"เศร้าอีกแล้วสินะ"
.. 
เรื่องเศร้า ที่เหมือนท้องฟ้าของโลกทั้งใบเป็น
สีเทามืดครึ้มคล้ายฝนจะตกตลอดเวลาของแกนะ

สงสัย ว่าแกจะเศร้าอะไรขนาดนั้น พอๆกับที่สงสัยในตัวเองว่าจะสนใจอะไรแกขนาดนี้ 
แกไม่เข้าใจหรอก เพราะเราก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน
เหมืิอนในใจมันมีแค่ภาพรอยยิ้มแกตอนใส่เสื้อสีของโรงเรียนที่สนามปิงปอง คอยหลอกหลอน
..

มันเศร้าที่ไม่เคยเป็นสาเหตุของรอยยิ้มนั้น
และไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะทำให้มันกลับมา

บางวันฉันก็นอนร้องไห้ ก่นด่าความเจ็บปวดจากความสัมพันธ์ครั้งก่อนๆ​ ได้ยินแค่ความเงียบที่ไม่มีใครให้แชร์เรื่องราว ต้องจัดการความรู้สึกทั้งหมดของวันนั้นด้วยตัวเอง คิดมากที่ตัวเองไปได้ไม่ไกลและไม่เก่งเท่าที่หวังไว้ และนอนคิดเรื่องของแกวนไปมาบ้างในบางคืน.

เหมือนแกที่คงคิดถึงคนนั้นในความทรงจำของแกเหมือนกัน 

โชคดีนะ ขอให้แกผ่านมันไปได้ไวๆ
เหมือนกับที่เราก็อยากก้าวผ่านความรู้สึกที่ยังค้างคาเรื่องแกและเริ่มต้นใหม่ได้จริงๆสักที