คุณเคยมองหน้าใครแล้วไม่รู้ว่าจะรู้สึกอะไรนอกจากรักหรือเปล่าครับ?


ถ้าเคย
คุณกับผมในตอนนี้ก็คงไม่ต่างกันมากเท่าไหร่





3:30 PM.


ทันทีที่ล้อเริ่มหมุนออกจากสถานที่ต้นทางพร้อมกับเวลาแห่งการรอคอยเริ่มนับถอยหลังเข้ามาเรื่อยๆ


ไม่รู้ว่าเพราะคนขับเหยียบคันเร่งไม่เร็วพอกับใจของผมหรือเวลามันเดินช้า


จุดหมายปลายทางที่มุ่งจะไปให้ถึงไวที่สุด
ถึงได้ยังไกลขนาดนี้

และเวลาแต่ละนาที
มันผ่านไปยากจังเลยวะ





Line



: มึงไปเที่ยวไหนมาแล้วบ้าง
: ถ่ายรูปมาดูดิ้


; เที่ยว?


: ที่มึงบอกกูว่าลางานไปวันนี้ไง
: ออกทริปไม่ใช่?


; อ่อ ไม่ทริป
; แค่ไปกอดแฟน


: ถามจริงครับ


; อ่าห้ะ


: เป็นเอามากละไอ้เวร
: คลั่งรักเหรอมึงอะ


; คลั่งไหมไม่รู้
; ไม่เข้าใจความหมายวลีบ้าไรนั่น
; แต่รักน่ะกูรัก


: เหม็นว่ะ


; เรื่องมึง


: สัส
: กอดแฟนไปกี่รอบแล้วล่ะ


; ยัง
; ตอนนี้ on the way


: ใกล้ขาดใจตายยัง


เออ ใกล้แล้วไอสัส


; เสือก


: 5555



ถ้าคุณมีเพื่อนสนิทซักคน
น่าจะเข้าใจอารมณ์นี้ดีนะครับ

คุยกับมันได้ทุกเรื่องและมันก็สามารถสรรหาคำมาขยี้เราได้ทุกเรื่องเช่นกัน 

ให้ตายดิ






เวลาแห่งการรอคอยที่ผมนับถอยหลังมานานกำลังจะสิ้นสุดลงเมื่อรู้ว่าอีกไม่กี่อึดใจจะได้เจอหน้าคนที่ผมคิดถึงมาตลอด




Line


: เธอถึงไหนแล้วคะ


; ใกล้ถึงแล้ว
; ไม่เกิน 10 นาที
; รอไหวไหมครับ


: ฮึบอยู่
: คิดถึง


; ไม่ต่างกัน
; เดี๋ยวได้กอดแล้วครับ


: รอนะคะ




รับรู้ได้ว่าเธอเองก็นับเวลาถอยหลังเพื่อที่จะได้เจอกับผมไม่ต่างกันเท่าไหร่


ทันทีที่ถึงจุดหมายที่รอคอย

ผมก้าวลงจากรถโดยที่มีคนดีของผมมายืนรอรับอยู่ก่อนหน้านี้แล้ว


น่ารักอะไรของเธอวะ


ก็ทำตัวน่ารักซะแบบนี้ไงครับ
ไม่ให้ผมเอ็นดูยังไงไหว
จะว่าหลงก็เออ หลงนั่นแหละ



'นั่งรถเมื่อยรึเปล่า'
'เธอหิวมั้ยคะ'



ประโยคแรกที่ปากเล็กนั่นขยับทักทายก็หนีไม่พ้นความหมายที่สื่อถึงความเป็นห่วงผมอยู่ดี



ผมยื่นมือไปคว้ามือของเธอก่อนสอดเรียวนิ้วประสานเข้ากับอวัยวะเดียวกันเอาไว้


หายแล้วครับ
เจอเธอก็หายปลิดทิ้งแล้ว ยัยคนเก่ง


"ไม่เมื่อยครับ สบายมาก"
"หิวนิดหน่อย"
"เข้าที่พักกันครับที่รัก"


