คุณว่าความรักจะแพ้ระยะทางไหมคะ?

   พวกเราไม่เคยมีความรักในแบบนั้นมาก่อน เราห่างกันแบบข้ามจังหวัดเป็นร้อยๆโล เป็นเรื่องยากเหลือเกินที่พวกเราจะได้เจอกัน พวกเราไม่ได้โตมากพอที่จะเดินทางได้อย่างง่ายดาย


   เวลาคิดถึงเขา หรือในช่วงเวลาที่เราต้องการเขาที่สุด เราทำได้เพียงแค่ส่งข้อความหากัน หรือไม่ก็โทรหากัน ให้พวกเราได้ยินเสียงกันบ้าง

    ฉันงอแงกับเขาเรื่องนี้บ่อยมาก คิดถึงบ้าง อยากเจอบ้าง ฉันไม่เข้าใจจริงๆว่าเขาอดทนขนาดนั้นได้ยังไงที่จะไม่บ่นเรื่องระยะทางของพวกเราเลย จนบางครั้งฉันรู้สึกน้อยใจ..

   ฉันรู้สึกว่าหรือเขาจะไม่รักฉันกันนะ ทำไมเราถึงคิดถึงเขาแค่ฝ่ายเดียว ทำไมเป็นเราที่คอยบอกคิดถึง ฉันได้แต่บ่นกับตัวเองในใจว่า ทำไมมันยากแบบนี้กันนะ

    แต่ทุกครั้งที่ฉันคิดแบบนี้ก็เป็นเขาเสมอที่คอยปลอบ 

‘ ไม่เป็นไรเดี๋ยวเราก็ได้เจอกันนะ ’ 

‘ เค้าคิดถึงเธอ ทำไมจะไม่คิดถึงล่ะคะ ’
 
    จากความรักที่ฉันว่ามันยาก มันก็ค่อยๆง่ายขึ้นมา เราพยายามคุยเรื่องอนาคตด้วยกัน พยายามวาดฝันถึงตอนที่เราเจอกัน วางแผนถึงวันที่เราจะได้อยู่ด้วยกัน  
  
ไม่รู้ทำไมการทำแบบนี้มันทำให้ฉันรู้สึกว่าเราใกล้กัน ถึง
แม้ตัวเราจะไกลแค่ไหน แต่ใจเราใกล้กัน
ฉันเพิ่งเข้าใจความหมายของมันจริงๆก็วันนี้แหละค่ะ :-)