A Lovely Night
รถเคลื่อนตัวผ่านลอดใต้อุโมงค์อย่างเงียบเชียบ
ไร้ซึ่งเสียงพูดคุย ไร้ซึ่งเสียงเพลง แม้กระทั่งเสียงของแอร์ยังแผ่นลงอย่างน่าประหลาดใจเมื่อเข้าสู่อุโมงค์ที่ระยะทางไม่ได้สั้นไม่ได้ยาวนี้
มือทั้งสองข้างของฉันสอดใต้ต้นขาเอาไว้ เพราะความหนาวเย็นของแอร์ ที่ถึงแม้ว่าเขาพยายามปรับให้อยู่ในอุณหภูมิที่สูงที่สุดแล้วก็ตาม แต่อย่างไรฉันก็ยังหนาวอยู่ดี
สายตาของฉันเหม่อมองไปที่กระจกข้างของรถยนต์ แสงไฟที่เว้นระยะของใต้อุโมงค์เกิดขึ้นและดับไปอย่างเป็นจังหวะคล้ายเสียงเพลง
“คิดอะไรอยู่น่ะ” เสียงทุ้มดังขัดจังหวะเพลงที่ดังขึ้นมาในหัว
ฉันไม่ได้ตอบอะไรกลับไป
“The sun is nearly gone
The lights are turning on
A silver shine that stretches to the sea”
เสียงทุ้มของเขาร้องเพลงออกมา เป็นจังหวะเดียวกันกับที่รถโผล่พ้นอุโมงค์ แม้จะไม่ใสเท่ากับต้นฉบับที่ร้องเอาไว้ แต่ถึงอย่างไรก็ยังไพเราะอยู่ดี
เขาดึงมือของฉันออกมาจากใต้ต้นขา แล้วจับเอาไว้แน่น
“We've stumbled on a view
That's tailor-made for two
What a shame those two are you and me”
เสียงกังวาลยังคงร้องต่อไป ริมฝีปากที่คนนอกยากจะได้เห็นรอยยิ้ม บัดนี้คลี่ยิ้มเหมือนเด็กน้อยที่มีความสุขอย่างเหลือล้นสุขใจ
ฉันหัวเราะเบาๆ
“ถูกใช่มั้ยละ” เขาถามอย่างสนุกสนาน
“ก็รู้อยู่แล้วนี่”
“Some other girl and guy
Would love this swirling sky
But there's only you and I
And we've got no shot
This could never be
You're not the type for me”
“Really?”
“Yes” เขาตอบกลับขำๆ แต่ฉันไม่ได้ขำไปด้วย
“เอ๊ะ”
“ก็ตอนนั้นฉันยังไม่รู้จักเธอดีเท่าไร แถมพวกเราเพิ่งจะ 16”
“แต่ฉันน่ารักตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว” ชายหนุ่มหยักไหล่ไม่ได้ตอบรับอะไรกับคำร้องทุกข์ของฉัน
“And there's not a spark in sight
What a waste of a lovely night”
“เฮ้ ตาเธอแล้วนะ” เขาเขย่ามือของฉันให้ร้องบทที่ควรร้องต่อ
“จำไม่ได้แล้วอ่ะ” ฉันตอบกลับไป และเราทั้งสองก็หัวเราะพร้อมกัน
ไร้ซึ่งเสียงพูดคุย ไร้ซึ่งเสียงเพลง แม้กระทั่งเสียงของแอร์ยังแผ่นลงอย่างน่าประหลาดใจเมื่อเข้าสู่อุโมงค์ที่ระยะทางไม่ได้สั้นไม่ได้ยาวนี้
มือทั้งสองข้างของฉันสอดใต้ต้นขาเอาไว้ เพราะความหนาวเย็นของแอร์ ที่ถึงแม้ว่าเขาพยายามปรับให้อยู่ในอุณหภูมิที่สูงที่สุดแล้วก็ตาม แต่อย่างไรฉันก็ยังหนาวอยู่ดี
สายตาของฉันเหม่อมองไปที่กระจกข้างของรถยนต์ แสงไฟที่เว้นระยะของใต้อุโมงค์เกิดขึ้นและดับไปอย่างเป็นจังหวะคล้ายเสียงเพลง
The sun is nearly gone
The lights are turning on
A silver shine that stretches to the sea
“คิดอะไรอยู่น่ะ” เสียงทุ้มดังขัดจังหวะเพลงที่ดังขึ้นมาในหัว
ฉันไม่ได้ตอบอะไรกลับไป
“The sun is nearly gone
The lights are turning on
A silver shine that stretches to the sea”
เสียงทุ้มของเขาร้องเพลงออกมา เป็นจังหวะเดียวกันกับที่รถโผล่พ้นอุโมงค์ แม้จะไม่ใสเท่ากับต้นฉบับที่ร้องเอาไว้ แต่ถึงอย่างไรก็ยังไพเราะอยู่ดี
เขาดึงมือของฉันออกมาจากใต้ต้นขา แล้วจับเอาไว้แน่น
“We've stumbled on a view
That's tailor-made for two
What a shame those two are you and me”
เสียงกังวาลยังคงร้องต่อไป ริมฝีปากที่คนนอกยากจะได้เห็นรอยยิ้ม บัดนี้คลี่ยิ้มเหมือนเด็กน้อยที่มีความสุขอย่างเหลือล้นสุขใจ
ฉันหัวเราะเบาๆ
“ถูกใช่มั้ยละ” เขาถามอย่างสนุกสนาน
“ก็รู้อยู่แล้วนี่”
“Some other girl and guy
Would love this swirling sky
But there's only you and I
And we've got no shot
This could never be
You're not the type for me”
“Really?”
“Yes” เขาตอบกลับขำๆ แต่ฉันไม่ได้ขำไปด้วย
“เอ๊ะ”
“ก็ตอนนั้นฉันยังไม่รู้จักเธอดีเท่าไร แถมพวกเราเพิ่งจะ 16”
“แต่ฉันน่ารักตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว” ชายหนุ่มหยักไหล่ไม่ได้ตอบรับอะไรกับคำร้องทุกข์ของฉัน
“And there's not a spark in sight
What a waste of a lovely night”
“เฮ้ ตาเธอแล้วนะ” เขาเขย่ามือของฉันให้ร้องบทที่ควรร้องต่อ
“จำไม่ได้แล้วอ่ะ” ฉันตอบกลับไป และเราทั้งสองก็หัวเราะพร้อมกัน