'ได้ค่ะ'



สิ้นสุดลงไปจริงๆซักทีแล้วสินะ
กับเวลาทั้งหมดของความคิดถึง




ครั้งแรกกับการที่ผมได้มีโอกาสได้มายืนอยู่หน้าประตูห้องนอนของคนที่เป็นสาเหตุให้ผมตกหลุมรักอยู่ซ้ำๆ


คนที่ไม่ได้คิดมาก่อนเหมือนกันว่าจะรัก

คนที่ไม่เคยรู้ว่าพอได้รักแล้วจะรักได้มากขนาดนี้

คนที่ผมยกให้เป็นเธอคนดี

และคนที่ผมเรียกว่า "แฟน"




'เปิดเข้าไปสิคะ'


"หือ?"


"เปิดเข้าไปเลยย"


"ครับเบ้บ"



ท่าทางน่ารักนั่นยังคงเรียกรอยยิ้มจากคนที่เวลาปกติไม่ค่อยจะยิ้มอย่างผมได้ดีเสมอ


มือของผมแตะไปที่ลูกบิดประตูตามที่ยัยคนเก่งบอกอย่างว่าง่ายก่อนค่อยๆดันมันเข้าไป



พลันสายตาสะดุดเข้ากับลูกโป่งหลากสีบนเตียงนอนสีเรียบพร้อมกับกล่องน่ารัก 2 ใบ



กล่องแรก

บรรจุกำไลข้อมือที่ถูกสั่งทำขึ้นมาเป็นพิเศษ
มีสัญลักษณ์เป็นรูปดวงอาทิตย์ พระจันทร์ และทะเล
คู่กับการ์ดบอกความหมายที่สุดแสนพิเศษถึงสัญลักษณ์ดังกล่าว


"One with the sun moon sea"


อ่า น่ารัก


ว่ากันว่า
ผู้หญิงกับความน่ารักเป็นของคู่กัน

นิยามไว้ใช้กับผู้หญิงของใครไม่รู้

แต่ผู้หญิงของกู ต้องคู่กับกูเท่านั้นครับ




กล่องที่สอง

ถูกบรรจุม้วนฟิล์มสองม้วนลงไป

ม้วนหนึ่งเป็นรูปของเราที่เคยถ่ายคู่กันเมื่อหลายเดือนที่แล้ว

อีกม้วนเป็นรูปที่เหมือนกับว่าความทรงจำของคำว่าเราถูกบรรจุลงไปในนั้น




ไม่มีการพูดคุยใดๆเกิดขึ้นระหว่างที่ผมค่อยๆไล่สายตามองเซอร์ไพรส์น่ารักที่ผมไม่คิดมาก่อนว่าเธอจะทำให้กัน

เธอทำงานก็เหนื่อยมากแล้ว
แต่ก็ยังหาเวลามาทำอะไรแบบนี้ให้กับผม

ยัยคนเก่งนี่มันยัยคนเก่งจริงๆนั่นแหละ



ผมรู้
ว่าเธอรู้ว่าผมรัก

แต่เธอคงไม่รู้ 
ว่าผมยังรักเธอได้อีก



สองเท้าของผมก้าวไปหยุดอยู่ตรงหน้าก่อนสอดแขนสวมกอดเธอคนดีที่นั่งอยู่บนปลายเตียงไว้และยังคงไล่สายตามองตามลูกโป่งหลากสีที่ติดอยู่ตามผนังและบนเพดานห้องพร้อมกับป้ายตัวอักษรสีฟ้าสลับเทาน่ารักที่ถูกจัดตำแหน่งให้เข้าที่เข้าทางอย่างลงตัวบริเวณหัวเตียงนอน


ข้อความสั้นๆว่า


" M Y G O O D G I R L"


