บ่อยครั้งที่ฉันเอาแต่ฝันถึงเรื่องราวในอดีต และ
ในความฝันมักจะมีเธอรวมอยู่ด้วยเสมอ คงเพราะเธอคือสิ่งเดียวที่ทำให้ฉันยิ้มได้ แม้จะเป็นการยิ้มเพียงแค่ในฝัน...


เวลาผ่านไปเร็วเกินกว่าที่ฉันจะครอบครองมันไว้ ฉันมองเห็นเธอค่อยๆ เติบโต แม้จะไม่อาจยืนข้างกายเธอได้อีก เธอใช้ชีวิตได้ดีมากทีเดียว คงได้ยิ้มอย่างมีความสุขเหมือนที่เคยให้สัญญาเอาไว้สินะ

เป็นฉันเองต่างหากที่ทำอย่างนั้นไม่เคยได้ แม้จะพยายามฝึกยิ้มหน้ากระจกกับตัวเองทุกวัน แต่สำหรับฉัน...อะไรๆ ก็เหมือนจะยากไปหมด

ฉันยิ้มครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่กันนะ?
ความสุขหายไปจากชีวิตโดยที่ฉันไม่ทันตั้งตัว รู้แค่ว่าตั้งแต่วันที่เธอจากไป...โลกนี้ก็เงียบเหงา

หัวใจฉันเหมือนจะเต้นช้าลงด้วย แล้วคงเต้นอยู่ได้เพราะความคิดถึงที่ฉันมี บางครั้งฉันเองอยากให้มันหยุดเต้น เพื่อตัวเองจะได้ไม่ต้องรู้สึกเจ็บปวด

เธอเติบโตมาพร้อมกับความสุข ส่วนฉันถูกหล่อเลี้ยงให้เติบโตมาพร้อมกับความอ้างว้าง

เธอวาดฝันถึงอนาคตข้างหน้า ฉันเอาแต่เฝ้าคิดถึงเรื่องราวในอดีตที่ผ่านมา

ไม่ใช่ความผิดของเธอหรอกนะ
เธอใช้ชีวิตได้ดีมากแล้ว ทุกอย่างเป็นเพราะฉันเองที่มักจะช้ากว่าคนอื่นเสมอ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องความรักหรือการลืมใครสักคน และตอนนี้ฉันเหนื่อยมากเหลือเกินที่ต้องติดอยู่ในโลกสีเทาๆ
ฉันไม่เคยลืมเธอแม้เพียงเสี้ยววินาทีขอโทษที่ไม่อาจยิ้มให้เธอเพราะฉันเองยังเจ็บปวดกับวันเวลาที่ผ่านมา และคงไม่อาจมองเธออย่างที่เธอมองฉัน เพราะนั่นยิ่งเหมือนตอกย้ำว่าฉันไม่อาจทำใจให้เลิกรักเธอได้ 

หวังว่าเธอจะให้อภัยกับทุกหยดน้ำที่ยังหลั่งรินออกมาในทุกค่ำคืน 

และหวังว่าสักวันฉันจะยิ้มให้ตัวเองได้บ้าง...แม้จะไม่มีเธออยู่ข้างๆ อีกแล้วก็ตาม