เช้ามืดวันหนึ่งของต้นเดือนธันวาคมหลายปีก่อน...

เราออกเดินทางสู่จุดหมายปลายทางบนยอดดอยด้วยมอเตอร์ไซค์คันเล็กของคุณ
ท้องฟ้ามืดสนิท ผู้คนและเมืองยังคงหลับใหล 
เราใช้แสงไฟนวลจากสองข้างทางที่สาดส่องลงบนพื้นถนนคอยช่วยนำทาง 
เมื่อขับพ้นเขตเมืองแล้ว รอบตัวยิ่งเงียบสงัดลง 
มีเพียงเสียงเครื่องยนต์ที่กำลังขับเคลื่อนพาเราลัดเลาะไปตามแนวเขาอยู่เป็นเพื่อนร่วมทาง

ความหนาวเย็นชัดเจนที่ใบหน้าเมื่อลมหนาวปะทะเข้ามา 
ความชื้นและไอเย็นจากป่าทึบทำให้ฉันรู้สึกหนาวมากขึ้นเป็นเท่าตัว
เสื้อยืดแขนยาวที่ใส่มานั้นเนื้อผ้าบางเบาเกินกว่าจะให้ความอบอุ่นใดๆ

ยิ่งเราไต่ระดับความสูงมากขึ้นเท่าไหร่ ยิ่งรู้สึกถึงอุณหภูมิที่ลดต่ำลงมากขึ้นเท่านั้น
สองมือวางเปล่าของฉันขยุ้มชายเสื้อที่เอวคุณไว้ เป็นหลักยึดเมื่อรถเลี้ยวเอนไปตามโค้งถนน
ฉันซุกหน้าลงกับแผ่นหลังของคุณเพื่อหลบแรงลม นั่นทำให้เราใกล้ชิดกันมากกว่าครั้งไหนๆ

แม้เสียงลมที่ปลิวพัดอยู่ข้างหูจะดังอื้ออึง