เหมือนกับเธอ 
ที่เป็นคนดีของผมไม่ต่างกัน


คนๆหนึ่งมันจำเป็นต้องน่ารักขนาดนี้เลยใช่หรือเปล่า

แล้วตัวผมจำเป็นต้องยิ้มเพราะคนๆหนึ่งมากขนาดนี้เลยใช่ไหม



"ขอบคุณนะครับ"


'ว่าแล้วว่าเธอต้องยิ้มกว้างแน่ๆเลย'


หนึ่งประโยคที่หลุดมาพร้อมกับรอยยิ้มที่ปิดไม่มิดของเจ้าของห้อง

ผมไม่รู้จะตอบอะไรเธอกลับไป
นอกจากคำว่า


"รักเธอ"


'รักค่ะ'
'กอดแน่นจัง'


"คิดถึงมากๆไงครับ"


'มากๆเหมือนกัน'




แหวนคู่สีเงินที่สกรีนตัวอักษรย่อชื่อของเธอและผมวงเดิมประดับอยู่บนนิ้วนางข้างซ้ายของเราทั้งคู่

ยังคงอยู่ในที่ที่มีความหมายของมันอย่างนั้น


และสมาชิกวงใหม่สีโอรสที่มีความหมายไม่แพ้กันกำลังถูกสวมใส่เข้าไปบนนิ้วนางข้างขวาของเราอีกวง


วงที่อยู่บนนิ้วของผมถูกสกรีนด้วยชื่อเธอ

วงที่อยู่บนนิ้วของเธอถูกสกรีนด้วยชื่อของผม


ตอนที่ต้องไกลจะได้อุ่นหัวใจ
เหมือนได้มีกันอยู่ใกล้ๆ


หลายร้อยเรื่องราวทั้งดีและร้ายที่ผ่านมาด้วยกัน


จากวันแรกที่เริ่มรู้จัก
จนถึงวันนี้ที่เป็นคนรัก

พันหมื่นเหตุผลคอยบีบคั้นหัวใจให้ท้อ

แต่ยังมีอยู่หนึ่งเหตุผลที่ทำให้รู้สึกว่าแต่ละวันมันมีความหมาย นั่นก็คือเธอ


ขอบคุณอยู่เสมอที่ยืนข้างกันตรงนี้
ขอบคุณมือของเธอที่คอยจับมือผมเอาไว้
ขอบคุณที่ทั้งๆมีโอกาสแต่ก็ไม่ก้าวจากกันไปไหน
และขอบคุณทุกเรื่องราว
ที่นำพาเธอผ่านเข้ามาให้ผมได้รัก


ไม่ว่าจะเป็นเมื่อวาน วันนี้ หรือวันข้างหน้า

ผมรู้ตัวเองดีว่า
ถ้าวันนั้นไม่ได้เจอเธอ ความรักของผมก็คงไม่มีโอกาสได้ใช้






'เธอคะ'


"ขา"


'ถ้าให้เลือกได้แค่อย่างเดียว'
'เธออยากให้โลกนี้มีอะไรคะ'
'ระหว่างดวงอาทิตย์ พระจันทร์ และทะเล'


"ดวงอาทิตย์ครับ"


'ทำไมล่ะคะ'


คำถามน่ารักของยัยคนเก่งที่ตั้งขึ้นมาถามผมเจื้อยแจ้ว

น่าเอ็นดูน้อยซะที่ไหนล่ะ

แฟนผมนี่มัน..
น่าจับหอมหัวจริงๆครับ


"ก็เพราะว่า"
"ถ้าโลกนี้มันต้องมืดจนมองไม่เห็นเธอ"
"มันก็ไม่ได้มีความหมายอะไร"


'อื้อ'


"เธอล่ะครับ"
"ถ้าเลือกได้จะเลือกอะไร"


'เลือกเธอ!'
'แค่มีเธอก็พอแล้ว'


