วันหยุดยาวเป็นวันที่ดีสำหรับการเคลียร์ของ เคลียร์บ้าน มันไม่ใช่แค่การเอาอะไรที่ไม่ใช่แล้วไปทิ้ง หรือ ทำพื้นที่ในบ้านให้โล่งสะอาดขึ้นเท่านั้น

เราจะได้เดินเข้าไปในความทรงจำในอดีต ผ่านของที่ถูกซุกไว้ลึกสุดใจ จนต้องใช้ความเพียรและเวลามากพอที่จะรื้อมันออกมา

ความทรงจำมันมาในหลายรูปแบบที่ผสมผสานกันอยู่ บ้างรวมตัวในกระเป๋าที่โยนทิ้งไว้ กล่องรองเท้าที่ใส่ของที่คิดว่าเดี๋ยวค่อยมาจัดการ หรือในกองผ้าที่ในวันปกติเราไม่รู้ว่าจะทำไงกับมัน

ไอเท็มนั้นก็หลากหลาย บางทีก็เจอเศษใบเสร็จร้านข้าวที่ทำให้เรานึกถึงวันนั้นที่เราไปกินข้าวกับเพื่อนกับฝูงในศุกร์สุดสัปดาห์ แล้วจบด้วยการที่เพื่อนอ้วกใส่เบาะแท็กซี่อย่างสุดจะห้ามทัน

บางทีก็เจอป้ายคล้องคอเข้างานต่างๆ ในอดีต ที่เพิ่งสะกิดใจว่า เออว่ะ กูเคยไปงานนี้ด้วยเว้ย แล้วใช้เวลาซักห้าถึงสิบนาทีในการระลึกชาติ

ที่เจ๋งที่สุดก็คือการเจอเศษสตางค์ ในปริมาณที่มากพอจะกินข้าวได้หนึ่งมื้อ ไม่รู้ไปยัดใส่ไว้ตอนไหนและทำไม แต่เหมือนเป็นดอกเบี้ยจากการฝากเงินที่ธนาคารแห่งความชุ่ย แต่เมื่อใช้ความตั้งใจจะเคลียร์บ้านไปถอน ดอกผลนี้ก็ไม่เลวนะ

มนุษย์เราต้องเดินไปข้างหน้า แต่ก็มักมีอะไรมากระตุ้นให้เรานึกย้อนถึงอดีตเสมอ ด้วยไอเท็มที่เป็นเศษซากความทรงจำเหล่านี้ พูดแบบทันสมัย มันก็คือ footprint ดีๆ นี่เอง ที่รอการค้นพบ

บ้างก็เก็บไว้ต่อ บ้างก็เลือกจะทิ้งมันไป

แด่วันหยุดธรรมดาๆ อีกวันหนึ่ง.