ลมร้อนกลางเดือนเมษา เสียงหวีดร้องของจักจั่นดังเกรียวกราวผสานเสียงกันอยู่ในสวน

ปลุกฉัน
และเป็นอีกเช้าที่ตื่นมาพร้อมกับการขยับร่างกายอัติโนมัติ
หยิบมือถือ จิ้มแอพพลิเคชันที่ฉันขังคุณไว้ในนั้น

*—ไม่มีข้อความใหม่—*

หยิบ imagine dragon ใส่หู 
อยู่เป็นเพื่อนแปบนึงได้ไหม ยังไม่อยากตื่นเลย

“นอนต่อหรอ?”
“อือ”
“ให้อยู่มั้ย?”
“อยากอยู่?”
“นอนไป”
“อ อือ ..”

“เห้ยทำอะไรอ่ะ!!”
“ไม่ได้ทำ”
“ไม่ได้ทำได้ไง เห็นๆกันอยู่”
“ขอโทษ”
//ดึงไปกอด//
“อย่าทำอีกนะ อย่าทำแบบนี้เลย”
//ร้องไห้//
“อย่าเจ็บปวดได้มั้ย”
//สะอื้น//
“เราแยกกันไปมีความสุขนะ” 
“…”

Imagine dragons กลายเป็น you were good to me 
ในลิสที่จัดถัดกันไม่กี่เพลง

ฉันตื่นอีกครั้งราวกับผ่านไปเป็นชั่วโมง 
หมอนเปียก ชุ่มไปทั่วศีรษะด้านซ้าย 
ฉันคงร้อนไปหน่อยกับอุณหภูมิห้อง 25องศา 

“อย่าเจ็บปวดได้ไหม” หรอ
ฉันดันตัวเองจากพันธนาการของเจ้าหมอนเปียก
จัดตุ๊กตาที่กอดไว้ทั้งคืนเก็บคืนที่ของน้อง 

*ติ้ง*
ฉันหยิบมือถือ อีกครั้ง

** LINE STICKER **

อีกเช้าที่ฉันไม่ได้ยินเสียงคุณ
ตัวหนังสือที่มีเสียงของคุณ ไม่ได้ปลุกและไม่ได้บอกฝันดี

อีกต่อไป

ตื่น