนหยุดตก

ไม่รู้ว่าตัวเองยิ้มให้กับเธอไปมากเท่าไหร่ 
แต่รู้ตัวอีกทีก็อยากส่งรอยยิ้มนี้ให้เธอตลอด

เก็บรอยยิ้มนี้ไว้นะ ฉันตั้งใจมอบให้เธอ

---

มีภาพจำจากการได้ยินเสียงหัวเราะครั้งแรก 
เธอเหมือนกระต่ายสีขาวบนพระจันทร์ 
จินตนาการภาพได้ว่า เธอมีรอยยิ้มเหมือนพระอาทิตย์ ถึงได้เปล่งเสียงหัวเราะที่สดใสนี่ออกมา ใช่แน่ๆ 

, ขอให้เธอมีรอยยิ้มที่สดใสตลอดไป

---

เธอคงจะไม่รู้ตัว ว่าเธอนั้นทำให้คนคนหนึ่งรู้สึกไม่โดดเดี่ยวอย่างเคย เธอทำให้คนคนหนึ่งยิ้มมากขึ้น 

, ขอให้ฉันได้อยู่เคียงข้างเธอ

---

เธอที่บอกกับฉันว่า ฉันคือบุคคลที่เก่ง มีค่า
แต่เธอกลับไร้ซึ่งความมั่นใจในตนเอง

, ขอให้เธอเห็นคุณค่าตัวเองอยู่เสมอ ได้โปรด

---

ขอบคุณสิ่งใดก็ตามที่ทำให้เราโคจรมาเจอกัน 
ฉันจะขออยู่ในวงโคจรนี้ตลอดไป และจะไม่ลืมการโคจรที่แสนพิเศษครั้งนี้

ถ้าหากการขอพรเป็นจริงนั้นได้เป็นจริงทุกประการ ฉันจะขอให้เธอมีความสุขอยู่เสมอ ในยามเมื่อเธอรู้สึกโดดเดี่ยว แม้จะยืนห่างหรือใกล้กัน ฉันจะขอเป็นผู้ที่ยืนเคียงข้างเธอเอง

และฉันก็ภาวนาให้ฉันอายุ17ตลอดไป เพราะอายุ17ปีฉันมีเธอ , อยากมีเธอตลอดไป

---

จากฉัน
ถึงเธอผู้ไม่มีวันจางหาย

tw : @coldcacoldla