
'แท้จริงมุอฺมินนั้นเป็นพี่น้องกัน'
เราไม่เคยรู้สึกซาบซึ้งกับคำนี้มากขนาดนี้มาก่อนเลย จนกระทั่งวันที่พ่ออนุญาตให้ออกไปใช้ชีวิตคนเดียวไกลบ้าน
ตั้งแต่ก้าวออกมาจากบ้าน เราเชื่อเสมอว่า
'When you are being Muslim, Surely you never being alone : เมื่อคุณเป็นมุสลิม(คนที่นับถือศาสนาอิสลาม), คุณจะไม่ได้อยู่อย่างโดดเดี่ยวแน่นอน'
การออกมาทำตามความฝัน เป็นครูผู้นำการเปลี่ยนแปลงอยู่เชียงรายก็เช่นกัน
มีอยู่ช่วงหนึ่งที่รู้สึกว่า ไม่สบายใจ ต้องการญามาอะฮฺมาก ๆ ดุอาอฺหนักมาก ให้อัลลอฮฺช่วยเหลือในเรื่องที่กำลังกังวลอยู่ แล้วหน้าของน้องคนหนึ่งก็ลอยเข้ามาในหัว
นึกขึ้นได้ว่า ก่อนมาเชียงรายติดต่อชมรมมุสลิมแม่ฟ้าหลวงเอาไว้ แต่ยังไม่มีโอกาสได้เจอกันเลย ว่าจะติดต่อไป แต่ช่วงนั้นคือยุ่งจนไม่มีเวลาติดต่อ
สองสามวันผ่านไป น้องทักมา พร้อมบอกว่าอยากเจอก่อนกลับปิดเทอม ละนี่คือรู้สึกเหมือนดุอาอฺถูกตอบรับเร็วมาก อัลลอฮฺทรงได้ยินจริง ๆ ฮื้ออออ
สารภาพกับน้อง ๆ ไปว่า ดีใจมากที่ได้เจอกันสักที และเล่าถึงที่มาที่ไป
น้องบอกว่า จริง ๆ ตัวเขาเองยังประหลาดใจอยู่เลยว่า จู่ ๆ ก็อยากทักเรามานัดเจอ ทั้งที่ตัวเองไม่เคยทักใครก่อน
เราเชื่อเสมอว่า นี่คือแผนการของอัลลอฮฺ
อัลลอฮฺทรงรู้ดีถึงความต้องการของเราจริง ๆ อัลฮัมดูลิลลาฮฺ
#แผนการของอัลลอฮฺแยบยลเสมอ
ขอบคุณเด๊ะซ๊ะ นิและน้อง มากมาย ที่ทำให้ก๊ะรู้สึกว่า
ไม่ได้อยู่คนเดียวอีกต่อไป
ไม่ว่าเราจะมาจากไหน แต่ความเป็นมุสลิม ทำให้รู้สึกว่าทุกคนคือพี่น้องกันเสมอขอบคุณที่แบ่งปันความอบอุ่นมาให้นะคะ.
Written in this book
Growing up