ถนนทอดยาวอยู่ตรงหน้ากับเพลงอัลบั้มโปรดในรถของคุณที่เล่นวนไปจนลืมนับว่าวนมารอบที่เท่าไหร่แล้ว

ท้องฟ้าสีฟ้ารับกับรอยยิ้มบนใบหน้าของคุณอย่างสดใส มือหนาที่จับพวงมาลัยขับรถอยู่ละมือข้างนึงเอื้อมมาแบอยู่ตรงหน้าฉัน 


“ขอยืมมือหน่อยคับ”


ฉันแปะมือบางของตัวเองไว้บนมือหนา 
มือหนากำมือบางไว้ บีบเบาๆ ไม่มีใครพูดอะไรต่อ แต่หัวใจมันเต้นแรงเหลือเกิน 


ปลายทางที่นี่มีแค่ฉันกับคุณสองคน ดอกไม้สีขาวในมือของคุณเดินตรงมาหาฉันจากข้างหลัง คุณบอกให้ฉันหันมา หลับตาก่อน มือหนาแต่สัมผัสอ่อนโยนจับผมฉันค่อยๆทัดหูอย่างเบามือ พร้อมลูบแก้มเบาๆ 


“ลืมตาเลยครับ”
“......”


ฉันลืมตา มองหน้าคุณที่กุมมือฉันไว้พร้อมกับดอกไม้ที่เตรียมมา 


“ตอนนี้คุณอยู่กับผมแล้วนะ อยู่กับผมได้มั้ย”



ประโยคของคุณดังก้องอยู่หัว ทำเอาหัวใจของฉันหล่นวูบพร้อมเต้นผิดจังหวะเหมือนคนสะอึก สะอื้น หายใจไม่ทั่วท้อง


ฉันรับดอกไม้จากคุณ

ฉันรับจูบจากคุณด้วยเหมือนกัน

เราจ้องตากันอยู่แบบนั้นหนึ่งนาทีสองนาทีสามนาที…นานเท่าไหร่จนลืมนับไปเลยแหละ
มันดีจังเลยคุณ 

“ฉันรักคุณนะ”

ได้โปรดขังฉันอยู่ตรงนี้นานๆ 

:)