สุข x สลาย
ขาของฉันมันสั่นเทาจนแทบจะยืนหยัดตัวเองเอาไว้ไม่ได้
ทั้งที่เคยคิดมาตลอดว่าเวลาจะช่วยเยียวยาทุกสิ่ง
แต่ตอนนี้ฉันได้รู้แล้วว่าเวลาที่ฉันจะต้องใช้
เพื่อเยียวยาความพังทลายในหัวใจ
มันอาจมีค่าเท่ากับอนันต์ เป็นสิ่งที่ไม่มีจุดสิ้นสุด
และประมาณค่าอะไรไม่ได้เลย
ฉันพึ่งจะเข้าใจในวันที่ฉันมายืนอยู่ตรงหน้าคุณอีกครั้ง
ฉันขบเม้มริมฝีปากก่อนจะตัดสินใจพูดอะไรสักอย่าง
เป็นคำพูดในเชิงแสดงความยินดี อะไรในทำนองนั้น
ใบหน้าของคุณกำลังยิ้มกว้างให้กับฉัน
นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มของคุณกำลังจ้องมองมาที่ฉัน
หลังจากในเสี้ยววินาทีนั้นคลื่นเสียง
ที่เดินทางผ่านอากาศก็มาดังก้องอยู่ในหูของฉัน
เป็นเสียงที่บ่งบอกว่าคุณกำลังสุขสมอย่างที่ไม่เคยเป็น
เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ฟังเสียงคุณแล้วรู้สึกแบบนั้นจริงๆ
แม้เสียงที่ฉันได้ยินจะไม่ได้มีอะไรมากมายไปกว่า
คำกล่าวขอบคุณหนึ่งคำ ฉันมองหน้าคุณอยู่สักพัก
แล้วขาของฉันก็เริ่มสั่น ฉันวางแก้วแชมเปญใบหรูในมือ
ลงบนโต๊ะที่ถูกปกคลุมด้วยผ้าปูสีครีมเบจ
มันเป็นสีโปรดของคุณ ฉันยังจำได้ดี
คุณเคยบอกว่ามันเป็นสีที่เรียบง่าย
และสบายตาทุกครั้งที่ได้มอง คุณเลยชอบมัน
ฉันใช้มือข้างขวาที่กำลังว่างในตอนนี้
วางเท้าลงไปบนโต๊ะตัวเดียวกันกับแก้วแชมเปญ
เพื่อจะใช้ช่วยพยุงตัวเองเอาไว้
มันเป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ 13 เปอร์เซ็นต์
ที่ฉันพึ่งดื่มเข้าไป หรือเพราะสิ่งที่ฉันกำลังเห็นตรงหน้า
กันแน่ที่ทำให้ฉันแทบจะยืนไม่อยู่อีกครั้ง
ในใจฉันรู้สึกยินดีกับคุณจริงๆ แต่ไม่รู้ทำไมน้ำตา
มันถึงได้ไหลมากองเอ่อรวมกันอยู่ในตาของฉันตอนนี้
วันนี้คุณดูหล่อที่สุด สูทสีเข้มที่คุณใส่มันดูเหมาะกับคุณ
และมันเข้ากันมากกับชุดเดรสยาวสีขาวของคนที่กำลังยืนอยู่ข้างคุณ
ผมลอนคลายๆ ที่เธอรวบขึ้นแล้วกลัดด้วยดอกเดซี่
มันทำให้เวลสีขาวบางบนหัวของเธอโดดเด่นที่สุดในงาน
ราวกับสปอร์ตไลท์ทุกดวงกำลังสาดส่องไปที่เธอ
เหมือนกับภาพในหนังรักโรแมนติกสักเรื่องที่ฉันเคยดู
เหมือนกับภาพที่เราสองคนเคยวาดฝันเอาไว้
เหมือนกันทุกอย่าง..
