พอกลับมาถึงบ้าน แม่ถามว่า " เหนื่อยมั้ยลูก แม่ทำกับข้าวไว้รอแล้วนะ เห็นบอกยังไม่ได้กิน "

เราเลยเดินไปดูที่โต๊ะกินข้าว รู้สึกจะร้องไห้ยังไงก็ไม่รู้ แม่ทำของโปรดไว้รอเรา " เห็ดเข็มทองผัดเนยและอกไก่อบซอสแบบไม่แห้ง " ซึ่งเราไม่มีโมเม้นต์ที่ว่ากินอาหารฝีมือแม่แบบนี้มาตั้งแต่รับตำแหน่ง เพราะช่วงที่รับตำแหน่งนั้นต้องรีบออกจากบ้านแต่เช้าทุกวัน เรากินแค่ไข่ลวก กาแฟดำ เพราะเวลามันน้อย กว่าจะกลับบ้านอีก ทุกคนในครอบครัวก็กินข้าวกันหมดแล้ว บางวันเรากลับมาเพลียๆก็หลับไปทั้งๆที่ยังไม่ได้กินอะไร

   ความรู้สึกพวกนี้กลับมาอีกครั้ง รสชาติอาหารที่อร่อย ถูกปาก การกินที่ไม่ต้องรีบไปไหนอีกแล้ว วันนี้รู้สึกอาหารมันอร่อยกว่าทุกๆวันที่ผ่านมาจริงๆ

ต่อให้โตแค่ไหน ทุุกคนก็ยังมีความเป็นเด็กอยู่ในตัว   ... เราอาจคิดว่าตอนนี้เราโตแล้วนะ แต่เราว่า ทุกๆคนในสายต่อพ่อแม่ เราก็ยังเป็นเด็กอยู่

และเราก็อยากจะเป็นเด็กของพ่อแม่ ให้พ่อแม่อยู่แบบนี้ตลอดไป กินข้าวพร้อมหน้ากัน ดูรายการทีวีด้วย ไปเที่ยวด้วยกัน ใช้เวลาอยู่กับท่านให้มากที่สุด ...