วันที่เรารู้สึกเศร้า
วันที่เรารู้สึกโดดเดี่ยว
วันที่เรารู้สึกอ้างว้าง
วันที่เราไม่สามารถฮีลตัวเองได้แล้ว
วันที่รู้สึกอ่อนแอมากๆ
วันนี้เราทำอะไรได้บ้าง...

เคยมีคนบอกว่าจะคอยดูเราจากข้างหลัง ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็กลับมาหาได้เสมอ แค่หันหลังกลับมา ก็จะอยู่ที่เดิมตรงนี้ 

แต่วันนี้เราได้รู้ว่าจริงๆแล้วไม่มีใครอยู่ที่เดิมตลอดหรอก เวลายังเดินไปข้างหน้าเลย เเล้วเขาล่ะ จะไม่เดินไปข้างหน้าบ้างเหรอ

วันที่เราหันกลับไปไม่เจอใครเลย ไม่เลยจริงๆ 
ทุกคนหันหลังให้ทำเหมือนว่าเราไม่มีตัวตนอะไรในชีวิตเขาแล้ว

เราเดินมาไกลมากเกินไปเหรอ
แต่คุณเป็นคนบอกหนิ ว่าต่อให้เราจะเจออะไรมาคุณจะอยู่กับเราจะเป็นคนเดียวที่ไม่ว่าเมื่อไหร่เราก็กลับมาได้เสมอ เป็นเซฟโซนให้เราตอนเรารู้สึกไม่สบายใจ เป็นรอยยิ้มให้เราตอนเราร้องไห้ เป็นแสงสว่างให้เราตอนเราหม่นหมอง แล้วทำไม ?

เราคิดเสมอว่าต่อให้ใครเดินจากเราไปก็ไม่เป็นไรแต่คุณจะเป็นคนเดียวที่จะอยู่กับเรา เราได้แต่ถามตัวเองซ้ำๆว่าทำไม เราทำอะไรผิดทำไมคุณถึงหายไป ทำไมคุณทิ้งให้เราโดดเดี่ยวอยู่ตรงนี้

 เซฟโซนสุดท้ายที่เราพยายามจะรักษาให้ดีที่สุดตลอดมาทำไมวันนี้ถึงหายไป 

เราเหนื่อย เราอยากพัก เราอยากกอดคุณ อยากซบไหล่คุณ อยากเล่าให้คุณฟังว่าเราเจออะไรมาบ้าง แต่วันนี้คุณไม่อยู่ฟังเราเหมือนทุกที

คุณกำลังเดินทางอยู่ใช่ไหม เราจะได้เจอกันระหว่างทางหรือเปล่า หรือคุณเดินนำเราไปแล้ว เพราะเรามัวแต่ย้อนกลับมาแต่ที่เดิมๆเหมือนทุกที คุณเลยไม่หยุดรอเราเหมือนที่ผ่านมา

ชีวิตต้อง move on แต่ทำไมล่ะ เราถึงเอาแต่กลับมาที่เดิมๆที่ที่คุณเคยอยู่ ที่ที่เป็นเซฟโซนที่ดีที่สุด

เราก็แค่อยากมีใครสักคนมาช่วยฮีลเราตอนนี้

พอคุณไม่อยู่เราก็ไปไม่เป็นจริงๆ ทั้งชีวิตเรามีคุณมาโดยตลอด เป็นท้องฟ้าของเรา เป็นทุกอย่าง 

ช่วยหันหลังกลับมาหน่อยได้ไหม เราอยู่ไม่ไหวจริงๆ