เหตุเกิดขึ้นเมื่อคืน อยู่ๆก็เกิดเหตุการณ์ที่จะต้องตัดสินใจว่ามันควรจะเป็นยังไงต่อไป ระหว่างจะเลิกคุย หรือให้อภัยแล้วไปต่ออีกครั้ง ฉันคนก่อนที่ไม่เคยคิดจะให้อภัยใคร เวลาเกิดอะไรขึ้นแล้วทำให้เสียใจ ฉันเองจะนับครั้งความเสียใจนั้นๆเสมอ หากเมื่อไหร่ที่มันเกิดจนครบจำนวนครั้งที่ฉันได้ตั้งเอาไว้ก็ถือว่านั่นเป็นครั้งสุดท้าย

    แต่กับคนนี้ ฉันไม่อยากให้มันเป็นเหมือนกับคนที่ผ่านๆมาอีกแล้ว เพราะเมื่อมองย้อนไปเขาหลายคนที่ฉันไม่เคยให้โอกาสเขา ฉันเองที่กลับมาเสียใจว่าทำไมครั้งนั้นถึงไม่ให้โอกาส คำถามของแฟนเก่าที่ยังคงวนอยู่ในหัว "ทำไมแกไม่เคยให้โอกาสเค้าเลย" 

    นั่นสิ ฉันคนนั้นคนที่ไม่เคยให้อภัยหรือให้โอกาสคนที่รักเลยสักครั้ง แม้ในใจจะรู้อยู่ทั้งใจว่ารักเขามากขนาดไหน แต่คิดว่าไม่ล่ะ ไม่อยากเสียใจอีก พอมาเจอกับคนนี้เลยไม่อยากจะเสียใจแบบนั้นอีกแล้วที่ไม่ให้โอกาสให้เขาแก้ตัวสักครั้ง

   ฉันยอมรับว่าไม่ใช่คนที่ดีอะไรขนาดนั้น ไม่ใช่ไม่เคยทำผิด แต่เธอคนนี้ก็เคยให้อภัยตัวเราที่เคยทำผิดไป หรือบางเรื่องที่เคยทำไปโดยไม่รู้ตัว ฉันฟังคำขอโทษจากเธอ และนั่งมองเธอร้องไห้อย่างหนักด้วยความรู้สึกว่างเปล่า ภายในใจมันเจ็บ และหนักอึ้งไปหมด ไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรดีกับเรื่องตอนนี้ พอลองนึกย้อนเรื่องที่ได้เจอมาจากคนที่เคยคุยก็คิดได้ว่าเราควรให้โอกาสเขาอีกครั้ง.. 

    

                 "หัวใจคุณสัมผัสได้ถึงความรู้สึกผิดที่เขามี และน้ำหนักของคำขอโทษ

         ความรักนั้นมอบทั้งโอกาสและชีวิตใหม่  ตรงข้าม, หากสัมผัสได้ว่าร่างนั้นไร้ความรู้สึก