แสงตะวันลับฟ้าไปอีกครา
ใกล้เวลาที่คนหนึ่งคนต้องเผชิญกับค่ำคืนที่แสนยาวนานนี้อีกหน

มุมประจำ ณ สถานบันเทิงแห่งหนึ่งที่เสียงเพลงดังก้องกังวาลไปทั่วบริเวณรายล้อมด้วยผู้คนมากมายไม่สามารถดึงดูดความสนใจได้แม้แต่น้อย


สายตาคมคู่เดิมจดจ้องไปยังรูปถ่ายรูปเดิมที่โชว์หราบนหน้าจอมือถือ


คือสิ่งเดียวที่โหยหาเป็นประจำยามจิตใจเหนื่อยล้า

พร้อมกับหนึ่งคำถามที่เกิดขึ้นในใจทุกคราวที่มอง


"เมื่อไหร่เธอจะจางจากใจสักที"




ยิ่งมองลึกลงไปเท่าไหร่
ยิ่งกระตุ้นให้ความรู้สึกทุนเดิมที่เป็นกราฟเส้นตรงต่อทุกสรรพสิ่งบนโลกกลับเคลื่อนไหวขึ้นมาเสียดื้อๆอีกครั้งและอีกครั้ง


กับความรู้สึกเคลื่อนไหวที่เรียกว่า 
"ความคิดถึง" 

ไม่เคยปราณีหัวใจใครเลยจริงๆ


รับรู้ได้ทันทีว่าริมฝีปากเริ่มคลี่ยิ้มจางๆก่อนกระซิบบอกคนในภาพผ่านความรู้สึกที่โรยริน


"อยู่ที่ไหน"

"ตรงนั้นสบายดีไหม"

"คิดถึงเหมือนกันหรือเปล่า"

"ตรงนี้.."

"คิดถึงเหลือเกิน"


ความคิดถึงที่ไม่มีท่าทีจะจางลงแม้เศษเสี้ยวความรู้สึกกลับพาใจอ่อนแรงลงไปทุกที

ด้วยเหตุผลแสนโหดร้ายที่ยากจะรับไว้

ไม่มีอีกแล้ว
วันที่จะหวนกลับมายืนข้างกัน


แก้วโปร่งใสหนึ่งใบบรรจุด้วยของเหลวที่เรียกว่าแอลกอฮอร์ถูกมือเรียวยกขึ้นชิดริมฝีปากอยู่เป็นระยะ


แปลกอยู่ไม่น้อยกับสถานที่วุ่นวายเช่นนี้
กลับช่วยให้ใจสงบลงได้อย่างน่าประหลาด

แต่ทว่า
ไม่มีวินาทีไหนที่ไม่เจ็บปวด


ทุกความรู้สึก
ทุกการตอบสนอง
ทุกวินาที

สาหัสเกินภายในหัวใจคนหนึ่งคนจะรับมัน


และอีกหนึ่งคำถามที่ตกค้างอยู่ในความคิด

คนจากไปรู้บ้างไหม?
ว่าใครตรงนี้ทรมาน



หนึ่งคืนยาวนานกับหนึ่งใจแสนอ่อนล้า
ไม่เคยง่ายดาย
มันช่างน่าสมเพชตัวเองเสียจริง


"พอแล้วดีไหม"

"คิดถึงให้มันได้อะไร"

"หนึ่งคนที่ตั้งใจจากไปไม่ได้หวนกลับมา"



ถ้าคนที่กำลังตัดพ้อกับความเจ็บปวดเปรียบเสมือนท้องฟ้า
เธอที่ท้องฟ้าเฝ้าคิดถึงไม่ว่างเว้นก็คงเป็นเหมือนดาว



และในค่ำคืนที่ท้องฟ้าไร้ดาว
อีกหลายชั่วโมงก่อนจะเช้าต้องทำยังไง



แสงไฟในเมืองใหญ่สาดส่องตลอดราตรีไม่ลดละ
ท้องฟ้ากลับยังคงมืดสนิทจนน่าใจหาย


เสียงกึกก้องทั่วบริเวณรอบกาย
ทั่วทุกพื้นที่ก้อนเนื้อข้างซ้ายยังคงเงียบงัน


ไม่มีแสงใดทดแทนแสงดาว
และไม่มีเสียงใดเช่นเสียงดาวให้ท้องฟ้าอยากหยุดฟัง



ดาวดวงนั้นที่คอยทอแสงให้ท้องฟ้าในคืนมืดมิด
ดาวดวงเดียวที่ท้องฟ้ามืดมนปราถนาอยู่ไม่สร่าง

แต่กี่คืนแล้ว
ที่ท้องฟ้าต้องคอยตั้งคำถามขึ้นมาว่าดาวอยู่ไหน

จากไปไกลจนสะใจพอแล้วหรือยัง


; เฝ้ามองหาจนสุดสายตา
ไขว่คว้ามาได้ทั้งจักรวาล

ยังไม่เห็นดาว





Ypoisonous