"ผมโดนทำร้ายทุกวันหลังเที่ยงคืน"

"แล้วคุณจะให้ผมคลายปมประสาทของคุณได้อย่างไร"

"แล้วแต่ แต่คุณต้องอย่าลืมว่าค่าชั่วโมงของคุณมันแพงระยำยิ่งกว่าการไปนั่งกิน เหล้านอก ที่ไม่แสลงลำไส้ของผมอีก"

"ถ้าอย่างนั้นทำไมคุณไม่ลองกินยาดูก่อน เผื่อเส้นประสาทของคุณจะคลายตัวมันเอง"

"มันจะคลายตัวได้อย่างไร เมื่อเศรษฐกิจมันยังฝืดเคือง เมื่อข้าวสวยในเศษแกงยังแข็งอย่างกับหินและข้าวราดแกงสองอย่างราคาแพงบรรลัย เมื่อยาคลายเส้นประสาทของคุณนั้นมันไม่ได้แค่คลายอย่างเดียว แต่มันทำให้ผมสูญเสียความเป็นตัวตน สูญเสียความเป็นมนุษย์ แล้วคุณหละ ปมประสาทมันได้คลายตัวบ้างหรือยัง ในยุคนี้ใน พ.ศ. นี้"

"มันควรจะคลายตัวได้ถ้าหากได้ไปเที่ยวบ้านพักตากอากาศในคืนวันศุกร์ และจิบเหล้ากับเสียงเพลงแคลสสิค ตื่นเช้ามากับอากาศสดชื่นในป่าที่ไม่ต้องแย่งหายใจกับคนในป่าคอนกรีต"

"ถ้ามีเงินมันก็อาจจะช่วยคลายปมประสาทไปได้บ้าง แต่คุณแน่ใจได้ไงว่าไม่มีปมประสาทอื่นในชีวิตของคุณอีก"

"เงินมันคลายปมประสาทได้มากกว่ายาที่ผมจะสั่งให้คุณอีก คุณควรจะเลิกปรึกษาและหันหน้ามาทำงานต่อไป"