ใครจะว่าเรายังไง
ก็ไม่เจ็บปวดยาวนาน
เท่ากับที่เราว่าตัวเอง.
.
คนอื่นอาจว่าเราครั้งเดียว
แล้วก็แยกทางจากกันไป
แต่เราว่าตัวเองครั้งหนึ่งแล้ว
มันจะว่าต่อไปเรื่อยๆ ไม่มีที่สิ้นสุด
.
.
หรือแม้กระทั่งต่อให้เราไม่ว่าตัวเอง
บางทีเขาว่าคำตำหนิของคนอื่น
เราก็เก็บเอามาอยู่กับตัวเอง
ยาวนานแบบชนิดที่เรียกได้ว่า
ไม่มีวันสลายหายไป
.
.
มันไม่ได้หมายความว่า
เราจะตำหนิตัวเองไม่ได้
แต่มันหมายความว่า
เราควรให้อภัยตัวเองให้เป็น
เพื่อจะได้ก้าวต่อไปต่างหาก
.
.
หลากร้อยคำตำหนิจากคนอื่น
ที่หยิบยื่นมาให้เรา
บางทีเราอาจไม่มีวัน
ได้รับการให้อภัยเลยก็เป็นไป
เพราะทุกคนผ่านมาแล้วก็ผ่านไป
.
.
ดังนั้น มันจึงมีแต่ตัวเราเองเท่านั้น
ที่ต้องเป็นคนให้อภัยให้เป็น
เพราะไม่เช่นนั้นแล้ว
เราก็จะต้องมีชีวิตอยู่กับ
ความรู้สึกผิด ความเจ็บปวดตลอดไป
เพราะคำตำหนิของใครๆ
ที่เรายึดเอามาใช้เป็นอาวุธทิ่มแทงใจ
.
.
…ตัวเอง…



บิว บันดาลใจ