ทรายสีขาวราวใจที่ใสสด
เม็ดทุกเม็ดปรากฏเกิดตรงหน้า
ทะเลสงบจบลงตรงท้องฟ้า
ลมเบื่อว่ามาเรื่อยแฉะเฉื่อยนอน

ตะลุมพุกวันนี้ไม่มีคลื่น
ไม่แตกตื่นตายหายมลายซ่อน
ที่พิโรธโกรธกริ้วก็สังวรณ์
อารมณ์ร้อนรอนหายคลายเป็นดี

เธอดูเหงาเศร้าใจหรือใครห่าง
เธออ้างว้างจางจืดมืดมิดที่
เธอช้ำใจไม่มีใครให้พาที
ตะลุมพุกวันนี้มีน้ำตา

อยากเริงรื่นชื่นสุขคลายทุกข์เขา
เปลี่ยนลมเศร้าเป็นเพลงบรรเลงว่า
เพราะคิดถึงจึงส่งสารวาจา
กระซิบมาว่าหาดนี้เคยมีเธอ

๒๕ ตุลาคม ๒๕๖๑
ครบ ๕๖ ปี มหาวาตภัยแหลมตะลุมพุก
อ.ปากพนัง จ. นครศรีธรรมราช

คร่าชีวิตผู้คนนับพันและสร้างความเสียหายแก่ผู้พักอาศัยครั้งยิ่งใหญ่สุดครั้งหนึ่งของประเทศไทย