จดหมายจากเราถึงเธอ ,
พอมาคิดดูๆ ตัวเราเองก็ยังอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน
ยังคงคิดถึงเรื่องเก่าๆ ของเรากับแกเสมอ
ยังคงมีเรื่องที่คาใจ แต่ไม่ได้บอกออกไปหลายเรื่องเหมือนกัน
ไม่รู้ทำไมตอนนั้นถึงใช้อารมณ์นำเหตุผล
ไม่รู้ทำไมถึงเอาแต่ใจตัวเอง
พอมาคิดๆดูแล้ว คนที่สำคัญตัวเองผิดไป คือเราเองต่างหาก
แกไม่เคยห่วง หรือแคร์ความรู้สึกเราเลย
ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ถูกมองข้ามไปเสมอ
และทุกๆครั้งก็ไม่ได้รับความสนใจจากแก
ตอนแรกเราอยากเซฟความรู้สึกตัวเองด้วยการผลักแกออกไป แต่แกก็ห้ามเราไม่ให้ไป
แต่พอเราทำแบบเดียวกับที่แกทำมั่ง แกกลับตัดเราออกจากชีวิตได้ง่ายๆเลย
มันแย่ที่ต้องมาถามตัวเองว่า .. เราทำอะไรผิดไปหรือเปล่า เราทำอะไรไม่ดีหรือเปล่า
แต่แค่จะพูดด้วยแกยังไม่อยากพูดกับเราเลย
วันนี้มีโอกาศหรือจังหวะที่มันไม่ลงตัว ทำให้วนกลับมาเจอกัน
แต่เพราะความสัมพันธ์ของเราสองคนที่มันมีตอนจบที่ไม่ดีเท่าไหร่นัก
ทำให้เรามองหน้ากันไม่ติด หรือแม้กระทั้งโอกาศที่จะเดินมาเจอกัน แกยังเลี่ยงที่เดินอ้อมไปอีกเส้นทางเพื่อที่จะได้ต้องเจอหน้าเรา
มีคำพูดหลายคำ อยากบอก อยากถาม
แต่คงไม่มีโอกาศแล้ว
อยากขอบคุณ หลายๆเรื่องที่เคยทำให้ในอดีต
อยากขอโทษ หลายๆเรื่องที่เคยทำให้แกไม่สบายใจหรือลำบากใจ
แต่เราคงพูดออกไปไม่ได้แล้ว
ขอโทษจริงๆนะ
ขอโทษที่ยังคิดถึงอยู่
ขอโทษที่ยังไม่ไปไหน
ขอโทษที่ทำให้อึดอัดกับการกลับมาเจอหน้ากัน
ขอโทษนะ
เราคงต้องกลับมายอมรับความจริง ความจริงที่ว่าเราไม่สามารถเป็นเหมือนเดิมได้อีกต่อไปแล้ว
ความจริงที่หลังจากนี้ จะกลายเป็นคนไม่รู้จักแกไปแล้ว
และเราสองคนจะหลุดออกจากวงโคจรของกันและกัน
"เราต้องยอมรับความจริง"
ยังคงคิดถึงเรื่องเก่าๆ ของเรากับแกเสมอ
ยังคงมีเรื่องที่คาใจ แต่ไม่ได้บอกออกไปหลายเรื่องเหมือนกัน
ไม่รู้ทำไมตอนนั้นถึงใช้อารมณ์นำเหตุผล
ไม่รู้ทำไมถึงเอาแต่ใจตัวเอง
พอมาคิดๆดูแล้ว คนที่สำคัญตัวเองผิดไป คือเราเองต่างหาก
แกไม่เคยห่วง หรือแคร์ความรู้สึกเราเลย
ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ถูกมองข้ามไปเสมอ
และทุกๆครั้งก็ไม่ได้รับความสนใจจากแก
ตอนแรกเราอยากเซฟความรู้สึกตัวเองด้วยการผลักแกออกไป แต่แกก็ห้ามเราไม่ให้ไป
แต่พอเราทำแบบเดียวกับที่แกทำมั่ง แกกลับตัดเราออกจากชีวิตได้ง่ายๆเลย
มันแย่ที่ต้องมาถามตัวเองว่า .. เราทำอะไรผิดไปหรือเปล่า เราทำอะไรไม่ดีหรือเปล่า
แต่แค่จะพูดด้วยแกยังไม่อยากพูดกับเราเลย
วันนี้มีโอกาศหรือจังหวะที่มันไม่ลงตัว ทำให้วนกลับมาเจอกัน
แต่เพราะความสัมพันธ์ของเราสองคนที่มันมีตอนจบที่ไม่ดีเท่าไหร่นัก
ทำให้เรามองหน้ากันไม่ติด หรือแม้กระทั้งโอกาศที่จะเดินมาเจอกัน แกยังเลี่ยงที่เดินอ้อมไปอีกเส้นทางเพื่อที่จะได้ต้องเจอหน้าเรา
แกคงเกลียดเราไปแล้ว ...
มีคำพูดหลายคำ อยากบอก อยากถาม
แต่คงไม่มีโอกาศแล้ว
อยากขอบคุณ หลายๆเรื่องที่เคยทำให้ในอดีต
อยากขอโทษ หลายๆเรื่องที่เคยทำให้แกไม่สบายใจหรือลำบากใจ
แต่เราคงพูดออกไปไม่ได้แล้ว
ขอโทษจริงๆนะ
ขอโทษที่ยังคิดถึงอยู่
ขอโทษที่ยังไม่ไปไหน
ขอโทษที่ทำให้อึดอัดกับการกลับมาเจอหน้ากัน
ขอโทษนะ
เราคงต้องกลับมายอมรับความจริง ความจริงที่ว่าเราไม่สามารถเป็นเหมือนเดิมได้อีกต่อไปแล้ว
ความจริงที่หลังจากนี้ จะกลายเป็นคนไม่รู้จักแกไปแล้ว
และเราสองคนจะหลุดออกจากวงโคจรของกันและกัน
"เราต้องยอมรับความจริง"