แสงสีส้มในยามเย็นสาดส่องกระทบผืนทะเลสีฟ้าครามอันกว้างใหญ่ 


เป็นสัญญาณบ่งบอกว่าอีกไม่นานพระอาทิตย์คงต้องจมลงในผืนทะเลนั้นจนลับตาไป

แหงนมองขึ้นไปบนฟ้าที่ใกล้สลัวเต็มที
พลันสายตาสะดุดกับฝูงนกที่บินว่อน
จุดหมายปลายทางของพวกมันก็คงหนีไม่พ้นรังนอน




ไม่มั่นใจเหมือนกันว่าเกิดจากบรรยากาศรอบตัว

หรือเพราะคนที่นั่งอยู่ข้างๆผมในตอนนี้กันแน่



ที่ทำให้ริมทะเลเวลานี้
ให้ความรู้สึกผ่อนคลายมากกว่าที่ผมคิดไว้เยอะเลยล่ะครับ




; เอาปะ


: เอา


; ไหว?


: อือ



เบียร์กระป๋องที่ผมแอบซื้อพกติดกระเป๋ามาเมื่อ 1 ชั่วโมงที่แล้วกำลังถูกแกะอย่างชินมือ



; ก่อนมานั่งตรงนี้เธอดื่มเยอะแล้วนะ
; ถามอีกที
; ไหว?



หลอดสีขาวที่หยิบติดมือมาจากร้านสะดวกซื้อยอดนิยมถูกเสียบลงไปในกระป๋องเบียร์ที่เปิดแล้วเสร็จสรรพโดยผม



: ไหว



; โอเค
; เบาๆแล้วกัน



: แล้วของเธออะ


; เดี๋ยวแกะอีกกระป๋องครับ


: อือ



Halls XS 1 ตลับ ถูกหยิบขึ้นมาแกะพร้อมกันกับเบียร์กระป๋องที่สอง

(ผมก็ไม่มั่นใจว่าลักษณะนามของมันเรียกแบบนี้หรือเปล่านะครับ)

แต่เป็นไอเทมประจำตัวที่ผมมักจะพกติดกระเป๋าไว้ตลอดเวลา



การดื่มแอลกอฮอล์พร้อมกับการอม Halls XS ไว้ในปาก กลายเป็นความเคยชินของผมไปโดยปริยาย

อารมณ์ประมาณว่ากินข้าวต้องกินกับข้าวควบคู่กัน
อะไรเทือกๆนั้นแหละครับ

เหมือนเป็นของที่ผมต้องกินคู่กันทุกครั้งเพื่อเพิ่มอรรถรสในการดื่ม




: นั่นอะไรอะ


; ฮอลล์


: ต้องกินด้วยเหรอ


; ครับ


: อร่อยเหรอ


; ไม่เชิง
; แต่รสชาติเบียร์จะดีขึ้น
; ผมจะดื่มได้เรื่อยๆ 


: จริงดิ


; อ่าห้ะ


: งั้นขอบ้าง


; ได้ครับ
; แต่ดื่มเบาๆ
; ดูดไวแบบนั้นเธอจะมึน


: ระดับนี้แล้ว





หลังจากประโยคสุดท้ายจากเธอ

ไม่ค่อยมีบทสนทนาระหว่างเราเกิดขึ้นมากนัก
เพียงแค่นั่งข้างๆกัน
จิบเบียร์เงียบๆมองพระอาทิตย์ที่ค่อยๆลับสายตาจากริมทะเลไปเรื่อยๆ



มือเรียวของเธอล้วงหยิบมือถือจากกระเป๋ากางเกงของตัวเองขึ้นมาถ่ายรูปวิวที่หาดูได้ยากในชีวิตประจำวันของเรา




: สวยดีเนอะ



อะไรที่ว่าสวย

ถ้าเป็นเธอ
ก็ ใช่ครับ



ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ

ที่สายตาของผมเริ่มจับจ้องไปที่ใบหน้าน่ารักนั่นมากกว่ามองพระอาทิตย์ตกริมละเทที่ตัวเองอยากมองนักมองหนา



แก้มเนียนที่ผมชอบหอม

ริมฝีปากบางสีสวยนั่น

จมูกรั้นๆ

และดวงตาคู่นั้น



อ่า.. น่ารัก




; ขอมือหน่อยสิครับ


: หื้อ?




