อยากอยู่กับเขาในสองช่วงขีวิต คือตอนรับปริญญากับตอนแต่งงาน
เพื่อนคนนึงเคยพูดกับเราไว้แบบนั้น

พอได้ยินแล้วก็ว่า รู้สึกว่าต้องรักขนาดไหน ถึงจะอยู่วนชีวิตเขาได้นานขนาดนั้น 
หรือต้องใจแข็งขนาดไหน ที่ยืนดูเขากับใครสักคนในวันที่เขามีความสุขในชีวิต
เพราะวันนั้นมีความเป็นไปได้สูงมากว่าเราจะไม่ใช่คนๆนั้น

พอเป็นคนรู้สึกเอง
เราถึงเข้าใจเพื่อนคนนั้น
ก็ไม่ได้ต้องรักมากแค่ไหน
แค่รู้สึก รัก ก็มากพอแล้ว
ที่จะอยากจะเห็นเขามีความสุข 
และอยู่ร่วมเหตุการณ์ในช่วงชีวิตที่เขากำลังมีความสุขที่สุด
นึกถึงเพลงข้างชีวิต ของแสตมป์ 

---

“เหมือนเธอเป็นรูปถ่ายก็คงเป็นฉันและเธอยืนอยู่กันคนละมุมไกลไกล”
แบบนั้นเลย
เราและเขา

เราอาจเป็นแค่คนหนึ่งในสิบในร้อยคน ในเฟรมภาพนั้น
เป็นตอนที่เขารับปริญญาแล้วถ่ายรูปหมู่เพื่อนเก่า
มีเราอยู่มุมใดมุมหนึ่งของภาพ
มีรอยยิ้มที่ปกติจากผู้หญิงคนหนึ่ง


“แต่ทุกรูปที่เธอถ่ายก็ต้องมีฉันนั้นดำรงอยู่ เพียงแต่ว่ายืนไม่ตรงกับจุดสนใจ”

แต่คนตรงกลางภาพอาจไม่มีวันรู้เลยว่า
กว่าเราจะพาตัวเองว่ายืนอยู่ในภาพนี้ได้ 
มันไม่ง่ายเลย
กว่าจะได้เป็นคนรู้จัก 
กว่าวันนั้นที่เธอจะเจอ แล้วทักเราเพราะจำได้
กว่าจะถึงวันนั้น วันที่คุยกันได้อย่างที่เราไม่เขอะเขินและเป็นตัวของตัวเองมากที่สุด
กว่าจะถึงวันนั้น วันที่เธอมั่นใจ ว่าเราไม่ได้รู้สึกอะไร และไม่ได้หวังเป็นอะไรมากกว่าคนรู้จักอีกคนหนึ่งในชีวิตของเธอ
กว่าจะผ่านจากวัน เป็นเดือน เป็นปี
ระยะเวลาไม่เคยทำให้ความรู้สึกลดลง จะมีก็แต่มากขึ้นทุกๆวัน

“และที่ของฉันนั้นคงเป็นได้แค่ข้างชีวิต 
ยืนอยู่ตรงนั้นไม่ได้เคียงคู่กันแนบชิดสนิท
เป็นอีกชีวิตข้างข้างกัน ไม่ใช่ชีวิตที่คู่กัน 
ฉันและเธอ”

---

อยากบอกเธอว่า
ยินดีกับทุกความสำเร็จของเธอ
เธอเก่งเสมอในสายตาของเรา
รู้ว่าเธอพยายามมากแค่ไหน และเธอก็สมควรที่ได้รับมัน

และที่สำคัญ 
ถ้าถึงวันนั้น
อีกหนึ่งวันสำคัญในช่วงชีวิตของเธอ
ที่เธอจะมีความสุขมากๆในชีวิตกับผู้หญิงที่เธอเลือก

ไม่เคยจิตนาการว่าจะพาตัวเองมาอยู่ในชีวิตเธอมาถึงวันนี้ได้ยังไง
รู้ตัวอีกที ทุกอย่างก็ใกล้จะเกิดขึ้นแล้ว
นานเหมือนกันนะกับคนนี้

วันที่ปล่อยให้ความไม่รักทำหน้าที่ของมัน จนเราเข้าใจและถ้าหากจะน้ำตาของเราให้ปรากฏเห็น
ก็ขอจงรู้ว่ามันคือน้ำตาของความยินดี ที่เรามอบให้

ก็ยังจะบอกเธอเหมือนเดิม
ว่าเธอสมควรจะได้รับความรักที่ดี 
และยินดีด้วยจากใจจริง

---

ครบแล้ว 2 ภาพ กับ 2 ช่วงชีวิตที่สำคัญของเธอ และสำคัญเช่นกันสำหรับเรา
ทุกความยินดี ส่งให้เธอจนสมบูรณ์แล้ว
คงไม่มีภาพที่มีเราอีกแล้วในชีวิตของเธอจากนี้


แต่อยากให้รู้ไว้...
เธอจะเป็นคนแรกในทุกๆภาพที่เรามองหาเสมอ :-)