มีความทรงจำเกิดขึ้นมากมายภายใต้ท้องฟ้าผืนนี้

, ท้องฟ้า ที่มองขึ้นไปเมื่อไหร่ก็สบายใจเมื่อนั้น (หรือเปล่านะ?) 

---

                     “เธอ”

— เหมือนกันกับก้อนเมฆที่ลอยอยู่บนฟ้า แล้วมือคว้าเอาไปไม่ถึง บางวันก็ลอยสูง บางวันก็ลอยต่ำ บางวันก็เปลี่ยนรูปร่างไป

— อยากเอื้อมมือคว้าเอาก้อนเมฆก้อนนั้นมากอด แต่พอได้กอดจริงๆ เพิ่งรู้ว่าเธอน่ะ จับต้องไม่ได้ 

---

                      “ฉัน”

เหมือนกับท้องฟ้า 🎐

— บางวันก็มืดหม่น บางวันก็สดใส
มีฝนตกอยู่ร่ำไร . . คล้ายๆกับน้ำตาที่ไหลออกมา

---

       ถึงจะสบายใจทุกครั้งที่มองท้องฟ้าก็เถอะ แต่ก็ใช่ว่าท้องฟ้าจะสวยงามทุกวัน
       เหมือนเธอกับฉัน ถึงจะสบายใจที่อยู่ใกล้กัน แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีเรื่องอึดอัดใจจากความใกล้ชิดนี้เลย 
       เธอยังคงเป็นก้อนเมฆที่อยู่กับท้องฟ้าอย่างฉัน แต่เราก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันทุกวัน วันไหนท้องฟ้าสดใสเธอก็ไป วันไหนฟ้าครึ้มฝนตก เธอก็จะมา



ฉัน , ยังคงเป็นคนนึงที่ตกหลุมรักท้องฟ้าทุกครั้งที่มอง

เธอ , ยังคงเป็นก้อนเมฆที่เปลี่ยนรูปร่างไปเสมอ ไม่เคยเหมือนเดิมเลยสักวัน