
ความจริงแล้ว
ฉันไม่เคยอยากหายไปไหนเลย
แต่ก็ไม่รู้ว่าฉันจะอยู่ในชีวิตของเค้าในฐานะอะไร
คนรักของเค้าก็ไม่ใช่
คนรู้จักก็ไม่เชิง
หรือในฐานะเพื่อน
ฉันก็ไม่อาจรู้ได้เลยว่าแท้จริงแล้ว
เค้าจะเคยคิดว่่าฉันเป็นเพื่อนเหมือนกันบ้างมั้ย
ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาจนจะสามปีแล้ว
ฉันไม่เคยปริปากบอกใครเลยสักครั้ง
ว่าฉันชอบเค้ามากแค่ไหน
ฉันเก็บงำความรู้สึกนั้นเอาไว้
ให้มันเป็นความลับอยู่อย่างนั้น
จนกระทั่งวันหนึ่งที่ทุกอย่างพลันหยุดนิ่งลง
ด้วยการรับรู้ว่าการไม่มีีีีฉันอยู่ในชีวิตของเค้านั้น
มันเป็นเรื่องที่น่ายินดีที่สุดในชีวิตของเค้าแล้ว
สุดท้ายแล้ว
เรื่องราวระหว่างฉันและเค้า
มันก็คงจะเป็นได้เพียงแค่เรื่องเล่า
ณ กาลครั้งหนึ่ง
ว่าเราเคยพบกันบนโลกใบนี้ก็เท่านั้น..