ฉันเคยคิดนะ แค่เคยน่ะ เหมือนกับการเขียนนิยายการ์ตูนเรื่องหนึ่งขึ้น ฉันชอบเขียนนิยายรวมถึงจินตนาการเรื่องต่างๆ คล้ายๆกับการคาดการณ์อนาคต ถ้าทำแบบนี้ เป็นแบบนี้ จะเกิดอะไรขึ้น? (ล่าสุดก็เขียนนิิยายวาดด้วยมือให้เธอคนนี้นี่แหละ แต่ทำนานมาก) โดยมีเธอเป็นต้นแบบตัวละครตัวหนึ่งแหละ

 
ฉันสงสัยจริงคุณเขียนเกลียดหรือเจ็บปวดหรือโกรธคนคนหนึ่ง(หรือคนรักที่เลิกลากันไป)จนคิดว่าถ้าเขาตายหรือหายไปจากโลกก็ดีไหม? ฉันเคยคิดตอนเลิกกับเธอ แต่ฉันไม่คิดจะทำจริงๆ มันผิดศีลธรรมและฉันคงไม่มีวันให้มือตัวเองหรือพยายามทำให้มือคนอื่นเปื้อนเลือดเช่นกัน

ฉันเคยเลิกลากันไปครั้งหนึ่งกับคนรัก แล้วก็กลับมาเจอกันในฐานะเพื่อนที่รู้สึกเกินเพื่อน เราต่างบอกกันว่าจะพยายามเข้าใจกันเรียนรู้กัน แต่ยังไม่ใช่แฟน มันเหมือนคนคุยที่ไม่มีสิทธิกันและกัน สถานะไม่ชัดเจนพร้อมเลือนหายไปได้ตลอดเวลา

คุณว่ามันน่าขำดีใช่ไหมเหมือนกับตลกเรื่องหนึ่ง...

ฉันเป็นคนที่เปิดกว้างความคิด ความรู้สึก ฉันรักการเข้าใจคนอื่นเพราะฉันอยากที่จะรู้เรื่องราวต้นเหตุเข้าใจคนอื่นเพราะไม่อยากผิดที่ตัดสินใครจากข่าวลือ เรื่องราว การได้เข้าใจคนอื่นเป็นเรื่องพิเศษจริงๆสำหรับฉัน

ทุกความคิดต่างๆย่อมมีต้นเหตุของความคิดนั้นเสมอแหละ ตาที่มองเห็น ใจที่รู้สึก จมูกที่ได้กลิ่น เสียงที่ได้ยิน และสัมผัสที่คุ้นเคย จะทำให้เกิดอารมณ์ที่เป็นต้นกำเนิดความคิดต่างๆ มากมาย ที่ขาดไม่ได้ก็คือจินตนาการนี่แหละ