ตอนที่ตัวอักษรแรกปรากฎขึ้นใน storylog บทนี้
ในวันที่ 30 พฤศจิกายน เป็นเวลา 22.17 น.

วันนี้เป็นวันสุดท้ายของเดือนแล้ว
มันคงไม่ใช่เรื่องน่าตื่นเต้นอะไรมากนัก
เพราะว่าวันเวลาก็หมุนวนแบบนี้อยู่ทุกวัน

ทุกการขยับเคลื่อนไปของเข็มวินาที 
มักจะนำพามาซึ่งบางสิ่ง 
และพรากบางอย่างให้จากออกไปเสมอ

เด็กสาวผู้เพ้อฝันคนนึง..เคยกล่าวขอบคุณวันเวลา
ที่ทำให้เธอได้ลิ้มรสชาติแห่งความสุข ความรัก และความหวัง มันเป็นรสชาติที่หอมหวาน ดวงตาของเธอส่องประกายเหมือนตอนที่เธอได้กินไอติมรสคุกกี้แอนด์ครีมที่โปรดปราน

แต่ในบางครั้งเด็กสาวคนเดียวกันนี้..ก็กล่าวโทษวันเวลาเช่นกัน เพราะวันเวลานั้นเป็นตัวการที่พรากเอารสชาติอันหอมหวานของเธอไป และมักเหลือทิ้งไว้แค่ร่องรอยแห่งความรวดร้าว หรือไม่ก็ทิ้งไว้เพียงรสชาติของหยดน้ำตา

ฉันเองก็เคยกล่าวขอบคุณเวลาเหมือนกัน
ฉันขอบคุณที่เวลานำพาให้ฉันได้มาพบกับคุณ

ฉันที่มีคุณเป็นไอติมรสโปรด
ฉันที่มีคุณเป็นเครื่องเล่น mp3 

ฉันที่มีคุณเป็นหมอนข้างใบใหญ่
ฉันที่มีคุณเป็นผ้าห่มผืนหนา

ฉันที่มีคุณเป็นหลุมหลบภัยยามเหนื่อยล้า
ฉันที่..(เคย)..มีคุณเป็นทุกสิ่งทุกอย่าง

ฉันมักจะเปรียบความรักเสมือนกับสิ่งมีชีวิต
เป็นสิ่งที่สามารถเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา
แต่ไม่มีทางที่จะคงอยู่ได้ตลอดกาล

และฉันเองอาจจะเคยกล่าวโทษวันเวลาเช่นกัน
ที่นำพาคุณมา แต่แล้วก็มาพรากคุณจากไป

ฉันยังจำได้ดีเสมอว่า..เราจบเรื่องราวทั้งหมดลง
เหมือนดังเช่นตอนที่ปิดหนังสือเล่มที่อ่านจบแล้ว

ตอนนั้นเรายิ้มให้กัน โดยที่หวังว่านี่คงจะเป็นรอยยิ้ม
ที่ฝังรากลงในหัวใจว่ากาลครั้งหนึ่ง..
ดินแดนแห่งนี้เคยมีเมล็ดพันธุ์แห่งความรักงอกเงย

ฉันว่าเราไม่ได้ดูเศร้าโศกอะไรมากนัก
ในช่วงเวลาแห่งการจากลา

แต่คุณคงไม่เคยรู้เลยว่าที่จริงแล้ว..
นัยน์ตาอันว่างเปล่าของฉันมันกำลังสื่อสารบางอย่าง

ผู้หญิงที่ดูเข้มแข็งของคุณคนนี้..เธอไม่เคยนึกถึงชีวิตในวันที่ไม่มีคุณเลยสักครั้ง :)

ประโยคนี้ดังก้องอยู่ภายในตัวฉัน 
แต่กลับเงียบงันในความเป็นจริง
สุดท้ายพวกเราก็จากกัน โดยสมบูรณ์

ณ เวลา 23.17 น. 

เดือนธันวาคมกำลังคลืบคลานเข้ามาอย่างช้า ๆ 
ฉันเห็นคนหลายคนมักจะขอพรในวันแรกของเดือนเสมอ

ถ้าหากความเชื่อเหล่านั้นมันเป็นจริงได้
ฉันก็มีหนึ่งสิ่งที่อยากขอเช่นกัน

ฉันไม่ขอให้เดือนนี้เป็นเดือนที่ดีอะไรในทำนองนั้นหรอก
แต่ที่อยากจะขอก็คือ..

ฉันขอทิ้งคุณเอาไว้ในเดือนพฤศจิกายนได้มั้ย
ฉันคิดว่าหัวใจของฉันคงทนไม่ไหวอีกแล้ว


ขอให้คืนนี้ฉันหลับตาลง และเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมา
ในเดือนธันวาคม ฉันหวังว่าคุณจะหายไป

---