23:16



:ง่วงว่ะมึงกูนอนก่อนนะ
:วันนี้นอนเร็วในรอบเดือนป่ะเนี่ย
:ไม่รู้ว่ะ ง่วงสะสมมัั้ง ให้กูนอนเหอะ ยังไงนอกจากแชทมึงกูก็ไม่ใครทักมาหากูละเพื่อนเอ้ย
:โหหหไม่เศร้านะจ้ะ ยังมีกูโอ๋ๆนะ
:เกลียดมึง555 กูไปนอนละ ฝันดีมึง
:เคมึงเดะกูตามไป ฝันดีมึง



23:18

พรุ่งนี้ตื่นกี่โมงดีวะ 08:20 ละกัน 
อ่ากกทำไมวันนี้มันง่วงจังวะ เห่อมนอนเลยละกัน


ปิดเน็ต 
ล้างการใช้งานแอพ
มองนาฬิกา

23:20

นอน..
.
.
.
.
07:48
โอ้ววตื่นก่อนนาฬิกาปลุกว่อยย สุดยอด555

ลุกไปล้างหน้าแปรงฟันอาบน้ำทาครีม 

เช้านี้รู้สึกยังไม่อยากเล่นโทรศัพท์เท่าไหร่
งั้นก็ไปกินข้าวก่อนละกัน 

เปิดกระทะมาเป็นผัดบวบใส่หมูสับเยอะๆมีไข่และน้ำของผัดก็ไม่เยอะจนท่วม

วันนี้พ่อทำน่ากินจังเล่ยย เป็นฟิน พอตักเข้าปากก็คือเป็นยิ้มเลย ดีจัง..




08:57
เรียบร้อยหมดละ อืมมไปเช็คโทรศัพท์เลยละกัน

เปิดโทรศัพท์
เปิดเน็ต
.
.
ติ้ง ติ้ง ติ้งๆๆๆ


มีการแจ้งเตือนจากแอพพลิเคชั่นต่างๆทั้งเกม แอพเรียน แอพอ่านการ์ตูน นิยาย หรือแม้กระทั่งแอพนี้ รวมทั้งมีแชทเฮดของเพื่อน หรือจะเป็นคอมเม้นท์ของเพื่อนในรูปที่เราลงเมื่อวาน
แล้วก็..

แชทเฮดของผู้ชายคนนึงที่รูปโปรไฟล์คุ้นหน้าคุ้นตากันอยู่แล้วในแชทกลุ่มและแชทส่วนตัวที่เคยคุยกันทุกวัน เมื่อก่อน..



09:00

ร้อยวันพันปีไม่ทักมาเน้าะ.. ไม่กล้าเปิดอ่านเลยบ้าเอ้ย ล่าสุดที่คุยกันก็เมื่อต้นเดือนพฤษภานู่น ไอเจอมันก็เจอไม่กี่วัน ละทักมาทำไมเนี่ยย


01:06

จตุจักรมีเสื้อผ้าวินเทจขายอยู่ส่วนไหนว่ะ
...


01:21

รูปภาพที่แคปจากโทรศัพท์ตอนเวลา01:20 และมีแชทเฮดของผู้หญิงคนสำคัญติดอยู่ เป็นรูปที่ให้โฟกัสข้อความของเพจช็อปเพจนึง

"#เอาใจสายวินเทจ..... พิกัดซอยข้างมิกซ์ จตุจักร ตรงข้ามพิพิธภัณฑ์เด็ก วันศุกร์ เสาร์อาทิตย์ เวลา 12:00-19:00 น. ... "
:มันอยู่ตรงไหนพอรู้ป้ะ