เพียงแค่ภาพฉันที่กำลังสวมใส่เดรสสีขาวเปิดไหล่
และยืนถือช่อดอกไม้ข้างคุณ วันนี้มันไม่ใช่ฉันอีกแล้ว
ฉันที่ควรจะได้ยืนข้างคุณตรงนั้น
วันนี้ทำได้แค่เพียงยืนอยู่ในมุมมืดๆ สักมุมในงาน
หยิบแก้วแชมเปญขึ้นมาร่วมแสดงความยินดีให้กับคนคนนึงที่ฉันรักสุดหัวใจ วันนี้ฉันทำให้คุณได้เพียงเท่านี้
ฉันปล่อยให้แชมเปญราคาแพงไหลผ่านลงไปในลำคอ
รสชาติขมขื่นที่ช่วยปลอบประโลมฉันเป็นแค่สิ่งเดียวที่ฉันสามารถครอบครองได้อยู่ในวันนี้
ฉันวางแก้วที่เหลือเพียงความว่างเปล่านั้นลง
มันว่างเปล่าเหมือนกับหัวใจของฉัน
ฉันค่อยๆสาวเท้าและพยุงตัวเองออกมา
โดยไม่ได้เอ่ยคำร่ำลาไว้แด่ใคร
เป็นอีกครั้งที่ฉันเองต้องแหลกสลาย
และฉันเพียงคนเดียวเท่านั้นที่จะสามารถซ่อมแซม
ความแหลกสลายนี้ได้
ทั้งที่เคยคิดมาตลอดว่าเวลาจะช่วยเยียวยาทุกสิ่ง
แต่ตอนนี้ฉันได้รู้แล้วว่าเวลาที่ฉันจะต้องใช้
เพื่อเยียวยาความพังทลายในหัวใจ
มันอาจมีค่าเท่ากับอนันต์ เป็นสิ่งที่ไม่มีจุดสิ้นสุด
และประมาณค่าอะไรไม่ได้เลย
ฉันพึ่งจะเข้าใจในวันที่ฉันมายืนอยู่ตรงหน้าคุณอีกครั้ง
ฉันขบเม้มริมฝีปากก่อนจะตัดสินใจพูดอะไรสักอย่าง
เป็นคำพูดในเชิงแสดงความยินดี อะไรในทำนองนั้น
ใบหน้าของคุณกำลังยิ้มกว้างให้กับฉัน
นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มของคุณกำลังจ้องมองมาที่ฉัน
หลังจากในเสี้ยววินาทีนั้นคลื่นเสียง
ที่เดินทางผ่านอากาศก็มาดังก้องอยู่ในหูของฉัน
เป็นเสียงที่บ่งบอกว่าคุณกำลังสุขสมอย่างที่ไม่เคยเป็น
เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ฟังเสียงคุณแล้วรู้สึกแบบนั้นจริงๆ
แม้เสียงที่ฉันได้ยินจะไม่ได้มีอะไรมากมายไปกว่า
คำกล่าวขอบคุณหนึ่งคำ ฉันมองหน้าคุณอยู่สักพัก
แล้วขาของฉันก็เริ่มสั่น ฉันวางแก้วแชมเปญใบหรูในมือ
ลงบนโต๊ะที่ถูกปกคลุมด้วยผ้าปูสีครีมเบจ
มันเป็นสีโปรดของคุณ ฉันยังจำได้ดี
คุณเคยบอกว่ามันเป็นสีที่เรียบง่าย
และสบายตาทุกครั้งที่ได้มอง คุณเลยชอบมัน
ฉันใช้มือข้างขวาที่กำลังว่างในตอนนี้
วางเท้าลงไปบนโต๊ะตัวเดียวกันกับแก้วแชมเปญ
เพื่อจะใช้ช่วยพยุงตัวเองเอาไว้
มันเป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ 13 เปอร์เซ็นต์
ที่ฉันพึ่งดื่มเข้าไป หรือเพราะสิ่งที่ฉันกำลังเห็นตรงหน้า
กันแน่ที่ทำให้ฉันแทบจะยืนไม่อยู่อีกครั้ง
ในใจฉันรู้สึกยินดีกับคุณจริงๆ แต่ไม่รู้ทำไมน้ำตา
มันถึงได้ไหลมากองเอ่อรวมกันอยู่ในตาของฉันตอนนี้
วันนี้คุณดูหล่อที่สุด สูทสีเข้มที่คุณใส่มันดูเหมาะกับคุณ
และมันเข้ากันมากกับชุดเดรสยาวสีขาวของคนที่กำลังยืนอยู่ข้างคุณ
ผมลอนคลายๆ ที่เธอรวบขึ้นแล้วกลัดด้วยดอกเดซี่
มันทำให้เวลสีขาวบางบนหัวของเธอโดดเด่นที่สุดในงาน
ราวกับสปอร์ตไลท์ทุกดวงกำลังสาดส่องไปที่เธอ
เหมือนกับภาพในหนังรักโรแมนติกสักเรื่องที่ฉันเคยดู
เหมือนกับภาพที่เราสองคนเคยวาดฝันเอาไว้
เหมือนกันทุกอย่าง..
เพียงแค่ภาพฉันที่กำลังสวมใส่เดรสสีขาวเปิดไหล่
และยืนถือช่อดอกไม้ข้างคุณ วันนี้มันไม่ใช่ฉันอีกแล้ว
ฉันที่ควรจะได้ยืนข้างคุณตรงนั้น
วันนี้ทำได้แค่เพียงยืนอยู่ในมุมมืดๆ สักมุมในงาน
หยิบแก้วแชมเปญขึ้นมาร่วมแสดงความยินดีให้กับคนคนนึงที่ฉันรักสุดหัวใจ วันนี้ฉันทำให้คุณได้เพียงเท่านี้
ฉันปล่อยให้แชมเปญราคาแพงไหลผ่านลงไปในลำคอ
รสชาติขมขื่นที่ช่วยปลอบประโลมฉันเป็นแค่สิ่งเดียวที่ฉันสามารถครอบครองได้อยู่ในวันนี้
ฉันวางแก้วที่เหลือเพียงความว่างเปล่านั้นลง
มันว่างเปล่าเหมือนกับหัวใจของฉัน
ฉันค่อยๆสาวเท้าและพยุงตัวเองออกมา
โดยไม่ได้เอ่ยคำร่ำลาไว้แด่ใคร
เป็นอีกครั้งที่ฉันเองต้องแหลกสลาย
และฉันเพียงคนเดียวเท่านั้นที่จะสามารถซ่อมแซม
ความแหลกสลายนี้ได้
ฉันเพียงขอให้คุณได้มีความสุขที่สุดเท่านั้น
แม้ฉันจะแหลกสลายอีกกี่พันครั้งก็ตาม