กลางดึกคืนหนึ่งที่คิดไว้ว่าจะนอนเร็ว
เพราะวันถัดไปมีภารกิจตอนเช้า แต่ว่าด้วยอะไรต่างๆมันถาโถมเข้ามามากซะเหลือเกิน

ความรู้สึก...


เอาจริงนะ เป็นมั้ยกับไอความรู้สึกที่ว่า 
เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันคืออะไร อธิบายออกมาไม่ถูก แต่มันคืออะไรที่ตื้นตันอยู่ในใจ มันเคว้งแบบล่องลอยอยู่ในอวกาศ  ตุ้มๆต่อมๆอยู่ข้างในเหมือนจะร้องไห้แต่ก็ไม่ร้องออกมา จนพาตัวเองจมดิ่งลงไป เรื่อยๆ



เราคิดนะ
เราอินเพลงมากไป?
เราไถทวิตเยอะไป?
เราเจอแคปชั่นเศร้าๆมากไป?
เราไปเจออะไรที่ไม่ควรเห็น?
หรือเราแค่คิดถึงใครสักคน?
คิดถึงเวลาใดเวลาหนึ่งที่มีความสุขมากกว่านี้?




สรุป..
ไม่รู้ว่ะ หรือเราแค่ทำร้ายตัวเองโดยการเดินเข้าไปในตัวเลือกอันใดอันนึงข้างบนเมื่อกี้ 
จริงๆเราอาจไม่ได้เป็นอะไร แต่ก็จมปลักขึ้นมา มันสรุปอะไรไม่ได้เลยว่าเราเป็นอะไรกันแน่





แต่ก็นะ เดี๋ยวก็หาย ไม่ก็
เดี๋ยวก็ชินไปเอง 






เนาะ ว่าป้ะ