...
09:02
:มันอยู่ตรงแถวๆตึกแดงอ่ะ ละตรงข้ามจตุจักรก็มีห้างด้วย... เอิ่มมคิดก่อน


จริงๆเราก็ไม่รู้ละเอียดหรอก ยังไม่เคยไปแต่รู้ว่าอยู่แถวนั้น แต่ด้วยความเขามาถามเราอ่ะ เราก็จะให้ข้อมูลให้มากที่สุด ถือว่าพอตอนจะไปเองจะได้มีข้อมูลเน้าะ อืม: ) 


09:27
เราส่งรูปแผนที่ของห้างไป
:มันอยู่ตรงข้างๆอ่ะ เดินไปเรื่อยๆก็จะเจอเอง



09:59
:นับจากอนุสาวรีย์วิ่งตรงไปอยู่ตรงไหนอ่ะ
:เอิ่มมม
:กูไปงมหาเองก็ได้ ถามใครก็ไม่รู้สักคน

ปกติกูนั่งรถเมล์ไม่ก็รถไฟฟ้ามั้ยวะ กูจะรู้มั้ยเนี่ย..โวยวายใส่ก็ไม่ได้ บ้าเอ้ย

:ส่งรูปในกูเกิ้ลแมพไป
 แมพก็มีมั้ยมึงง ปกติกูนั่งรถไปป
:มึงดูดิ
 เหลืองเชียว ทางด่วนมั้ยน่ะ
:ไม่รู้อ่าาา แต่กดตรงมอไซนะ
:ใจมากมึง
 กูก็กดตรงนั้นมันให้กูขึ้นสะพานภูมิพลอ่ะ


เงียบไปสักพักเราก็ยัไม่กดอ่านล่าสุดเพราะเดี๋ยวมันจะคิดว่าเรารอคุยกับมัน555 แต่ก็ไม่กี่นาทีหรอก เราก็ถามเขาว่าไปวันไหน ก็ได้คำตอบมาว่าวันเสาร์ เพราะวันศุกร์รถติดเกินไป เราแอบดีใจนิดๆเพราะวันศุกร์เราจะไปกินหมูกระทะบ้านเพื่อน ซึ่งก็คือเพื่อนกันกันหมดและปกติเขาก็ไปเกือบทุกวันอยู่แล้ว 


:ละศุกร์นี้ไปบ้านมันมั้ย
:กูไปเรียนอาทิตย์นี้
:ตอนเย็น มันได้ชวนมึงมั้ย
:หึ เจ้าภาพไม่ชวนกูไม่ไป

อ่ากก

ก็คือเราเคยบอกเพื่อนคนนั้นแล้วว่าให้ชวนเขา มันก็ตอบว่าได้ดิ จัดไป  แต่ทำไมมันเป็นอย่างนี้!!

:กูเป็นเจ้าภาพงานนี้ กูนัดวันเอง แค่ไปกินบ้านมัน
:หึ 
 ไม่ไป
 กลับบ้านนอน
:ชิ
:หึ
:ไปปป
.
.
.
.
ติ้ง
.
.
.
.
:กูรอไปกินกับเขา
 กินไปเลย
 จะไปเดินตลาดด้วย


10:32
ณ เวลานั้น พอสิ้นประโยค เราไม่กล้ากดไปอ่าน ได้แต่อ่านตรงช่องแจ้งเตือน

มันก็ผ่านมาแล้วนะ แต่ประโยคนี้เจ็บจังวะ 

เรานั่งมอง 3 ประโยคนี้อยู่สัักพัก แล้วรู้สึกจุกในใจ คิดทบทวน ความรู้สึกหลายอย่างในตอนเช้า มันฉุดดิ่งลงมาหมด เหลือเพียงหน้าที่เย็นชาของเราอยู่แล้ว สายตาที่หม่น ไม่มีเสียง ไม่มีรอยยิ้ม มันดิ่งไปแล้ว ...

---

มันทำให้รู้ว่า เขายังคงมีผลต่อหัวใจเราตลอดมา

ไม่ว่านานแค่ไหนก็ตาม..

---

10:40

:โอ้ะ
 ได้จ่ะ

...
....
......