มือข้างซ้ายของผมยื่นไปแบไว้ตรงหน้าอีกคนไวเท่าคำพูด

ผ่านการตัดสินใจได้ไม่นาน
มือเล็กของเธอค่อยๆวางลงมาที่ฝ่ามือของผม

สองมือของเราค่อยๆสอดประสานกันพลางกระชับให้แน่นขึ้นเรื่อยๆ

สายตาเธอที่ค่อยๆเบนหลบสายตาผมไปนี่มัน...



แต่งงานกันไหมครับที่รัก?






ภาวนาให้เสียงในหัวของผมที่กำลังดังอยู่ตอนนี้ไม่เผลอเล็ดลอดออกไปจนคนข้างๆได้ยินก็แล้วกัน



: เธอ ฮอลล์มันหวานอะ


; ครับ หวานๆเย็นๆ
; แต่ sugar free


: พี่กินแอลกอฮอล์กับอะไรหวานๆไม่ได้
: มันเมาไว



เวร..

ทำไมเพิ่งมาบอกกัน



; เธอไหวนะครับ?


: อือ ไหวอยู่


; งั้นกลับโรงแรมกันครับ
; เริ่มมืดแล้ว


: อือฮึ
: เธอ


; ครับ?


: พี่
: มึน




น่ารัก

มีแต่คำว่าน่ารักเต็มในหัว
ผมคงใช้คำนี้เปลืองที่สุดในรอบหลายปีจริงๆ

ไม่ค่อยอยากหาคำตอบเท่าไหร่ว่าเพราะอะไรถึงเป็นแบบนั้น ตรงข้ามกันผมคอยปฏิเสธความเป็นจริงที่เกิดขึ้นกับตัวเอง

ไม่อยากจะยอมรับว่าคนที่ไม่ค่อยสนใจใยดีอะไรแบบผม

มันหลงเธอ



.
.
.
.
.



Hotel


หลังจากที่ผมจัดการพาคนมึนเบียร์ที่ริมทะเลกลับมายังที่พักเรียบร้อยแล้ว



สาเหตุที่ริมฝีปากบางนั่นกำลังเอ่ยคาดโทษสิ่งที่ทำให้ตัวเองรู้สึกมึนหัวอยู่ข้างๆผมตอนนี้
ก็หนีไม่พ้นความหวานจาก Halls XS ไอเทมตัวเก่งของผม



อยากจะถามเธออยู่เหมือนกันว่า
ฮอลล์ผมผิดอะไรครับคนดี



เพราะสำหรับตัวผม
มันมีสรรพคุณพิเศษ
ทำให้รสชาติเบียร์ที่ดื่มไปนานๆแล้วเริ่มแย่ลงยังคงรสชาติดีติดลิ้น


ไม่หมดเพียงเท่านั้น
ความอัศจรรย์ใจอีกเรื่องก็คือ
มันทำให้ผมเมายากขึ้นด้วย
เมื่อบวกกับความเคยชินกับรสชาติของมันที่กลายเป็นสูตรคลาสสิคควบคู่การดื่มแอลกอฮอล์

จัดว่าเวิร์คเลยล่ะครับ




แต่ดูเหมือนว่า
มันกับคนดีของผมคงไม่ค่อยถูกคอกัน



: พี่ไม่ดื่มแล้ว
: เดี๋ยวเมา
: เธอดื่มเลย


; ครับ
; แบบไหนก็ได้


: เอาฮอลล์มานี่



เชี่ย..



; เธออมทีละเม็ดก็พอครับ


: มันทำไมอะ



คนกึ่งมึนกึ่งมีสติเทฮอลล์ออกมาจากตลับในปริมาณที่ค่อนข้างมากเกินไปจนใจผมเจ็บ

ผมขอใช้คำนี้เลยก็แล้วกัน


ฮอลล์กู...


