---

เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นอย่างต่อเนื่องตามหน้าที่ของมัน และมันทำงานได้ดีจนในที่สุดเจ้าของนาฬิกาปลุกก็ได้ลุกออกจากเตียงเดินไปหามัน และกดปิดในที่สุด





สภาพสลึมสลือ พาตัวเธอเดินไปหยิบเสื้อผ้า ที่เช็ดตัว ของเครื่องใช้ต่างๆในการอาบน้ำอย่างอัตโนมัติ ก่อนจะจบที่ปิดประตูล็อคห้องน้ำ ก่อนจะเริ่มวันใหม่




วันนี้คงเหมือนทุกวัน





คงเป็นวันที่ใช้ชีวิตแบบเดิมๆ





ทำอะไรซ้ำๆจนชินเป็นนิสัย




วันนี้คงเหมือนเดิมแบบที่เคยรู้สึกมาตลอด





วันนี้คงเหมือนเดิมในการใช้ชีวิตและเติบโต









แต่คงจะดีถ้ามีคุณเหมือนเดิมเช่นกัน

---

ในวันนี้ที่ตัวเธอตั้งเป้าหมายว่า วันหยุดนจะต้องไม่สูญเปล่า เธอควรจะมีเป้าหมายอะไรบ้างให้กับเวลาว่างที่สามารถสรรค์สร้างทำอะไรก็ได้ที่เธอจะสบายใจ ต่างกับวันธรรมดาที่มีเรื่องวุ่นให้คิดในหัว ถึงจะมีเรื่องต้องให้ทำแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าการกระทำนั้นคือจำใจถึงที่สุด




กระดาษลังกล่องใหญ่ที่ถูกปกคลุมด้วยฝุ่นหนาเตอะพอสมควร ถูกลากออกมาได้สักพักและหยุดอยู่ที่กลางห้องนอน 
มือเรียวของเธอปัดทิ้งฝุ่นออกไปคนละทิศละทาง เพื่อมองสำรวจกล่องปริศนานี้ที่ลืมเลือนหายจากความทรงจำว่ามันมาอยู่ในห้องนี้ตั้งแต่เมื่อไร แล้วใส่อะไรเอาไว้บ้าง




เธอเปิดกล่อง เจอของไม่กี่อย่างในกล่องขนาดกว้าง กระดาษโน๊ตเก่าๆที่ยังพออ่านอักษรที่ถูกบรรจงเขียนด้วยลายมือเฉพาะตัว สร้อยข้อมือที่ดูท่าว่ากลับมาใส่อาจจะมีหวังขาดออกระหว่างทาง ซองขนมหลากสีสันที่ไม่ได้ถูกแกะออกมากินอย่างที่ควรจะเป็น





และ กล้องฟิมล์









เธอจำความได้ว่าตั้งแต่สมัยเด็ก ตัวเธอรักการถ่ายรูปและหลงไหลในทุกภาพที่เธอได้กดถ่ายมัน เธอรักการที่ได้เก็บความทรงจำเหล่านั้นออกมาเป็นภาพได้ เสมือนกับที่เธอมองมันด้วยสายตาที่เป็นประกายในครานั้น




ตัวเธอชอบกล้องฟิมล์ เธอรักมันเป็นพิเศษ เธอชอบเวลาที่เธอกดถ่ายแต่ต้องตั้งตารอวันที่ต้องเอาม้วน
ฟิมล์นั้นไปล้างและได้พบกับภาพที่สวยงามที่เธอจะสามารถพกมันไปไหนก็ได้กับเธอ 
,ที่รักภาพถ่ายเสมือนของขวัญที่ดีที่สุดของใจ





แต่อะไรทำให้ภายถ่ายเหล่านั้นแสนวิเศษได้ขนาดนี้
เธอรู้ดี
แม้ว่ากล้องตัวนี้จะไม่ได้ถูกเธอจับมานาน
แม้ว่าจะไม่ได้ซื้อม้วนฟิมล์มาใส่ใหม่ และภาพในม้วนฟิมล์อันสุดท้ายจะผ่านไปเนิ่นนานแค่ไหน
แต่ความรู้สึกที่มีกับกล้องฟิมล์ตัวเดียวของเธอจะไม่มีวันจางหาย ไม่มีวัน




ก็เพราะคุณ คุณที่อยู่ในม้วนฟิมล์อันสุดท้ายนี้

---

"สวยยัง!" เสียงตะโกนของอีกฝ่ายพร้อมกับรอยยิ้มที่สวยที่สุดหันกลับมาให้เธอที่กำลังมองรอยยิ้มนั้นไม่วางตาเช่นกัน


"นี้ๆไปยืนตรงนี้ แสงสวยมากเลยนะ" เธอยิ้มตอบพร้อมชี้ไปทางด้านซ้ายถัดจากเขาไม่ไกลมากเมื่อเห็นว่าฉากหลังนั้นสวยงามไม่แพ้กับรอยยิ้มคู่นั้นที่แนบมากับความสุข



"โอเคยัง"เขาพูดพร้อมกับทำท่าทางทะเล้นพร้อมสำหรับการมีรูปสวยๆกลับไปพร้อมทริปเที่ยวนี้



"โอเคแล้ว หนึ่ง...สอง...ซั่ม"

แชะ! เสียงกดกล้องดังขึ้นเป็นสัญญาว่ารูปในความทรงจำกำลังจะเกิดขึ้นแล้ว


เขาที่ยิ้มกว้างจนตาหยี มือข้างหนึ่งจับหมวกบักเก็ตสีขาวนวลดูสะอาดตาเอาไว้ ส่วนมืออีกข้างกางมันออกมาเหมือนรอใครยืนอีกมือหนึ่งมาเอื้อมจับมือเล็กของคุณ เอนตัวเล็กน้อยให้เห็นชุดเดรชสีขาวแขนยาว กระโปรงประมาณเข่า ได้อย่างชัดขึ้นว่าชุดตัวนี้เหมาะกับคุณมากแค่ไหน
,ไม่จำเป็นต้องล้างม้วนฟิมล์ รายละเอียดเหล่านี้ก็ไม่มีวันทำให้ความประทับใจางหายไปง่ายๆ




คุณรู้ไหมว่ารูปถ่ายจากกล้องฟิมล์เก็บความสวยงามที่ตราตรึงเอาไว้ได้ เหมือนวินาทีแรกที่แววตาของเธอได้พบความสวยงามที่สุดของเขา






ตอนนั้นคุณสวยงาม คุณพิเศษ อยากให้ความรู้สึกที่รักจนเออล้นมอบไว้ให้คุณ คุณคนเดียว

และตอนนี้คุณยังเป็นคุณคนเดิม เป็นมาเสมอ




ขี้โกงกันนี้ ทำไมไม่รอเห็นความสวยงามของตัวเองกันก่อนนะ จะปล่อยให้หลงอยู่คนเดียวรึไง



เธอคว้ากระเป๋าสะพายที่ใส่เวลาออกไปข้างนอกประจำ จัดผมให้ดูเรียบร้อย รีบคว้าแซนวิชที่เหลือไว้ไปกินระหว่างทางข้างนอก



เธอคิดและก็ยิ้มได้ ก่อนจะกำกล้องฟิมล์นั้นไว้แน่นที่หัวใจ และคิดถึงคุณ





คุณในความทรงจำสวยกว่าในกล้องเยอะ, เธอรู้

---

Feel free to see my other stories,
Ig : @mademylatiblue
Tw : @imheartkebo