กาลเวลาผันผ่านอย่างมิเคยรอหยุด เผลอใจตนคราใด คงต้องอรุณสวัสดิ์ “ กรกฎาคม “
       ตัวฉันเองในยามเช้าเฉกเช่นเคย และหลายสิ่งที่ที่กำลังจะถูกดำเนินขึ้นอย่างต่อเนื่องในเดือนนี้ ตลอดระยะเวลาวันหยุดยาวเช่นนี้ มันเพียงพอสำหรับการพักผ่อนแล้วล่ะ ในปฎิทินที่ถูกขีดกาช่วงวันหนึ่ง บังเอิญกลับมาย้อนดู วันหนึ่งฉันใช้เวลาไปกับอะไรกันหนอ อย่างว่าแท้จริง ฉันค้นพบความสามารถของตนเองหลายอย่างเช่นเดียวกัน อาจมิเรียกว่าความสามารถ แต่ฉันนับเป็นงานอริเดกอย่างหนึ่ง คงจะเป็นงานเขียน ที่เธอกำลังอ่านอยู่ในตอนนี้ ฉันแลดูคลั่งไคล้ในการเขียนเหลือเกิน


แสงตะวันทอลับจะดับฟ้า
กล่าวอำลาวันวานที่ขื่นขม ,


       อรุณสวัสดิ์สำหรับการก้าวเดินสู่ กรกฎาคมนี้ เฉกเช่นเคยฉันยังคงขอพรต่อพระเจ้า วอนเธอจงมีรอยยิ้มที่สดใส เปรียบดังดอกไม้ที่กำลังผลิบาน ความเศร้าโศกให้เลือนลางและจางหาย เปล่งประกายดั่งดวงจันทร์ที่สาดส่อง ช่วงชีวิตในมนุษย์มิมีผู้ใดคงสุขสงบโดยเสมอ อาจมีอุปสรรคมากหลายที่คอยให้พบเจอ แต่ฉันเชื่ออย่างเสมอว่าตัวเธอจะข้ามผ่านแต่โดยดี อย่าลืมอำลาตนเองให้อดีต ถึงตัวเธอในปัจจุบันจงเข้มแข็ง ,

แม้จะยากเย็นหรือเหนื่อยเพียงใด
จงกล่าวให้อภัยในสิ่งที่พลาดพลั้ง
และกำลังใจต่อตนเองในเช้าวันใหม่ .

คราใดเราอาจจะเดินสวนทางกัน
ฉันหวังจะเห็นเธอเคียงอยู่รอยยิ้มที่งดงาม 

ปลายทางนี้ แล้วเราจะพบกัน .