จะดุก็ดุไม่ลง
ก็ท่าทางน่ารักนั่น...
ดันเรียกคะแนนความเอ็นดูจากผมได้มากเอาเรื่องเลยนี่สิครับ



; เขาไม่ได้ให้กินเอาอร่อยครับ
; แค่อมให้ติดลิ้นไว้เฉยๆ


: ก็มันอร่อยอะ
: อื้อ สีนี้อร่อย



ครับ...

ผมเผลอยิ้มให้กับท่าทีน่าเอ็นดูของยัยคนเก่งอย่างควบคุมไม่ได้



: เธอชอบมากใช่ไหม
: ไอ้ฮอลล์นี่อะ



ห้ะ...
ยังไงนะ



: พี่จะกินให้หมดนี่เลย



อ่าครับ.. ไม่จบแค่ที่คำพูดน่ารักนั่น
แต่ยัยคนเก่งที่นั่งข้างๆผม
กำลังสนุกกับการกินฮอลล์
เหมือนเป็นของหวานสุดโปรดของตัวเองไปแล้ว


ผมนั่งมองการกระทำของคนข้างๆอยู่ราวๆ 5-10 นาทีพร้อมกับกระดกเบียร์ไปพลางๆ


มองเธอนี่..
มองเพลินดีนะครับ


เรียวมือเล็กที่เทฮอลล์ออกมาอยู่ไม่ขาด
พร้อมกับจมูกรั้นๆนั่นที่กำลังย่นใส่ฮอลล์ของผม


เออ น่ารัก

น่ารักอีกแล้วว่ะ

คำถามคือ ต้องทนเหรอ?



: แหะ
: หมดแล้ว



; 555
; อือ


: อยากกินอีก


; ติดใจ?


: อื้อ


; ในปากผมยังมี


: ....
: ทะลึ่ง





บอกผมทีครับ

บอกผม..
ว่าผมควรทำยังไงดีต่อจากนี้

แค่พายัยคนเก่งไปนอนบนเตียง
ห่มผ้าให้
แล้วจูบหน้าผากเบาๆส่งเข้านอน
แบบที่ผมทำให้เธออยู่เป็นประจำ
จากนั้นก็ลุกมานั่งดื่มเบียร์ที่เหลือต่อ


หรือ..
กดอีกคนให้จมเตียงให้จบๆไปเลยดี





ฟัค...
อะไรของกูวะ...
ใจเลวที่แท้

ใครก็ได้ครับต่อยหน้าผมสักที
ต่อยตอนนี้
ให้มันได้สติขึ้นมาหน่อย





สมองที่กำลังตีรวนอยู่นั้น
ยังไม่ไวเท่ามือไม่รักดี


ฉับพลันสองมือของผมยื่นไปประคองเอวยัยคนเก่งก่อนยกทั้งตัวอีกคนมาวางลงบนตักตัวเองอย่างถือวิสาสะ

สองแขนของเธอคล้องโอบรอบคอผมเมื่อร่างกายตัวเองถูกเคลื่อนย้ายโดยไม่ทันตั้งตัวอย่างอัตโนมัติปนความงงงวยกับอาการตกใจที่แสดงออกอย่างชัดเจนทางสีหน้า



: เธอทำอะไร
: เดี๋ยวพี่ตก


; ใครจะปล่อยให้เธอตก



ผมตั้งใจไล่สายตาสำรวจไปทั่วใบหน้าที่ผมชอบมองยิ่งกว่าอะไรในระยะที่ใกล้เพียงไม่กี่เซนติเมตร



: นั่งกินดีๆไม่เป็นหรือไง


ดุจริงจัง หรือ ดุแก้เขิน 
ก็ไม่รู้สิครับ

แต่ผมก็คือผม
ผมที่หาเรื่องกอดเธอได้ตลอดไม่ซ้ำเหตุผล


; เป็นครับ
; แต่ฮอลล์ผมหมดเพราะเธอ
; เธอรับผิดชอบหน่อยแล้วกัน


: เกี่ยวกันยังไง


; ของหวานเหมือนกัน


: ...



