ภาพวาดมันไม่รู้ตัวหรอกว่าตัวเองสวยงามมากแค่ไหน
จนกระทั่งได้มีคนมายืนชื่นชมมันอย่างตั้งใจ 
หากเพียงมันฉุกคิดสักนิดจะพึงรู้ว่า
  “ผู้วาดก็เป็นอีกหนึ่งสิ่งที่ตั้งใจปลุกปั้นมันอย่างพิถีพิถันจนมีมันเป็นมันในวันนี้”
กว่าจะเป็นตัวมันเองได้ก็ผ่านสีที่หลากหลาย
การที่เจอคนติมัน ทำสีหน้าที่เวทนา หรือ ไม่เข้าใจในความเป็นมัน
เราผู้ซึ่งบังเอิญเดินผ่านมาเจอก็อยากจะบอกกับภาพวาดตรงหน้าเอาไว้ว่า 

อย่าเสียใจกับอดีตอันหน้าเศร้านั้นเลย จงภูมิใจและเห็นคุณค่าของตัวเองเถอะ กว่าเธอจะได้มาตั้งโชว์ให้ผู้คนเห็นในทุกวันนี้ต้องผ่านอะไรมาเยอะแยะมากมาย 

และฉันก็เป็นอีก1คน หรือ อาจจะเป็นแค่คนเดียวบนโลกใบนี้ ที่มองด้วยดวงตาอันตั้งใจจะสื่อว่าเธอคือภาพวาดที่อาจจะไม่ได้สวยที่สุด ไม่ได้สมบูรณ์แบบที่สุด แต่ เป็นภาพวาดที่เรามองแล้วรู้สึกสบายใจที่สุดจนไม่อยากจะสละเวลาแม้เพียงเสี้ยววิ ไปมองภาพวาดภาพอื่นเลย 

อยากขอบคุณเหล่าผู้วาดที่ตั้งใจเติมแต่งสีสันอันสวยงามลงไปในตัวเธอ ถ้าไม่มีเขา เราคงไม่ได้พบเจอกันในวันนี้
...
อยากขอบคุณจริงๆนะ...


และเราก็ได้แต่หวังว่า ตัวเราเอง ก็คงเป็นดั่ง “ภาพวาด” ของใครบางคนเช่นกัน