ผมเดาคำตอบของยัยคนเก่งไว้ได้ไม่ผิดไปจากที่เธอตอบเลยซักนิด



"น่ารักจังครับ"
"แต่ไม่มีในช้อยส์นี่"


'ก็เค้าจะเลือกอันนี้'


อ่าครับ..
ขัดใจได้ที่ไหนล่ะ นั่นแฟน


แต่สำหรับผม
ต่อให้ไม่ใช่บนโลกนี้
ต่อให้ผมต้องอยู่ห่างไกลจากโลกซักกี่ล้านปีแสง


เธอก็ยังจะเป็นคำตอบสุดท้ายและคำตอบเดียวของผมเสมอ




บทสนทนาเดิมๆที่ผุดขึ้นมาในหัวขณะที่ผมจ้องหน้าคนที่เป็นทั้งหมดของความรักระหว่างที่เรานั่งกินข้าวด้วยกัน


ข้าวมื้อนี้คงเป็นมื้อที่อร่อยที่สุดเท่าที่ผมเคยกินมา
เพราะมันคือเมนูโปรดโดยรสมือผู้หญิงที่ผมรัก



'ยิ้มไรอะ'


"ไม่มีอะไรครับ"


'อยู่ดีๆก็ยิ้ม'


"ฟังเพลง polycat แล้วมีความสุขไงเลยยิ้ม"



จมูกรั้นของยัยคนเก่งย่นใส่ผมไปที
หลังจากที่เธอได้คำตอบสาเหตุรอยยิ้มที่ไม่มีที่มาที่ไปของผม


โดยที่เธอเองก็คงไม่รู้
ว่าเหตุผลเดียวที่ทำให้ผมอยากจะยิ้มมันก็มีแค่เธอ




อ้อมกอดคนไกลที่โหยหากันและกัน
ถูกเติมเต็มจนไม่มีช่องว่างให้อากาศภายในห้องได้ไหลผ่าน


อ้อมกอดของผม
ไออุ่นจากเธอ
หัวใจของเรา


มันคงมีความหมายมากที่สุด
เมื่อมันได้ใช้เพื่อกันและกัน


รอยจูบที่ผมทับทาบลงไปบนริมฝีปากบางของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าปนความรัก
มันก็คงเป็นอีกหนึ่งในแสนล้านวินาทีที่กระตุ้นให้หัวใจของเราเต้นแรงที่สุด


จูบหวานค่อยๆถูกถอนออกมาโดยผม
ก่อนพึมพำบอกกับเธอในขณะที่ริมฝีปากของเรายังจรดกันอยู่ไม่ห่าง


"รู้ใช่ไหมว่ารักมาก"


'รู้'
'พี่ก็รักเธอมากๆ'


"ให้บอกว่ารักมากหรือน้อยแค่ไหนมันบอกไม่ได้"
"แต่ความรู้สึกข้างในใจมันมีให้อยู่เสมอ"


'...'


"ไม่ต้องน่ารักไปมากกว่านี้"
"หวงครับ"


'รู้แล้ว'
'หวงเธอเหมือนกัน'
'ไม่ให้ใครมาชอบแล้ว'


"เด็กดี"





มีความสุขมากๆ
ทานข้าวให้ครบทุกมื้อ ดื่มน้ำตามเยอะๆ
อย่าป่วยเลย เพราะผมคงเจ็บจนทนไม่ไหว


ยกให้เธอเป็นยัยคนเก่งประจำใจ
เป็นรอยยิ้มของผมในทุกวัน
และเป็นแรงของใจให้กันและกันเรื่อยไปนะครับที่รัก




ดังเช่นความจริงหนึ่งข้อที่ว่า 


TOXIC เป็น synonym ของ POISONOUS

มันไม่อาจเปลี่ยนแปลงไปได้ตามกาลเวลา

เธอที่เป็นผู้หญิงของผมก็เช่นกัน





; Always be mine









Ypoisonous