แววตาคู่สวยเบนหลบสายตาของผมอีกครั้ง
พร้อมกับทิ้งอาการใจสั่นไว้ที่หัวใจของผมแบบนี้

เธอเคยรู้อะไรบ้าง

ไม่เคยเลย

มีแค่ผม

ที่แทบจะบ้าอยู่ตรงนี้คนเดียว




แขนข้างหนึ่งของผมกระชับกอดให้แน่นขึ้นที่เอวยัยคนเก่งอย่างหวงแหน
อีกข้างหยิบแก้วเบียร์ที่เหลือไม่ถึงครึ่งมากระดกต่ออย่างใจเย็น



: จะปล่อยพี่ลงได้รึยัง


; ...


: พี่นั่งอยู่บนตักเธอ
: ใครจะเทเบียร์ให้เธออะ




เสียงอิดออดทีพูดทีกระซิบของคนบนตักพึมพำข้างๆหูของผม รับรู้ถึงสัมผัสจากเรียวแขนของเธอที่กำลังโอบกอดลำคอของผมแน่นขึ้น


ยัยคนเก่งคงกลัวตัวเองหล่นลงไปล่ะมั้งครับ

แต่ก็อย่างที่ผมบอก
ใครจะปล่อยให้หล่น



; เดี๋ยวผมเทเอง
; หน้าที่ของเธอ
; คือนั่งอยู่บนนี้ก็พอ



: เอาแต่ใจ



หรือจะให้เอาแต่เธอล่ะครับ

เวร...
ใจเลวอยู่เรื่อย



; ตามนั้นแหละครับ



ความประทับใจในตัวเธอที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับผู้หญิงคนไหนยิ่งทำให้ผมอยากจะกอดเธอเอาไว้แน่นๆ

นั่งดื่มเบียร์แบบนี้

ถ้าเป็นคนอื่นคงมีคำถามว่าดื่มทำไม
หรือไม่ก็เง้างอนให้ตายกันไปข้างนั่นแหละครับ


แต่กับเธอมันไม่ใช่

เมื่อไหร่ที่ผมบอกว่าจะดื่ม
เธอจะไม่มีคำถามว่าทำไม
กลับกันเธอจะนั่งบนตักเพื่อคอยดูแล

เหมือนว่าเธอเข้าใจตรงกันกับผม
ว่าโตกันแล้ว
ลิมิตในการดื่มมันมี
การดื่มไม่ได้มีจุดประสงค์เพื่อความมึนเมา
แต่มันเพื่อความผ่อนคลาย


ไม่ใช่แค่เรื่องดื่ม
แต่รวมถึงเรื่องอื่นๆด้วยเช่นกัน


เมื่อไหร่ที่ผมบอกว่าหิว
จะมีอาหารที่ผมอยากทานเตรียมรอไว้


เมื่อไหร่ที่ผมบอกว่าเหนื่อย
เธอจะรีบเดินเข้ามากอด


และเมื่อไหร่ที่ผมบอกว่าไม่ไหว
ไหล่เล็กกับหัวทุยนั่นจะเป็นที่พักพิงให้ผมเสมอ




"ไม่ค่อยมีคำพูดอะไรแต่หัวใจอบอุ่นดี"




ผมนั่งดื่มอยู่แบบนั้นโดยมียัยคนเก่งบนตักได้สักพักและขอดื่มด้วยบ้างเป็นระยะ
รสชาติเบียร์ที่ผมดื่มไปในปริมาณที่ค่อนข้างมากแต่ไม่มีท่าทีว่าจะเมา
ค่อยๆขมขึ้นมาบ้างแล้ว


ฮอลล์ที่เอาไว้อมให้รสชาติติดลิ้นก็หมด

เอาไงต่อดีวะ

ยังติดลมอยู่เลย


คำถามต่อมา ฮอลล์มันหมดเพราะใคร?

