ฉันอยากจะหายไปเสมอ จากโลกใบนี้ที่แสนวุ่นวายและซับซ้อน 
ฉันอยากตายจากผู้คนมากมายไป หันหลังให้กับทุกสิ่ง วางทุกอย่างลงและออกเดินทางไปยังจุดหมายที่มีชื่อว่าความตาย 

แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ทำไม่ลง ยังไม่อาจปล่อยวางทุกสิ่งได้ 
ฉันได้แต่กล้ำกลืน คืนวันที่ผ่านไปยากลำบากเหลือเกิน เหนื่อยล้าและสับสน
ฉันพยายามอย่างยิ่งที่จะ " รู้สึกอยากมีชีวิตอยู่ต่อไป " ไม่ใช่เพื่อใครคนไหน อยากที่จะมีชีวิตอยู่เพื่อตัวเอง
ดังนั้นฉันจึงพยายามทุกทาง ฟังเพลง กินอาหารที่อร่อย ระบายสี อ่านหนังสือ ผ่อนคลาย 
ทุกสิ่งเป็นช่วงเวลาเล็กน้อยเท่านั้น ความสิ้นหวังไม่เคยหมดไปและใหญ่โตเกินกว่าสิ่งที่ฉันพยายามทำจะกลบมันได้ 
แต่ว่านะ ตอนที่ฉันฟังเพลงหรือทำสิ่งต่างๆเหล่านี้ ความรู้สึกที่อยากจะมีชีวิตต่อไป อยากจะลองมีชีวิตต่ออีกซักหน่อยก็ส่่่่่งเสียงออกมา 
ทั้งที่ขอบตาร้อนผ่าวและน้ำตาไหลออกมาสัมผัสผิวแก้ม แต่ ณ ตอนนั้นความรู้สึกที่อยากจะมีชีวิตของฉันเปล่งประกายสวยงามมากจริง ๆ มากเสียจนฉันร้องไห้ออกมา
ฉันจะโอบกอดความรู้สึกนี้แล้วเดินต่อไป 
เป้าหมายไม่ใช่การมีชีวิตถึง 10 ปี 20 ปี หรือจน 60 ปี
แค่วันนี้เท่านี้ วันนี้ฉันจะอยากมีชีวิต
ฉันจะโอบกอดมันไปในทุกวันเพื่อที่จะก้าวต่อไปได้อีกสักหน่อย 

เอาล่ะ วันนี้ก็มารู้สึกอยากที่จะมีชีวิตอยู่กันเถอะนะ