เหนือน่านฟ้า ฉันเคยมีเธอ
"ไว้พบกันใหม่"
และเราไม่เคยได้กลับมาพบกันอีก
เมื่อหนึ่งปีก่อน...ฉันได้พบกับผู้ชายคนหนึ่ง
เขาทั้งสุภาพ อ่อนโยน ช่างเจรจา
เราเดินทางไปต่างประเทศด้วยกันด้วยความบังเอิญ
แม้จะเป็นชั่วระยะเวลาสั้นๆ แต่ฉันจำเขาได้ขึ้นใจ
ก่อนจากกัน
ฉันเฝ้าภาวนาให้ได้รู้จักเขามากกว่านี่
และคำขอของฉันกลายเป็นจริง
บนเครื่องบินลำนั้น...
เรานั่งที่ติดกันด้วยความบังเอิญ
แรกเริ่มนั้นฉันค่อนข้างขัดเขินทีเดียว
ไม่รู้จะเอามือไม้ไปวางไว้ตรงส่วนใดดี
ฉันกับเขาได้แลกเปลี่ยนเรื่องราวของกันและกัน
ครอบครัวเรามี 6 คนเหมือนกัน ช่างบังเอิญเสียจริง
เราชอบกินผักเหมือนกัน ช่างบังเอิญเสียจริง
เราชอบกินสับปะรดเหมือนกัน ช่างบังเอิญเสียจริง
เราเล่นเกมด้วยกัน
ดูหนังพร้อมกัน
ทานข้าวข้างกัน
ณ ตอนนั้น ฉันมีความสุขมากจริงๆ
วินาทีที่ต้องจากกันกลับมาถึงอย่างรวดเร็ว
เราสองคนโบกมืออำลา
ไร้ซึ้งถ้อยคำพูดมากมาย นอกจาก
ลาก่อน ไว้พบกันใหม่หลังจากนั้นเราไม่ได้ติดต่อกันอีก
นั่นจึงเป็นการอำลาครั้งสุดท้ายอย่างแท้จริง
ถึง คุณเหนือน่านฟ้า
ลาก่อนคุณคนนั้นที่เข้ามาทำให้ชั่วระยะเวลาท่ามกลางความมืดมิดของฉันมีความหมาย
และสุดท้ายนี้คงต้องขอบคุณความบังเอิญที่ประเดประดังเข้ามาจนทำให้เราได้พบกัน
เหนือน่านฟ้า ฉันเคยมีเธอ
Written in this book
รอยเท้าก้าวเดียว
ทุก ๆ ครั้งที่ฉันก้าวเดินออกไปข้างหน้า รอยเท้าถูกประทับลงบนผืนดิน ไม่ได้บ่งบอกว่าฉันเติบโตขึ้นแต่อย่างใด เพียงแต่ชี้ให้เห็นว่าฉันเคยเหยียบย่างที่แห่งนี้มาแล้วหนหนึ่ง