ทุกๆวันเรารู้สึกเราควบคุมอารมณ์ได้มากขึ้นแต่มันก็มีบางวันที่เราทำไม่ได้เลย

เช่นวันนี้ พอตื่นขึ้นมาตอนกลางวันก็คิดถึงเค้ามากๆ เค้าไม่ได้ตอบเราเร็วอยู่แล้ว ยิ่งช่วงนี้ที่กลับมาคุยกันยิ่งน้อยลง มันทำให้เราคิดถึงเค้ามาก รู้สึกเหงา รู้สึกน้อยใจ แต่ต้องเก็บไว้คนเดียว

บางทีก็สงสัยตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงรักเค้าขนาดนี้ ทั้งๆที่ก็คุยกันแค่สามเดือน ยังไม่เคยเจอกันด้วย แต่ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องโรคก็คงจะได้เจอกันนานแล้วเพราะบ้านห่างกันแค่ไม่ถึงสิบนาที

ผมอยากจะงอแงให้เค้าโอ๋ อยากจะให้เค้ารู้แต่เค้ารู้อยู่แล้วแหละว่าผมคิด ผมไม่ต้องพูดเค้าก็รู้เพราะช่วงแรกๆผมหลุดใส่เค้าบ่อยมาก ผมเป็นแค่คนคุยของเค้า จริงๆผมไม่น่าร้อนรนขนาดนี้เลย

ผมต้องขอบคุณพื้นที่ตรงนี้มากๆเลยที่มีไว้ให้ผมระบาย มันทำให้ผมคิดน้อยลงมาก ถ้าไม่มีที่ตรงนี้ผมก็คงจะไปเขียนเก็บที่ไหนสักแห่ง แต่ว่าที่ตรงนี้มีคนคอยเข้ามาอ่าน มาให้กำลังใจผม มันทำให้ผมผ่านไปทีละวันได้ ผมรักเค้านะ รักเค้ามาก อยากให้วันนึงเค้ารู้สึกเหมือนเรา ไม่รู้ว่าจะมีวันนั้นไหม