เธอมักไม่ยอมเล่าถึงสิ่งที่เธอแบกไว้เสมอ ด้วยเพราะแคร์ความรู้สึกของฉันมากมายเธอจึงเอาแต่ยิ้มแล้วบอกกับฉันว่าไม่เป็นไร ถามฉันกลับด้วยความอ่อนโยน ณ ขณะนั้นกลิ่นอายของความห่วงใยล้อมรอบตัวเธอ น้ำเสียงที่เหมือนจะร้องไห้เพราะรู้ว่าฉันก็แบกอะไรไว้มากมายเหมือนกัน 
"มีอะไรก็บอกมาได้"
โถ่ ฉันจะกล้าบอกกับเธอได้อย่างไร ฉันก็แคร์ความรู้สึกของเธอเหมือนกันแต่เธอกลับบอกว่าไม่ต้องห่วงแล้วให้ฉันพูดออกไป 
แววตาเราทั้งคู่เจือไปด้วยความเศร้าและเจ็บปวด สุดท้ายแล้วเราก็ไม่ได้พูดอะไรต่อกัน 
แต่นั่นไม่สำคัญหรอก ไม่เลย
สิ่งสำคัญคือการที่ฉันและเธอยังอยู่ข้างกัน ต่อให้ไม่พูดอะไรก็รับรู้ถึงความเศร้าและเจ็บปวด เสียงจิตวิญญาณและหัวใจที่แหลกสลายเพราะสิ่งที่เรียกว่าการเติบโต 
ปลอบประโลมกันด้วยความเชื่อว่าจะไม่เป็นไร 
อ้อนวอนต่อพระเจ้าขอให้อีกฝ่ายมีความสุข 
พยายามประคับประคองชีวิตของอีกฝ่ายเอาไว้ 
ฉุดรั้งอ้อนวอนขอให้อีกฝ่ายมีชีวิตอยูู่่่่่่่่่่ต่อไป
เพราะอย่างนั้น
เพื่อให้เราสามารถมีชีวิตอยู่ด้วยกันต่อไปได้ เพื่อให้เธอและฉันมีกันและกันเราจึงดึงรั้งกันไว้เอง 

และฉันจะไม่ปล่อยให้ความเศร้าและเสียใจได้ตัวเธอไป 
เธอไม่เหมาะสมกับมันหรอก
ฉันจะไม่ให้มันได้ครอบครองเธอ
เธอได้โปรดโคจรอยู่ข้างฉันต่อไปอีกสักหน่อย

ฉันเองก็จะยังไม่ทิ้งตัวลงไปในก้นมหาสมุทรแห่งความสิ้นหวังและความความเจ็บปวดเหมือนกัน
เพื่อจะได้ยืนอยู่ข้างเธอต่อไปอีกสักนิดก็ยังดี.