00:22 บุหรี่หนึ่งมวนริมระเบียง และความขมที่กลืนแทบไม่ลง
เราไม่เคยเข้าใจเลยว่าทำไมใครๆถึงชอบสูบบุหรี่
รวมถึงเธอด้วย จนวันนี้
คืนนี้มันยากกว่าที่คิดไว้เหมือนกันนะ
เราเลื่อนผ่านเพลง ตาสว่าง ที่เธอแชร์ลงสตอรี่
มนุษย์น้ำแข็งแบบเธอก็มีความรู้สึกเหมือนกันนี่เนอะ
ตอนนี้มันดึกมากแล้ว เกินเวลานอนของเรามาสักพักแล้วด้วยแต่ไม่รู้ว่าทำไม เราถึงมาจบอยู่ที่ระเบียงหอ
กับบุหรี่หนึ่งมวน ทั้งๆที่ไม่เคยสูบมาก่อน
ปล่อยให้ควันมันผ่านปอดไปบ้าง สำลักออกไปบ้าง
มันก้ไม่ได้แย่นี่เนอะ
มิน่าใครต่อใครถึงชอบสูบบุหรี่กัน
แต่มันก็ขมมากเลยด้วย..
แต่เวลาเห็นควันมันบินไปในอากาศหนาว ๆ
นี่ก็สวยเหมือนกันนะ
กลิ่นของมัน พาลให้คิดถึงเธอด้วยนะ
กลิ่นบุหรี่อ่อนๆ ที่มันชอบติดมากับเสื้อเธอ
พอต้องคิดว่ามันจบแล้วจริงๆ ก็ใจหายเหมือนกันเนอะ
มันกำลังจะจบแบบที่เธอไม่ได้พยายามหาคำตอบด้วยซ้ำ
เหมือนที่ไม่เคยพยายามให้มันอยู่นั่นแหละ
เราจะคิดว่าเธอเป็นบทเรียนอีกบทนึงในชีวิต
ที่เราได้เจอเพื่อเรียนรู้อะไรบางอย่าง
อย่างน้อยก็การยืนสูบบุหรี่ที่ระเบียงนี่แหละ
ความเงียบ ลมหนาว ความมืด แล้วก็ ควันบุหรี่
มันทำให้เหงามากกว่าที่ควรเป็นหลายสิบเท่าเลยนะ
เหงากว่าที่มันเคยเป็นทุกวันอีก
แต่เดี๋ยวเราก็จะดีขึ้น
ยากกว่านี้ แย่กว่านี้ เรายังผ่านมาได้ง่ายๆ เลย
น่าเสียดายที่เราไม่มีแม้แต่รูปถ่าย ที่จะบอกได้ว่าเรื่องของเรามันเคยเกิดขึ้นจริงๆ
นอกจากรูปเค้าที่เธอถ่ายไว้ไม่กี่รูป
เราคงใช้เวลาด้วยกันน้อยเกินไปจริงๆ
คุยกันน้อยเกินหรืออาจจะเค้าเองที่ไม่ยอมพูดตั้งแต่แรก
ตอนนี้เลยทำได้แค่เก็บเรื่องเราไว้
ตอนที่มีกันมันก็เรื่องที่สวยงามอยู่บ้างนะ : )
น่าเสียดายที่เค้าไม่สามารถเข้าใจความรักมุมมองประหลาดๆ ของเธอได้ เค้ามันคน mass แบบที่เธอเคยว่านั่นแหละ มันก็ดีที่เธอไม่ได้พยายามยื้อเค้าเอาไว้
หรือสัญญาในสิ่งที่ตัวเองทำไม่ได้
ไม่งั้นเราอาจจะแค่ต่อเวลาออกไปเพื่อให้มันแย่กว่าเดิม
เค้าคาดหวังความรักจากเธอน้อยมากเลยนะ
เธอเป็นเธอมันดีอยู่แล้วเนอะ
แค่เราหาตรงกลางที่จะอยู่ด้วยกันไม่ได้เฉยๆ
วันนึงเธอจะเข้าใจเค้าในวันนี้
ต่อไปคงไม่มีใครมายืนสูบบุหรี่ที่ระเบียงห้องเค้าอีกแล้ว
หรืออาจจะเป็นเค้าเองก็ได้ที่จะมายืนสูบบุหรี่
ตอนที่เค้าคิดถึงเธอ สักคืนนึง
เหมือนคืนนี้ ; )
สุดท้าย...เรื่องราว....ว่างเปล่า....ต่อไป