จมูกผมค่อยๆฝังลงบนแก้มเนียนของคนที่เป็นคำตอบของคำถามอีกครั้งและอีกครั้ง


มันเขี้ยวว่ะ



: พอแล้ว
: ดื่มไปเยอะแล้ว


; ปกติดี
; ดูแลเธอได้สบาย


: แต่ตาเธอไม่ไหวแล้วอะ


; มันเป็นแบบนี้เฉยๆ
; สติอยู่ครบดี


: ไม่ให้ไปดื่มกับคนอื่นแล้วนะ


; ครับ?


: ตอนดื่ม
: สายตาเธอเจ้าชู้
: รู้ตัวไหม


เหรอ..
ไม่เคยรู้ตัวเองเลยว่ะ


และประโยคต่อมา


: หวง


โอเค เกม

ท่ามกลางห้องสี่เหลี่ยมที่เงียบสงัด
หัวใจไม่รักดีของผมมันเต้นแรงขึ้นมาเสียดื้อๆ

ไม่เต้นตอนนี้ได้ไหม

ไม่ใช่ตอนนี้ได้ไหม

ไม่ใช่ตอนที่ยัยคนเก่งนั่งอยู่บนตักผมแบบนี้



แม้ศีล 5 ข้อสุราเม... ยังไม่มีปัญญารักษา

แต่ผมยังคงอธิษฐานต่อพระพุทธเจ้า
ขอให้เธอไม่ได้ยินเสียงเต้นของหัวใจที่แทบจะหลุดออกมา

แบบที่เป็นอยู่ในตอนนี้...

Plz....





อุณหภูมิภายในห้องที่ออกไปทางหนาว
กับไออุ่นของเราที่ส่งถึงกันในระยะที่ไม่มีแม้แต่พื้นที่ให้อากาศผ่าน
ทำให้อุณหภูมิที่เราได้รับสัมผัสปรับสมดุลได้อย่างลงตัว


ครับ อุ่นดี


แต่ไอ้อาการใจสั่นที่หัวใจผมยังปรับสมดุลไม่ได้นี่แม่ง..

ต้องจัดการยังไงครับ?



: ไม่หนักเหรอ
: นั่งนานแล้ว


; ไม่เลยครับ
; ปกติ


: มองอะไร


; มองแฟน


: ....



; ไม่ได้เหรอ


: เธอเมาแล้ว
: อาบน้ำนอนกัน


; ขออยู่แบบนี้อีกสักพักนะครับ


: ...
: อือ




แขนของผมที่เอวของเธอกับแขนของเธอที่ลำคอของผมกำลังถูกกระชับกอดแน่นขึ้นด้วยน้ำหนักที่ไม่มากหรือน้อยไปกว่ากัน


ความน่ารักที่เจ้าตัวเองก็คงไม่เคยรู้อะไรเลย

กับผมที่แทบจะบ้าอยู่ตอนนี้

ในหัวผมกำลังคิดว่าเธอควรรับผิดชอบสิ่งที่เกิดขึ้นกับผมยังไงดี



หน้าผากเนียนถูกผมกดจูบลงไปครั้งแล้วครั้งเล่า
ด้วยความรู้สึกมากมายที่อยู่ภายในใจ

ทุกครั้งที่ยัยคนเก่งหลับตารับสัมผัสที่ผมมอบให้
ผมเองก็ไม่อาจรู้ได้
และคงไม่ถาม
ว่าเธอรับมันไปด้วยความรู้สึกแบบไหน



แต่ไอ้จังหวะที่ผมกดจูบลงไปบนหน้าผากเล็กที่ตัวเองคุ้นชินนั่น

อย่างนี้...

อีกครั้ง
และอีกครั้ง...

นั่นหมายความว่า


"ผมรักเธอที่สุด"




⚠ WARNING

เวลาดื่ม ไม่ต้องให้แฟนนั่งบนตัก
ไม่ต้องอยากลอง ไม่ต้องอยากเสพฟีล

เพราะถ้าหลังจากนั้น
ครั้งไหนที่ไม่มีเธอบนตัก

การดื่มของคุณจะไม่ปกติ อีกต่อไป




Ypoisonous