ตั๋วหนัง
09:38
“ เธอ เรารอที่starbucksนะ ”
“ ครับ ”
บทสนทนาระหว่างฉันกับเพื่อนคนหนึ่งที่พ่วงด้วยสถานะคนคุยเก่า
วันนี้เป็นวันที่เขานัดฉันไปดูหนังด้วยกัน ถามว่าฉันรู้สึกยังไงหรอ ก็คงทั้งรู้สึกตื่นเต้นแล้วก็ดีใจที่ได้เจอกันอีกละมั้ง ก็นะ ฉันย้ายไปเรียนที่ต่างจังหวัดนี่
10:07
ฉันเห็นเขาเดินเข้ามาในstarbucks จุดที่ฉันนั่งไม่ได้มองเห็นชัดเท่าไหร่ แต่เขาก็เดินมาหาฉันทันทีที่เข้ามาในร้าน
เรานั่งมองหน้ากับครู่หนึ่งโดยที่ไม่มีบทสนทนาใดๆเกิดขึ้น
“ จะสั่งอะไรมั้ย ”
“ ไม่อะ แล้วนี่จะกินอะไรอีกมั้ย ”
“ ไม่แล้ว ไปจองตั๋วหนังกันเลยมั้ย ”
“ ได้นะ เอาดิ ”
โปรแกรมหนังวันนี้มีแต่หนังผี และใช่ เธอกลัวผีมากๆ แต่เธอก็ยังยืนยันที่จะดู น่ารักดีนะ
“ ดูได้จริงหรอ ”
“ ครับ ดูได้แน่ๆ หมายถึงได้ปิดตาทั้งเรื่องแน่ๆ ”
“ งั้นเอาเรื่องอื่นมั้ย มาดูด้วยกันทั้งที ไม่อยากให้ปิดตาดูอะ ”
“ ไม่ต้องหรอก เรื่องอื่นเธอบอกว่าไม่น่าดูหนิ ”
“ ก็ใช่ แต่เธอกลัวผีหนิ ”
“ เราดูได้จริงๆครับ ”
“ แน่นะ ”
“ ครับ ”
“ เธอ เราแท็กเธอในไอจีได้มั้ย ”
“ เธอจะโพสต์อะไรอะ ”
“ ตั๋วหนังอะ ”
“ ได้ดิ ”
ตอนนี้เราทั้งสองเข้ามาในโรงหนังแล้ว เนื่องจากยังเป็นช่วงโควิด โรงหนังจึงมีการเว้นที่นั่งเพื่อรักษาระยะห่างตามมาตรการ
เราเลือกที่นั่งปกติ แต่เป็นที่ที่สำหรับสองคนนั่งติดกันได้ เธอไม่เอาที่วางแขนระหว่างเรามากั้นเหมือนเดิมกับครั้งแรก
“ เธอ ไม่เอาไม่ปิดตา ”
“ ไม่เอา มันมีผี ”
“ มันไม่น่ากลัวเลย เนี่ย มันหนังตลก ”
“ เราดูผ่านมือตัวเองนี่แหละ ”
หลังจากนั้น เราคะยั้นคะยอให้เธอเอามือลง สุดท้ายเธอก็เอามือลงนะ แต่มาจับมือเราแทน แถมยังซบเราด้วย ทั้งๆที่เราตัวเล็กกว่า
แต่ก็นะ น่ารักดี
น่ารักมากๆ
น่ารักจนเราไม่อยากให้เป็นครั้งสุดท้ายที่ได้มาด้วยกันเลย
ความคิดของฉันที่คิดว่าหนังเรื่องนั้น จะเป็นเรื่องสุดท้ายก็หายไป หลังจากที่เย็นวันนั้น เราทั้งสองกลับมาคุยกัน โดยมีสถานะ ‘ คนคุย ’
ขอบคุณที่กลับมานะคะ
“ เธอ เรารอที่starbucksนะ ”
“ ครับ ”
บทสนทนาระหว่างฉันกับเพื่อนคนหนึ่งที่พ่วงด้วยสถานะคนคุยเก่า
วันนี้เป็นวันที่เขานัดฉันไปดูหนังด้วยกัน ถามว่าฉันรู้สึกยังไงหรอ ก็คงทั้งรู้สึกตื่นเต้นแล้วก็ดีใจที่ได้เจอกันอีกละมั้ง ก็นะ ฉันย้ายไปเรียนที่ต่างจังหวัดนี่
10:07
ฉันเห็นเขาเดินเข้ามาในstarbucks จุดที่ฉันนั่งไม่ได้มองเห็นชัดเท่าไหร่ แต่เขาก็เดินมาหาฉันทันทีที่เข้ามาในร้าน
เรานั่งมองหน้ากับครู่หนึ่งโดยที่ไม่มีบทสนทนาใดๆเกิดขึ้น
“ จะสั่งอะไรมั้ย ”
“ ไม่อะ แล้วนี่จะกินอะไรอีกมั้ย ”
“ ไม่แล้ว ไปจองตั๋วหนังกันเลยมั้ย ”
“ ได้นะ เอาดิ ”
โปรแกรมหนังวันนี้มีแต่หนังผี และใช่ เธอกลัวผีมากๆ แต่เธอก็ยังยืนยันที่จะดู น่ารักดีนะ
“ ดูได้จริงหรอ ”
“ ครับ ดูได้แน่ๆ หมายถึงได้ปิดตาทั้งเรื่องแน่ๆ ”
“ งั้นเอาเรื่องอื่นมั้ย มาดูด้วยกันทั้งที ไม่อยากให้ปิดตาดูอะ ”
“ ไม่ต้องหรอก เรื่องอื่นเธอบอกว่าไม่น่าดูหนิ ”
“ ก็ใช่ แต่เธอกลัวผีหนิ ”
“ เราดูได้จริงๆครับ ”
“ แน่นะ ”
“ ครับ ”
“ เธอ เราแท็กเธอในไอจีได้มั้ย ”
“ เธอจะโพสต์อะไรอะ ”
“ ตั๋วหนังอะ ”
“ ได้ดิ ”
ตอนนี้เราทั้งสองเข้ามาในโรงหนังแล้ว เนื่องจากยังเป็นช่วงโควิด โรงหนังจึงมีการเว้นที่นั่งเพื่อรักษาระยะห่างตามมาตรการ
เราเลือกที่นั่งปกติ แต่เป็นที่ที่สำหรับสองคนนั่งติดกันได้ เธอไม่เอาที่วางแขนระหว่างเรามากั้นเหมือนเดิมกับครั้งแรก
“ เธอ ไม่เอาไม่ปิดตา ”
“ ไม่เอา มันมีผี ”
“ มันไม่น่ากลัวเลย เนี่ย มันหนังตลก ”
“ เราดูผ่านมือตัวเองนี่แหละ ”
หลังจากนั้น เราคะยั้นคะยอให้เธอเอามือลง สุดท้ายเธอก็เอามือลงนะ แต่มาจับมือเราแทน แถมยังซบเราด้วย ทั้งๆที่เราตัวเล็กกว่า
แต่ก็นะ น่ารักดี
น่ารักมากๆ
น่ารักจนเราไม่อยากให้เป็นครั้งสุดท้ายที่ได้มาด้วยกันเลย
ความคิดของฉันที่คิดว่าหนังเรื่องนั้น จะเป็นเรื่องสุดท้ายก็หายไป หลังจากที่เย็นวันนั้น เราทั้งสองกลับมาคุยกัน โดยมีสถานะ ‘ คนคุย ’
ขอบคุณที่กลับมานะคะ
Written in this book
j —