เพิ่งรู้ว่าการเจอที่ของตัวเองมันดีขนาดนี้
เพิ่งรู้ว่าการมีอะไรที่ชอบจริงๆมันดีขนาดนี้

ขอสารภาพเลยนะ ว่าเราน่ะ ไม่เคยชอบอะไรจริงๆจังๆมาก่อน เพราะฉะนั้นถึงได้รู้สึกแปลกแยกอยู่เสมอ เพราะทุกคนต่างก็มีสิ่งที่ชอบ สิ่งที่อยากทำ พอกลับมามองที่ตัวเอง ถามว่าทำได้ไหม ก็ทำได้แหละ แต่ไม่เห็นสนุกเลย และก็ไม่อินด้วยว่าทำไมถึงทุ่มเทกันขนาดนั้น

เคยอยู่วงโคฟเวอร์เพลงญี่ปุ่นแหละ
ตอนนั้นอยู่เพราะแฟนเก่า 
รู้สึกว่าเขาเปล่งประกายมากๆเลยตอนที่อยู่ตรงนั้น เหมือนปลาที่อยู่ในน้ำ--และเขาก็มีความสุข แหวกว่ายไปในที่ของเขา กับเพื่อนๆปลาของเขา ในขณะที่เป็ดอย่างเราน่ะนั่งมองอยู่บนผิวน้ำ ทุกครั้งที่เขาชวนเราดำดิ่งลงไปก็จะรู้สึกอึดอัดหายใจไม่ออกทุกครั้ง

เลือกเรียนเอกภาษาอังกฤษเพราะไม่รู้จะเลือกเรียนอะไรแหละเราน่ะ
เรียนอยู่ 4 ปี--เป็นสี่ปีที่ว่างเปล่ามาก จบมาก็ยังว่างเปล่า ไม่เห็นสนุกเลยสักนิด

จนเมื่อเร็วๆนี้
เกิดเหตุการณ์บังเอิญที่มหัศจรรย์กับเราขึ้นมาแหละ--มันเป็นความบังเอิญที่เหมือนกับกระต่ายขาวในเรื่องอลิซ ฉันวิ่งตามไป และก็ได้พบกับโลกใหม่ที่น่าตื่นตะลึง

เราบังเอิญไปชอบนักร้องคนนึงแหละ--เรียกว่านักร้องก็ไม่ถูกนัก เพราะเขาแสดงละครและถ่ายแบบด้วย แต่ว่าสิ่งที่ทำให้เขาเปล่งประกายที่สุดในสายตาเราคือการร้องเพลง เวลาเขาร้องเพลงน่ะมันโคตรเปล่งประกาย มีเสน่ห์ดึงดูดเหมือนพระจันทร์เวลากลางคืน นุ่มนวลและชวนฝันสุดๆ


มันตลกมากที่เราโดนตกแบบงงๆ ชีวิต 24 ปีที่ไม่เคยหลงใหลกังอะไรเลย อยู่ดีๆก็เดินเข้าวงการติ่งอย่างงงๆ

ได้สิทธิ์ลักกี้แฟนไปดูเขาในคอนเสิร์ตเดบิลต์ และมันก็ดีมากๆ เวลาเขาอยู่บนเวทีมันดีมากจริงๆ ทุกคนตกหลุมรักเขาอย่างง่ายดาย รวมถึงเราด้วย แค่สบตากับตาเป็นประกายนั่นก็ทำเอาใจสั่นไปถึงไหนๆ--แต่อย่าเข้าใจผิดว่าเราหลงรักเขาเพราะหน้าตาล่ะ คนขี้เบื่ออย่างเรา แค่ความหล่อไม่ทำให้เราชอบเค้ามาถึงตอนนี้หรอก 

ความหน้าตาดีเป็นแค่ส่วนหนึ่งของความหลงใหล แต่ส่วนหลักคือเสียงร้องของเขา ความคิดของเขา ความพยายามของเขา--พลังแห่งความเยาว์วัย ไม่เกรงกลัวต่ออุปสรรค มุ่งมั่นที่จะไปให้ถึง หรือความคิดที่ลึกซึ้งเกินกว่าเด็ก 18 ที่เขามี

บ้าเอ๊ย มันทำให้เราตกหลุมรักเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า

และความหลงใหลที่มีต่อเขามันเปิดโลกใหม่ให้เรามาก เราได้รู้จักคนใหม่ๆหลายคนที่รักเขาเหมือนกัน และเพราะได้ทำความรู้จักกับคนเหล่านั้น เราเลยได้กลับมาเขียนนิยายร่วมกันกับคนอื่นอีกครั้งในรอบหลายปี--นิยายที่มีเขาคนนั้นเป็นแรงบันดาลใจ

มันดีมากเลย
รู้สึกเหมือนได้กลับไปเป็นเด็กม.ปลายอีกครั้ง
เหมือนความฝันที่ขาดหายไปในตอนนั้นมันถูกเติมเต็ม
เราน่ะ อยากเป็นส่วนหนึ่งของอะไรสักอย่างมาตลอดเลยล่ะ 
แต่เพราะว่าไม่เคยเข้าพวกกับใครเลย ถึงได้รู้สึกแปลกแยกมาตลอด วันนี้พอได้ถูกยอมรับให้เป็นหนึ่งในฝูง มันรู้สึกดีมากๆ รู้สึกดีที่ในที่สุด เราก็สามารถอินไปในเรื่องเดียวกับพวกเขาได้ซะที 

ไม่เป็นเป็ดในหมู่ฝูงปลาอีกต่อไปแล้วนะ
มาวันนี้ได้เจอฝูงเป็ดแล้วล่ะ

ไม่รู้ว่าต่อไปจะเป็นยังไง
แต่ว่ามันน่าสนุกมากๆเลยล่ะ 
แล้วคราวหลังจะมาเล่าให้ฟังนะ
เรื่องราวมากมายที่เราค้นพบในโลกใหม่ใบนี้น่ะ