"หนูอิ่ม..."
มันเป็นคำพูดเอาแต่ใจของหนุ่มน้อยวัย 4 ขวบที่เอาแต่ใจคนนี้ ที่เป็นหน้าที่น้าอย่างผมที่ต่องดูแล
เด็กคนนี้ไม่ค่อยจะกินข้าวเท่าไหร่ กินข้าวไม่ยุบเลย ก็มักจะพูดว่า "หนูอิ่ม..."   แต่ผมก็พยายามป้อนให้ได้มากที่สุด

ผมก็จนความพยายามเลยเลิกป้อนไป เป็นเด็กที่เอาแต่ใจสุดๆเลยล่ะ
"เฮ้อ...." ผมมักถอนหายใจทุกครั้งที่ไม่สามารถทำอะไรได้เลย
.
.
.
"อ้าว....ไม่ป้อนข้าวหลานหรอ...ข้าวไปยุบเลย"
ป้าเดินเข้ามาดู แต่ก็เถียงอะไรไม่ค่อยได้อยู่ดี
เฮ้อ....ฟังตัวเองบ่นจะได้เรื่องอะไรล่ะเนอะ

สุดท้ายก็จบด้วยการผมก็เริ่มป้อนอีกครั้งและก็มานอนกับหลานชายที่เอาแต่ใจอยู่ดี

อ่า....ง่วงแล้วสิ

จบด้วยการนอนกลางวันของผม