ฉันตื่นขึ้นมาหลังจากการนั่งอยู่ท่าเป็นหลายชั่วโมง เเละคิดทุกอย่างเเละเรื่องราวที่ผ่านมา
เเละเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่เเน่ใจ เพราะเเบบนั้นฉันจึงยังนอนในท่าเดิม นั่งพิงหัวเตียงเเละหลับไปทั้งๆอย่างนั้น พอตื่นขค้นมาคนตัวเล็กก็ไม่อยู่บนเตียงเเล้ว ฉันเดินออกไปที่ครัว เห็นอีกคนนั่งอยู่บนโต๊ะเเละเขียนเเบบอยู่ 

"ภัทร" 

'หืม'

"เงยหน้าขึ้นมาเร็ว"

อีกคนเงยหน้าขึ้นมาเเละมองหน้าฉัน ตาคู่สวยตอนนี้เเดงกล่ำ จมูกก็เเดง เเต่ไม่มีหยดน้ำตาให้ฉันเห็นฉันดีใจที่ภัทรสามารถมารถพาตัวเองออกมาจากเตียงเเละทำการบ้านได้ 

"ตาเเดงๆนะ" 

'แปลกมั้ยล่ะก็คนร้องไห้มาตั้งนาน'

"เเล้วจะทำยังไงต่ออ่ะ"

'ยังไม่ได้คิดเลย'

ฉันสูดหายใจเข้าลึกเเละไปนั่งลงตรงฝั่งตรงข้ามของอีกคน

"ตื่นตั้งเเต่ตอนไหนเเล้วทำไมไม่ปลุก ไม่หิวหรอ??" 

'รู้ว่าเมื่อคืนกานไม่ได้นอนเลยทั้งคืน ภัทรรู้สึกได้'

"กินอะไรหน่อยมั้ย?" ฉันเดินไปที่ตูเย็นพร้อมถามอีกคน

'จะถามทำไมในเมื่อพอทำก็บังคับให้กินอยู่ดี'

"ถามเป็นมารยาทเฉยๆ ไม่มีอะไรหรอก"

'จ่ะ-.-'


.
.




.



'หู้ววว หอมอ่ะ'

"อ๊ะ เเน่นอน นี่ใคร" ฉันวางกับข้าวไว้บนโต๊ะเเล้วนั่งลงตรงฝั่งตรงข้ามของคนตัวเล็ก

'ไม่รู้จักตัวตัวเองหรอ?'

"-_-'" 
ถ้าไม่ติดว่าคนตัวเล็กเพิ่งเจอเรื่องไม่ดีมาฉันจะลุกไปล็อกคอให้ขาดใจตายไปข้าง

'กาน...คิดว่าที่พี่เอิร์ธมาคบกับภัทรเพราะอะไร'

"ไม่รู้หรอก..กานไม่ใช่พี่เอิร์ธ"

เชื่อว่าทุกคนต้องสงสัยเเน่นอน ทำเเทนตัวเองแปลกๆ จากตอนเเรกที่ดูหยาบคายเเละเป็นกันเอง เเต่ฉันก็คิดได้ว่าการที่เราดูสนิทกันมากเกิาไปอาจยะทำให้มายด์เข้าใจผิดจึงเเทนตัวเองด้วยชื่อเเละเราก็ห่างกันจริงจังไม่ได้สนิทเหมือนเเต่ก่อนเเล้วการที่กลับมาเรียกเเทนตัวแบบนี้อีกจึงไม่ใช่เรื่องยากเลย

'แล้วถ้าเป็นกาน ถ้าเป็นกานมาคบกับภัทร กานจะคบกับภัทรเพราะอะไร?'

เพราะภัทรคือรักเเรกพบ
"ถามอยู่ได้! กินไปๆกินให้หมดนะ"

'ง้าาาา ตอบภัทรมาก่อนดิ้!'

"ก็..."

'ก็อะไร...'  

อีกคนลุกขึ้นเเล้วเอามือเท้าโต๊ะ ยื่นหน้ามาหาฉันเเววตาคาดคั้นทำให้ฉันเเทบจะหัวใจวาย...'มันใกล้มากเเม่' 

"ก..ก็"

'หื้ออมมม'

อัฝีกคนเข้ามาใกล้มากจนรู้สึกได้ถึงลมหายใจ...มันใกล้มาก มากซะจนสายตาไม่อาจจะหาจุดโฟกัสได้เลยในตอนนั้น นิดเดียว..เเค่ไม่ถึงสองนิ้ว ริมฝีปากนั่นจะเป็นของเราเเล้วว เเค่นิดเดียวว....


อีกเเค่นิดเดียว