ในเมื่อที่ตรงนั้นไม่ใช่ที่ของฉัน
ฉันก็จะวิ่งออกมาจากตรงนั้น
วิ่งให้เร็วที่สุดเหมือนกีบม้ากำลังควบสับ
วิ่งโดยทิ้งทุกสิ่งที่ไม่ดีกับตัวเองเอาไว้

ฉันน้ำตาไหล, เมื่อได้อ่านข้อความของใครคนหนึ่งที่ไม่รู้จักแม้แต่หน้าตา
เขาบอกให้ฉันวิ่งออกมาจากตรงที่ไม่ใช่สถานที่ของตัวเอง ค้นคว้าความฝันและความปราถนาของตัวเองเสีย
ฉันรู้สึกทึ่งมากเมื่อได้อ่าน ความรู้สึกอย่างเดียวที่พุ่งพล่านเข้ามาในจิตใจคือ ‘นี่แหละ คือประโยคที่ฉันอยากได้ยิน อยากอ่าน อยากเห็น มานานมาก’

ไม่ใช่ประโยคที่บอกให้ฉันเผชิญกับสิ่งที่ไม่รู้ว่าจะชนะไหม
ไม่ใช่ประโยคที่ว่าฉันทำดีที่สุดแล้ว ให้ยอมรับมันซะ

ฉันไม่เข้าใจ ต้องยอมรับอะไร ?
ต้องยอมรับให้กับความคิดของคนที่เอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่งั้นหรอ

อย่ามาล้อเล่นหน่อยเลย

—

การเผชิญหน้าที่เหมาะสมคือการตระหนักถึงคุณค่าของตัวเอง นี่คือสิ่งที่ฉันได้เรียนรู้จากประสบการณ์

ไม่ต้องรีบ ค่อยเป็นค่อยไป
ความตายเท่านั้นที่จะพรากทุกสิ่ง
ปัญหาที่เป็นอุปสรรคต่อชีวิตมันไม่สามารถทำให้ฉันล้มเลิกอะไรได้

อาจจะเป็นความคิดที่เด็กไปหน่อย แต่ฉันก็คิดแบบนั้นแหละ ถึงได้ก้าวผ่านมา : )
ชีวิตคือการเดินทาง
สิ่งนี้ยังคงเป็นคติประจำใจของฉันเสมอ

—

เมื่อเดินทางไปถึงจุดหนึ่ง
แต่หากมันไม่ใช่ที่ของฉัน ฉันจะเป็นฝ่ายหลบทางให้
เพราะฉะนั้น พวกคุณเองก็เลิกตามตอแยฉันสักที
หากว่างถึงขนาดมาติดตามชีวิตของคนอื่นที่ยุ่งจนหัวกระเซิงได้ ก็ออกไปเปิดโลกเปิดมุมมองเสียเถอะ อย่ามามัวอุดอู้อยู่แค่กับมนุษย์คนหนึ่งอย่างฉันเลย

ประสบการณ์มันจะสอนเราทุกอย่างเอง ไม่ต้องรีบร้อนหรอก