When a little chillhood ,
ตอนเราเป็นเด็กไม่ได้คิดอะไรมาก
ทุกอย่างเลยดูธรรมชาติไปหมด
พอโตขึ้นโลกเปลี่ยนไป
มุมมองของเราในการมองโลกก็เปลี่ยนไป
ทุกอย่างที่เคยสดใสก็ไม่สดใส
ทุกอย่างที่เคยเป็นอิสระ ก็ไม่เป็นอิสระ
จินตนาการของเราที่เคยถูกมองว่า "ไร้เดียงสา"
พอโตขึ้นมาก็ถูกจำกัดไว้แค่ในสมุดบันทึก
ยิ่งโตโลกยิ่งกว้างขึ้น จิตใจคนยิ่งแคบลง
เด็กๆชอบกินนมกินขนม
ยังไม่นิยมกินศักดิ์ศรี
ทำให้มีช่วงเวลาในชีวิตที่ดีกว่าผู้ใหญ่อย่างเราๆ
บางทีการอาบน้ำร้อนมาก่อนก็ทำให้รู้ว่า
อาบน้ำเย็นก็ชื่นใจดี
เพราะเด็กเวลาอยากได้อะไรก็ร้องไห้
แต่พอโตขึ้นมากลับพูดว่า "ไม่เป็นไร"
ทั้งที่ในใจร้องไห้เสียงดังกว่าเด็กๆ
ทุกอย่างเลยดูธรรมชาติไปหมด
พอโตขึ้นโลกเปลี่ยนไป
มุมมองของเราในการมองโลกก็เปลี่ยนไป
ทุกอย่างที่เคยสดใสก็ไม่สดใส
ทุกอย่างที่เคยเป็นอิสระ ก็ไม่เป็นอิสระ
จินตนาการของเราที่เคยถูกมองว่า "ไร้เดียงสา"
พอโตขึ้นมาก็ถูกจำกัดไว้แค่ในสมุดบันทึก
ยิ่งโตโลกยิ่งกว้างขึ้น จิตใจคนยิ่งแคบลง
เด็กๆชอบกินนมกินขนม
ยังไม่นิยมกินศักดิ์ศรี
ทำให้มีช่วงเวลาในชีวิตที่ดีกว่าผู้ใหญ่อย่างเราๆ
บางทีการอาบน้ำร้อนมาก่อนก็ทำให้รู้ว่า
อาบน้ำเย็นก็ชื่นใจดี
เพราะเด็กเวลาอยากได้อะไรก็ร้องไห้
แต่พอโตขึ้นมากลับพูดว่า "ไม่เป็นไร"
ทั้งที่ในใจร้องไห้เสียงดังกว่าเด็กๆ