มันเป็นกลไกป้องกัน​ตัวเอง​
ที่ผ่านมาถูกทำให้เจ็บช้ำมากพอแล้ว
เจ็บแต่ไม่เคยชิน
จิตใจเลยสร้างให้ ไม่คาดหวังอะไร
ความคาดหวังในเรื่องความรักเรากับคนๆ นี้ ลงเอยด้วยการผิดหวัง เสมอ ทุกครั้ง 100% และแน่นอน เจ็บปวดเสมอ
.
ถามว่าทำไมยังรัก
จิตวิญญาณ ไม่สิ ความรู้สึกของเขามันส่งมาให้เราเสมอ เราสกัดกั้นใจให้ไม่รับไม่ได้ ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหน พลังจิตเขาแกร่งกล้ากว่าเรามาก หมอบอกเราว่า ก็ยังดีที่อย่างน้อยเราก็รู้ว่า มันไม่ใช่ความรู้สึกของเราเอง จริงๆ มันเป็นอาการขั้นต้นของโรคย้ำคิดย้ำทำ ถ้าใช้คำอะไรผิดไป ขอโทษล่วงหน้าด้วยค่า
.
ถ้าสักวันเจอคนที่ดีที่เรารัก ย้ำว่าเรารักด้วยนะ เพราะ​เคยเจอคนดีที่เขาชอบเราแต่ทำยังไงเราก็ไม่สามารถชอบเขาตอบได้
สักวันเราก็คงจะเป็นอิสระจากคนนี้แหละ
.
แค่ลองเปิดโอกาสตัวเองหน่อย อาจไปเข้ากลุ่มอะไรที่สนใจ อาจเจอคนที่สนใจอะไรคล้ายๆ กัน ก็น่าจะดีนะ
.

ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ผ่านมา 10 กว่าปีแล้ว ฝังใจอะไรขนาดนี้ คือถ้าอีกฝ่ายจบอะ มันก็คงไม่คิดอะไร แต่คือเขาไม่ยอมจบไง มาทำให้เรารักเล่นๆ ก่อนจะปัดความรับผิดชอบว่า เราคิดไปเอง ไม่เคยคิดอะไรกับเราเลย มันเจ็บ พิมพ์ไปน้ำตาเริ่มคลอเบ้าละ 5555.
น​ี่แหละ มันเจ็บตรงนี้แหละ เลยไม่ยอมไปไหน จริงๆ อาจเพราะไม่ได้เจอใครใหม่ๆ เลยด้วย ถ้าเรียนจบ มีงานทำ ก็อาจได้เจอใครใหม่ๆ นะ
สู้ๆ นะ บอกตัวเอง แย่สุดก็แค่เป็นอย่างนี้ไปจนตายอะ 555 เรารู้เขาไม่คิดจะสานสัมพันธ์กับเราหรอก แค่เล่นๆ เรารู้ จำตอนมอปลายได้ไหมล่ะ นั่นแหละ ไม่ว่าเราจะทุ่มเทแค่ไหน อย่าไปหวังอะไรลมๆ แล้งๆ เลย ตัดใจ หาคนใหม่เถอะ อย่างน้อยก็เพื่อความปกติของจิตใจและความสุขในชีวิต​เราเถอะนะ