หากคุณเคยเล่นเกมโปเกม่อนคงเข้าใจสิ่งที่ฉันจะสื่อบ้าง เพราะช่วงนี้โควิดระบาด ตัวฉันก็ปิดเทอม อยู่แต่ในบ้าน กลายเป็นเด็กติดเกมที่เอาแต่เล่นโปเกม่อนทั้งวัน และเล่นจนเป็นแชมเปี้ยนหลีกในไม่ถึง 4 วันดีด้วยซ้ำ ตอนนี้ก็เอาแต่ไล่ตามจับทุกตัวให้ครบใส่ข้อมูลลงใน pokedex อยู่เรื่อยๆ

poke'mon หลายๆภาคมักมีเจ้าโปเกม่อนตัวนึงที่ต้องไปจับในถ้ำและชอบมี story ทำลายห้องแล็บทดลองเสมอๆ นั่นก็คือมิวทู และมันเองก็จับยากจนหลายคนก็เลือกโยนมาสเตอร์บอลใส่ เพื่อแก้ปัญหาสะเลย
จริงๆมันก็เป็นทางเลือกที่ดีนะ ...
เก็บอาวุธลับไว้ แต่ไม่ใช้ประโยชน์มันก็ไร้ค่าแหละ
แต่กับบางคนกลับชอบความท้าทาย
ดั่งเช่นพี่ชายฉัน ที่เป็นคนเผยแพร่ลัทธิโปเกม่อนให้
เขาชอบให้ความพยายามจับด้วยตัวเอง
รู้ใช่มั้ยว่าการกดปุ่ม A รัวๆไม่ได้ช่วยจับโปเกม่อนให้ติดหรอก แต่ถ้าอยู่ดูเฉยๆมันก็รู้สึกว่าไม่ได้พยายามน่ะสิ
ตลกดีที่มันทำฉันเองปวดนิ้วไปหมดด้วยความเชื่อพวกนั้นนะ แต่แน่นอนว่าสูตรนั้นก็ยังมีคนมากมายทำถึงทุกวันนี้ด้วย.. :)

จับมิวทูแล้ว บางภาคอาจได้จับมิว โปเกม่อนมายาสุดหายากด้วย การได้ครอบครองเหล่าโปเกม่อนพวกนั้นคงเป็นความสุขของโปเกม่อนเทรนเนอร์อย่างเรา
    แม้ว่ากว่าจะได้จับมาเราก็ผ่านเส้นทางต่อสู้มามากแล้ว ถึงมีมันครอบครองไว้ ก็ไม่ได้ทำให้การต่อสู้มันราบรื่นขึ้นสักเท่าไหร่ เพราะคู่ต่อสู้ของเราถูกกำจัดไปตั้งแต่เรายังไม่ได้จับมันเลย  แต่เรากลับเห่อแต่
โปเกม่อนเทพๆที่พึ่งได้ ลืมสนใจเหล่าผู้ร่วมเดินทางที่เหนื่อยล้า ฝ่าฟันอุปสรรคด้วยกันมา 
...
ตัวที่ได้จากด็อกเตอร์ตอนเริ่มเกมใหม่ๆ
ตัวที่จับมาจากเมืองบ้านเกิด ฝึกฝนมันจนแกร่งกล้า
แปลงร่างมาแล้วนับไม่ถ้วน เปลี่ยนพลังให้มันจนมีวิชาชำนาญ ปล่อยพังทีนี่ คู่ต่อสู้ถึงกับตายเชียว..
แต่เราพาพวกเขาเหล่านั้นไปไว้ที่ไหนนะ ?

ก็คงไม่พ้นพามันไปเก็บไว้ในเครื่องที่โปเกม่อนเซนเตอร์ให้มันกลายเป็นซากส่วนของวันวาน ที่ถูกหลงลืม...

จริงๆฉันก็แอบคิดว่าความสุขของการครอบครองโปเกม่อนจะเหมือนกับพรานล่าสัตว์ที่ชอบจับสัตว์ป่าหายากหรือป่าว?
...  หรือจะเหมือนนักสะสมที่แขวนหัวกวางไว้บนผนังห้องนั่งเล่น  .. หรือความจริงเกมโปเกม่อนก็สร้างมาจากแรงบัลดาลใจเหล่านั้น เพื่อสนองตัณหาการครอบครอง แล้วปลูกฝังการรักในชีวิตด้วยมั้ย


ตอนที่เราเข่นฆ่าโปเกม่อนที่ไม่ต้องการ เพื่อเพิ่ม exp.
ให้กับมอนของตัวเองนี่ จะสอนเรื่องรักชีวิตยังไงดี
หรือเป็นการเปรียบเปรยที่ว่า..
 ชีวิตที่มีค่าต้องแลกมาด้วยอีกหลายชีวิต


น่าเศร้าที่บทเรียนบางอย่างดูไม่น่าเหมาะสมสำหรับเด็กเท่าไหร่นัก..  แต่โปเกม่อนยังคงเป็นสิ่งที่ฉันจะรักและคิดถึงมันเสมอ :)

อยากเข้าไปอยู่ในโลกนั้นจัง