เฮ้ย! พลอยๆ นั่นเฟิร์สนี่!

คุณเคยเเอบชอบใครสักคนหรือเปล่า..เเน่นอนว่าทุกคนต่างก็เคยทั้งนั้น

ถ้าคุณชอบใครเเล้วเก็บเป็นความลับคนเดียว เเละเเน่นอนว่าสักวันหนึ่งก็จะสักเกตุเห็น คาดคั้นจนเรายอมบอก

มันเป็นที่มาของคำว่า "ความลับไม่มีในโลก"
จากรู้เเค่ เพื่อนกลุ่มเรา กลายเป็น เพื่อนในห้อง! นั่นคือจบหายนะที่คุณต้องพบเจอ

เฟิร์สๆ พลอยชอบเเกอ่ะ!!
เสียงร้องตะโกนของเพื่อนคนหนึ่งดังก้องไปทั่วลานหน้าหอประชุม
คุณต้องเขินจนหน้าร้อนจนเเทบไหม้เเน่ๆ เมื่อเจอสถานการณ์เเบบนี้เเน่ๆ
เเละนั่นมันเป็นจุดเริ่มต้นให้เราสองคนได้คุยกัน 
เอ..เเต่ว่า 'เราสองคน' หรือ 'ฉันคนเดียว' กันนะ

เราทำใจกล้าทักไปก่อน ด้วยสติ้กเกอร์
นายตอบกลับเเทบจะทันที ด้วยสติ้กเกอร์ เช่นกัน
มันทำให้เราใจเต้นเเรงมากด้วยความตื่นเต้น! 

นายดูสตอรี่เราที่ลงเกี่ยวกับนายทุกวัน 
นายเเสดงความรู้สึกต่อสตอรี่เราทุกครั้ง

เเต่นายอ่านเราช้ามากด้วยเหตุผลว่า
"ตอบช้าอ่ะ" เราพิมไปทั้งๆที่ไม่มีสิทธิ์ไปงอนอะไรนายด้วยซ้ำ
"โทษๆ ตีป้อมอยู่เลยไม่ได้ตอบ" เเละเราก็โอเคกับสิ่งนั้น มาเรื่อยๆ จนเราเหนื่อยที่จะวิ่งตามนายเเล้วนะ

เเชทเราเงียบไป 5 วัน

"นายมีคนที่ชอบยังอ่ะ" อยู่ๆ เราส่งข้อความนี้ไป

"สติ้กเกอร์ 'ขอโทษ'" นั่นคือสิ่งที่นายตอบกลับมา ใจเรากระตุกไปวูบหนึ่ง เเต่ก็พิมตอบกลับไปว่า

"ถามไปงั้นเเหละเเค่อยากเผือก555" เรามือสั่นมากที่พิมไปเเบบนั้น เราหน่วงไปหมดเเต่ก็ไม่ร้องไห้เพราะร้องไม่ออก

หลังจากนั้น 2 วัน
นายก็ขึ้นสถานะกับผู้หญิงคนหนึ่ง เพื่อผู้หญิงที่เราไม่ชอบตอนม.ต้น เเต่ย้ายไปเรียนต่างจังหวัดเพราะมีเรื่องกับเพื่อนในห้องของเธอเอง..


ขอบคุณที่ฝืนตอบเเชทเราทั้งที่มีคนรู้ใจอยู่เเล้ว
ขอบคุณที่อย่างน้อยก็ให้โอกาสฉันได้คุยกับนาย
.
.
ทำไมเราถอยออกมาได้จังหวะจัง..
ฉันยิ้มให้กับตัวเอง..

---