re, yesterdays
(-)
คงมีหลาย ๆ ครั้งที่คุณจะนึกย้อนคืนวันที่เคยพ้นผ่าน มันเหมือนกับว่าคุณถูููกดูดเข้าไปในโลกทีี่หลากหลายเต็มไปด้วยอารมณ์ปนเปเช่นเดียวกับสีชอล์คที่ถูกขีดเขียนไปอย่างไร้ทิศทาง
แต่มันยังคงมีความสวยงาม...ในแบบที่สีชอล์คเป็น
บางความทรงจำกลับดูว่างเปล่า เลือนลอยและเลือนลาง จางหายไปตามกาลเวลา แต่ยังคงฟุ้งกระจายเป็นชิ้นส่วนเล็กชิ้นส่วนน้อย รอคอยวันที่จะถูกนำมาประกอบกลายเป็นภาพสะท้อนแห่งความหลังให้หวนคิดถึงได้อย่่างเต็มใจ
คืนหนึ่งในเวลาหลังตี 2 คุณนอนหลับตา เตรียมพร้อมเข้าสู่ห้วงนิทราอันยาวนานไร้ซึ่งสิ่งกีดขว้างถึงความเป็นไปได้ แต่เจ้ากรรมสมองตัวดีกลับคิดถึงเมื่อวานของวันใดสักวันในช่วงชีวิตของคุณ ตระหนักถึงคุณค่าของตัวเองที่ช่างเล็กกระจ้อยร่อย ประกอบกับสิ่งที่เจอในปัจจุบันก็หนักหนาเกินกว่าจะปล่อยผ่านค่ำคืนที่แสนสงบเพื่อไปยากลำบากต่อในวันพรุ่งนี้
(+)
ลืมตาขึ้น
เบิกตากว้าง ก่อนที่จะรีบขยับสองมือขึ้นมาบดบังแสงสว่างที่จ้าเกินกว่าที่ม่านตาอันแสนบอบบางของคุณจะรับมันไหว ไม่ทันที่จะรู้สึกตัวคุณก็ไม่สามารถมองเห็นสิ่งที่อยู่ข้างหน้าได้
ตรงนั้นน่ะ
ที่ที่ใครคนหนึ่ง คนในความทรงจำของคุณยืนอยู่
กลับกลายเป็นว่าฉากทุกฉากยังคงปรากฏขึ้นอย่างชัดเจน แม้แต่รายละเอียดเล็กน้อยของภาพเขียนสีชอล์คที่แขวนไว้บนผนัง แจกันดอกกุหลาบสีแดงสด หรือแม้แต่อาหารมื้อสุดท้ายที่เรานั่งทานร่วมกันก่อนจะแยกย้ายไปตามหาความหมายของชีวิตของตัวเองก็ยังคงตรึงอยู่ในหัว
คุณคงลืมเธอไปจริง ๆ
เว้นแต่ว่าทุกการกระทำของเธอ กลิ่นน้ำหอมที่เธอชอบฉีดที่ข้อมือ ท่าเดินที่รวดเร็วแต่ดูมั่นคง น้ำเสียงที่ก้องกังวาน ทุก ๆ อย่างของเธอ คุณจำมันได้อย่างดี
มันคงเป็นความเคยชินในอดีต
เสียงเพลงโปรดของเธอดังขึ้น คุณนั่งหลับตาฟังมันทั้ง ๆ ที่ไม่ชอบมันด้วยซ้ำ ท่วงทำนองที่เธอเคยบอกกับคุณว่ามันทำให้จิตใจของเธอว้าวุ่นและไม่อยู่นิ่ง ตอนนี้มันกลับทำให้คุณว้าเหว่และโดดเดี่ยว มันเหมือนกับว่า คุณเหลือตัวคนเดียวบนโลกใบนี้ ทั้ง ๆ ที่เมื่อเย็นคุณเพิ่งนั่งดูรายการโทรทัศน์พร้อมครอบครัว
ชิ้นส่วนความทรงจำเริ่มจับตัวกันเป็นก้อนเหมือนปุยเมฆ มันดูหนาแน่นแต่กับบอบบางไปพร้อม ๆ กัน หากเผลอไผลสัมผัสรุนแรงขึ้นเพียงเล็กน้อยก็เหมือนจะสลายไปกลายเป็นหยดน้ำร่วงหล่นลงและระเหยหายไปในที่สุด
คุณกลั้นใจพยายามลืมตาขึ้นหวังว่าจะได้เห็นมันอีกครั้ง
ใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้มของเธอน่ะ
แต่กลับพบเพียงห้องสีขาวที่ดูว่างเปล่า ไร้ซึ่งเธอคนนั้นที่คุณฝันถึง ช่วงเวลาค่ำคืนที่แสนยาวนานได้จบลงแล้ว ชีวิตประจำวันของคุณดำเนินอีกครั้งหนึ่ง ลุกขึ้นยืนด้วยท่าทีที่เหมือนยังไม่ตื่นดี เดินตรงไปที่ห้องน้ำ ชำระร่างกายเตรียมความพร้อมเพื่อไปสู้ในสนามรบที่มีชื่อว่าออฟฟิศ นั่งหน้าคอมพิวเตอร์ตัวเก่งรอคอยเสียงสัญญาณบอกเวลาเลิกงานแล้วกลับมาที่ห้องสีขาว ๆ ห้องเดิม
เพื่อหวนคิดถึงเมื่อวานของวันใดสักวันในช่วงชีวิตของคุณอีกครั้ง