ชีวิตฉันดั่งนิทานก่อนนอน
Don't be scared to change
the prince's name in your story.
จงอย่ากลัวที่จะเปลี่ยนชื่อเจ้าชาย
ในนิิิิทานของเธอ.
ในวัยเด็ก...หากจะกล่าวถึงกิจกรรมอย่างหนึ่งที่เด็กอย่างเราชอบใช้ถ่วงเวลาในการเข้านอน ก็คงจะหนีไม่พ้นการให้พ่อ แม่เล่านิทานสักเรื่องให้ฟัง ตอนนั้นตัวเราเองก็คงไม่ได้สนใจมานั่งคิด
วิเคราะห์เรืื่ื่ื่องราวอะไรมากมายนักหรอก
เด็กน้อยในยามนั้นก็คงเทความสนใจหมดหน้าตักของตัวเองไปที่ตัวละครตัวหลักๆสามตัว คือ
เจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์
เจ้าชายผู้เลอโฉม
และนางแม่หมดใจร้าย...
สามตัวละครเบสิกๆที่ก็แทบจะมีทุกเรื่อง
ไม่ต้องเสียเวลาพลิกกระดาษหน้าปกเพื่อเปิดอ่าน ก็คงเดาได้ว่า เจ้าชายรูปงามต้องคู่กับเจ้าหญิงผู้เลอโฉม ส่วนแม่มดใจร้ายก็คงต้องนั่งร้องไห้ กระซิกๆ
หากเปรียบชีวิตของเราเป็นนิทานก่อนนอนสักเรื่องล่ะ เราอยากสวมบทบาทเป็นตัวละครตัวไหน?
เด็กไร้เดียงสาในตอนนั้นร้อยทั้งร้อยก็คงตอบคำถามนี้ออกมาได้อย่างไม่ยากนัก...
ก็ต้องเป็นเจ้าชาย ไม่ก็เจ้าหญิงอยู่แล้ว ใครจะอยากมีชีวิตที่ทุกข์ระทมในตอนสุดท้ายอย่างแม่มดใจร้ายล่ะ
ก็จริง...
ใครๆก็อยากสมหวังในชีวิตรักเหมือนเจ้าหญิงในนิทานกันทั้งนั้น
แต่ในเมื่อโลกแห่งความเป็นจริง พระเจ้าไม่ได้มากระซิบบอกบทบาทคุณในวันเกิด
แล้วใครมันจะไปรู้ล่ะ ว่าคุณได้รับบทบาทเป็นอะไร ...
ในวันที่คุณเติบโตขึ้น โตพอที่จะรู้จักความรัก
คุณแอบคาดหวังว่าในนิทานเรื่องนี้จะมีใครสักคนที่รอคอยเพื่อมาเป็นเจ้าชายของคุณอยู่ที่บทไหนสักบทของเรื่อง คนที่จะมายืนยันถึงบทบาทที่แท้จริงของคุณ
และแล้วบทนัั้ั้นก็มาถึงหลััััังจากทีี่ี่ี่ี่ี่ี่ี่คุณนั่งพลิกหน้ากระดาษอยู่เป็นร้อยๆหน้า บททีี่คุณได้พบกับเจ้้้้้าชายรูููููปงามของคุณ คนทีี่ี่ี่คุณมั่นใจเหลืืืืืือเกินว่่่าต้องเป็นเขาคนนีี้เท่่่่่่่านั้นที่พระผู้้เป็นเจ้าตั้งใจให้มาคู่กัน
นิทานเรื่องนี้ยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆอย่างไม่มีทีท่าจะจบง่ายๆ คุณเองก็ยังคงพลิกหน้ากระดาษแผ่นแล้วแผ่นเล่า จนมาเจอบทหนึ่งที่ทำให้คุณต้องชะงักมือกลางอากาศ
ใช่ เกือบลืมไปเลย ยังไม่เจอแม่มดใจร้ายเลยนี่นา
แล้วที่ตลกร้ายไปกว่านั้น
แม่มดใจร้ายคนนั้นน่ะ
ก็คือฉันเอง...
ฉันรู้ตัวได้ยังไงน่ะหรอ ก็เพราะว่า
เจ้าชายคนนั้นน่ะ เขาจากไปแล้ว เขาเป็นของเธอ ไม่ใช่ของฉันอย่างที่คิดสักหน่อย...
แล้วยังไงต่อดีล่ะ ถ้าพลิกหน้าต่อไป ต่อจากนี้ ฉันเป็นคนนั้นหรอ เป็นแม่มดใจร้ายที่ต้องนั่งทุกข์ระทมอยู่คนเดียว ไร้ซึ่งคนเห็นใจ แค่คิดก็ไม่อยากเปิดหน้าต่อไปแล้ว ทำไมพระเจ้าถึงใจร้ายกับฉันแบบนี้นะ ทั้งๆที่นิทานเรื่องนี้มันเป็นของฉันแท้ๆ ฉันต้องได้เป็นเจ้าหญิงสิ
ใช่ ฉันต้องเป็นเจ้าหญิงในนิทานของฉันสิ
โชคดี...ที่ตอนนี้ฉันเติบโตพอที่จะรู้จักช่างสังเกตสิ่งรอบๆตัวมากขึ้นแล้ว และก็ได้รู้ว่าจริงๆแล้วในนิทานเรื่องนี้มันไม่ได้มีตัวละครแค่เพียง 3 ตัวสักหน่อย ยังมีเพื่อนเจ้าชาย อัศวิน คนสวน เจ้ากวางน้อย มนุษย์หมาป่า หรือ คนแคระ พอรู้แบบนี้แล้วมันจะไปยากอะไรล่ะ
ฉันก็แค่ต้องกลับไปขีดฆ่าชื่อเจ้าชายคนก่อนในหน้าแนะนำตัวละคร แล้วใส่ชื่อคนใหม่ลงไปแทนก็แค่นั้น