ครั้งที่สองแล้วนะคุณ
นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่คุณเป็นแบบนี้...
หายไปเป็นวัน ๆ โดยที่ไม่มีสิทธิ์รู้เลยว่าคุณไปไหน ทำอะไร กับใคร
ครั้งแรกแค่หายไป 24 ชม.
นั่นก็ทำเราจะบ้าแล้ว
มันไม่ใช่วิสัยคุณเลย ที่เงียบใส่เราแบบนี้
ลีฟเมสเสจทิ้งไว้เป็นวัน ๆ 
ไม่อ่าน ไม่ตอบ ไม่รับสาย 
คืออะไรวะ !?
คุณบอกไว้กว้างมากเลยว่าอยู่ไหน 
แต่สามวันผ่านไปไม่มีอะไรอัพเดตเลยหรอวะ 
ทั้ง ๆ ที่ปกติ คุณรายงานตัวทุกห้านาที สิบนาทีพร้อมภาพปลากรอบ 
คุณเหนื่อยแค่ไหน ง่วงนอนมากก็บอกกัน คุยกันก่อน
คุณตื่นปุ๊บ คุณเมสเสจมาเซย์ไฮตลอดเลย 
แล้วนี่คุณหายไปไหนวะ
เช้านั้นคุณยังมามอร์นิ่งและเรายังคุยกันดี ๆ อยู่เลย 
ห่วงก็ห่วงอยู่หรอก
แต่ใจนึงก็รู้สึกไม่ดีเลยวะ
ไม่รู้จะเซตความรู้สึกตัวเองไว้ตรงไหนดีเลยวะ
ไม่อยากไปวอแววุ่นวายกับชีวิตคุณมากเกินไป สัญญาไว้แล้วว่าจะปล่อยพื้นที่ว่างและอิสระต่อกัน ไม่ยุ่งพื้นที่ส่วนตัวของกันและกัน แต่พอเป็นแบบนี้ก็อดไม่ได้นี่นา
มีสายไม่ได้รับจากคุณสายเดียวตอนกลางวัน แต่หลังจากนั้นก็ติดต่อคุณไม่ได้อีกเช่นเคย
กว่าจะถึงวันที่จะเจอกันอีกที เหนื่อยเหมือนกันนะ จิตตกไปเยอะแล้ว 
แค่อยากรู้ว่ายังโอเคดีอยู่ไหม
แอบนอนดึกไหม 
กินข้าวตรงเวลารึป่าว ได้ทานยาบ้างไหม 
แล้วไอ้ที่ให้เพลา ๆ ลงน่ะ เงียบเสียงบ่นเรานี่คุณจะตะบี้ตะบันเอาเต็มสูบเลยรึป่าว

แค่หวังว่าคุณจะมีความสุขนะคุณกัปตัน 
กลับมาเราค่อยคุยกันก็ได้